Kathimerini.gr
Tο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας απαντάει στη δημογραφική κρίση και στην επιβράδυνση της οικονομίας, καλώντας τις γυναίκες να επιστρέψουν σε παραδοσιακούς ρόλους. Στο 13ο Εθνικό Κογκρέσο Γυναικών που πραγματοποιήθηκε στο Πεκίνο στο τέλος Οκτωβρίου, ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ έδωσε τον τόνο, σηματοδοτώντας μια βαθύτερη αλλαγή πολιτικής σχετικά με τη θέση και τον ρόλο των γυναικών στην κοινωνία. «Θα πρέπει να προωθήσουμε έναν νέο τύπο κουλτούρας γάμου και τεκνοποίησης», είπε στην ομιλία του, καλώντας τα στελέχη του κόμματος να επηρεάσουν τις απόψεις των νέων για «την αγάπη και τον γάμο, τη γονιμότητα και την οικογένεια». Φέτος, για πρώτη φορά εδώ και δύο δεκαετίες δεν υπάρχουν γυναίκες στο εκτελεστικό όργανο χάραξης πολιτικής του κόμματος, ενώ οι αξιωματούχοι υποβάθμισαν την ισότητα των φύλων. Χρησιμοποίησαν αντ’ αυτού τη συγκέντρωση για να προωθήσουν το νέο όραμα ανάπτυξης του «Κόκκινου Δράκου» που θέλει τις γυναίκες να παντρεύονται, να τεκνοποιούν και να μην εργάζονται.
Η Κίνα αντιμετωπίζει δημογραφική κρίση καθώς ο ρυθμός γεννήσεων έχει πέσει κατακόρυφα, καταγράφοντας συρρίκνωση πληθυσμού για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1960, με την Ινδία να την ξεπερνάει πλέον ως το πολυπληθέστερο έθνος στον κόσμο, σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών. Αντιμέτωπο με την υπογεννητικότητα, την επιβράδυνση της οικονομίας και μία πεισματική «άνοδο του φεμινισμού» όπως θεωρεί, το κόμμα καλεί τις γυναίκες να αναθρέψουν παιδιά και να φροντίσουν ηλικιωμένους, ένα έργο ουσιαστικό για την «πορεία της Κίνας προς τον εκσυγχρονισμό», δοκιμάζοντας μεταξύ άλλων πρωτοβουλίες όπως χορήγηση επιδομάτων και φορολογικά κίνητρα για να ενθαρρύνει τις γεννήσεις.
Σε μια απόκλιση από μια παράδοση δύο δεκαετιών, ο αναπληρωτής του Σι, Ντινγκ Σουεσιάνγκ παρέλειψε να αναφέρει στην εναρκτήρια ομιλία στο συνέδριο μια τυπική φράση: ότι η ισότητα των φύλων είναι βασική εθνική πολιτική. Προ δεκαετίας, κορυφαίοι αξιωματούχοι τόνιζαν τη σημασία τόσο της ισότητας όσο και της αυτοπραγμάτωσης των γυναικών. Η νέα «παραδοσιακή» αποστολή των γυναικών είναι βολική, τη στιγμή που η Κίνα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη οικονομική πρόκληση των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών και η κυβέρνηση δέχεται πιέσεις να βελτιώσει ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που είναι σοβαρά υπανάπτυκτο και δεν μπορεί να στηρίξει την ταχεία γήρανση του πληθυσμού. «Οι γυναίκες θεωρούνταν πάντα όργανο του κράτους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο», εξηγεί ο Μινγκλού Τσεν, ανώτερος λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, που μελετά το φύλο και την πολιτική στην Κίνα. «Αλλά τώρα πρέπει να σκεφτούμε την πολιτική οικονομία».
Η κινεζική ηγεσία έχει να αντιμετωπίσει πάντως δύσκολο έργο, καθώς παρακινεί τις γυναίκες σε έναν ρόλο που έχουν από καιρό απορρίψει. Πολλές νέες, μορφωμένες γυναίκες στις μεγαλουπόλεις της Κίνας απολαμβάνουν την οικονομική ανεξαρτησία τους και είναι επιφυλακτικές απέναντι στον γάμο. Νεαροί ενήλικες ανησυχούν για το μέλλον καθώς η οικονομία καταρρέει και η ανεργία εκτινάσσεται στα ύψη, ενώ η Κίνα συγκαταλέγεται στις πιο ακριβές χώρες στον κόσμο για την ανατροφή παιδιού.
Οι προσπάθειες της κυβέρνησης είναι απίθανο να αναστρέψουν τη μείωση του πληθυσμού. Εκτός αν είναι διατεθειμένη να καταφύγει σε πιο τιμωρητικά μέτρα για να περιθωριοποιήσει τις γυναίκες που επιλέγουν να μην κάνουν παιδιά. Αν και μοιάζει απίθανο, δεν είναι εντελώς εκτός συζήτησης, λέει ο Φούμπινγκ Σου, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Vassar College. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του «ενός παιδιού», το κόμμα κατέφυγε σε πρόστιμα, αναγκαστικές αμβλώσεις και στειρώσεις σε μια προσπάθεια να επιβραδύνει την αύξηση του πληθυσμού για δεκαετίες έως ότου τερμάτισε τους περιορισμούς το 2015. «Αν το κόμμα μπόρεσε να θυσιάσει το γυναικείο σώμα και τα δικαιώματα γέννησης για την πολιτική του ενός παιδιού θα μπορούσε να επιβάλει ξανά τη θέλησή του στις γυναίκες», καταλήγει ο Σου.
