Γιώργος Σκαφιδάς
O Τιμ Γουολς είχε αποδοκιμάσει, προεκλογικά, τον Ντόναλντ Τραμπ και τους συν αυτώ… ως «weird» («αλλόκοτους» ελληνιστί). «Αυτοί στην άλλη πλευρά είναι κάτι παράξενοι τύποι» («these are weird people on the other side»), είχε πει τον περασμένο Ιούλιο, μιλώντας στην εκπομπή Morning Joe του δικτύου MSNBC, στολίζοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους με έναν μάλλον απολίτικο χαρακτηρισμό, τον οποίο μάλιστα θα επαναλάμβανε αργότερα από το πλευρό της Κάμαλα Χάρις, ως υποψήφιος αντιπρόεδρος πια με το κόμμα των Δημοκρατικών.
Περίπου τρεις μήνες μετά, οι «αλλόκοτοι» έρχονται να πάρουν τη μετεκλογική εκδίκησή τους –και μαζί την εξουσία της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο– με αρχηγό τον Τραμπ, επιθεωρητή αποδοτικότητας τον Ελον Μασκ και υπουργούς που φαντάζουν «weird», ειδικά εάν ιδωθούν σε αντιπαραβολή με τα χαρτοφυλάκια τα οποία καλούνται τώρα να αναλάβουν.
Μπορεί ένας αντιεμβολιαστής να αναλάβει το υπουργείο Υγείας, με νωπές ακόμη τις μνήμες από την περίοδο της πανδημίας; Μπορεί ένας άνθρωπος, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για σωρεία αδικημάτων, να πάρει πάνω του το υπουργείο Δικαιοσύνης; Σύμφωνα με τον Ντόναλντ Τραμπ, προφανώς ναι.
Η μεγάλη πρόκληση για τους ίδιους τους Ρεπουμπλικανούς
Το αμερικανικό Ρεπουμπλικανικό κόμμα δεν προήλθε τα τελευταία χρόνια μέσα από κάποιο ακραίο ή εκκεντρικό πολιτικό περιθώριο, ούτε ανήκει ιστορικά σε μια τέτοια τάση. Αντιθέτως, είναι μια παράταξη με ιστορία σχεδόν δύο αιώνων, μακρά κοινοβουλευτική παράδοση, πολυετή προϋπηρεσία στην αμερικανική ομοσπονδιακή διοίκηση και πολλές θητείες στην προεδρία των ΗΠΑ. Οταν ο Ντόναλντ Τραμπ έλαβε για πρώτη φορά το προεδρικό χρίσμα της Ρεπουμπλικανικής παράταξης πριν από τις εκλογές του 2016, πολλοί έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου υποστηρίζοντας ότι το κόμμα των Κίσινγκερ, Αϊζενχάουερ, Ρέιγκαν και Μπους αλλάζει και μεταμορφώνεται. Οταν οι οπαδοί του Τραμπ επιχείρησαν να ανατρέψουν βίαια το εκλογικό αποτέλεσμα της νίκης Μπάιντεν πολιορκώντας το Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου του 2021, πολλοί υπογράμμισαν τα τοξικά χαρακτηριστικά αυτής της εν εξελίξει Ρεπουμπλικανικής «μεταμόρφωσης». Και τώρα που ο Τραμπ επανεξελέγη στην προεδρία των ΗΠΑ και μάλιστα θριαμβευτικά νικώντας κατά κράτος την Κάμαλα Χάρις, όλοι διερωτώνται εάν η δεύτερη τετραετία Τραμπ θα είναι πιο «weird» από την πρώτη.
«Εντάξει, πώς κάνετε έτσι; Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου», θα μπορούσε να πει κανείς, με το βλέμμα στραμμένο στην περίοδο 2017-2020. Πράγματι, ο κόσμος μπορεί να μην «τελείωσε», αλλά η πρώτη διακυβέρνηση Τραμπ σημαδεύτηκε από ουκ ολίγες εσωτερικές αρρυθμίες. Για του λόγου το αληθές, αρκεί να ανατρέξει κανείς στις κυριολεκτικά δεκάδες παραιτήσεις υπουργών, υφυπουργών και λοιπών κορυφαίων αξιωματούχων της πρώτης τραμπικής προεδρικής θητείας, με την υποσημείωση μάλιστα ότι όσοι τότε παραιτούνταν δεν ήταν Δημοκρατικοί αλλά Ρεπουμπλικανοί.
Υπενθυμίζεται, ενδεικτικά, ότι προτού συμπληρώσει τετραετία στον Λευκό Οίκο, ο Τραμπ είχε αλλάξει τέσσερις συμβούλους Εθνικής Ασφάλειας (Μάικλ Φλιν, Χ.Ρ. Μακμάστερ, Τζον Μπόλτον, Ρόμπερτ Ο’ Μπράιεν), τρεις υπουργούς Αμυνας (Τζιμ Μάτις, Πάτρικ Σάναχαν, Μάρκ Εσπερ), τρεις διευθυντές της CIA (Παρκ, Πομπέο, Χάσπελ) και δύο υπουργούς Εξωτερικών (Ρεξ Τίλερσον, Μάικ Πομπέο), χωρίς να συνυπολογίσει παράλληλα κανείς τις αλλαγές σε άλλα υπουργεία αλλά και στον Λευκό Οίκο (Πρίμπους, Σκαραμούτσι κ.ά.).
Τι θα μπορούσε, άραγε, να ακολουθήσει στα «χαρακώματα» της αμερικανικής διοίκησης την προσεχή τετραετία, από τον Ιανουάριο του 2025 οπότε ο Τραμπ επιστρέφει επισήμως στον Λευκό Οίκο και έπειτα; Πάντως για τους Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές, οι προκλήσεις ξεκινούν τώρα καθώς εκείνοι θα κληθούν να εγκρίνουν με την ψήφο τους τις υπουργικές επιλογές του ίδιου του Τραμπ.
Από τις εν λόγω επιλογές, άλλες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν συμβατικές ή αναμενόμενες, κι άλλες… το ακριβώς αντίθετο.
Οι αναμενόμενοι και οι άλλοι…
Ο Αμερικανοκουβανός γερουσιαστής από τη Φλόριντα Μάρκο Ρούμπιο που προορίζεται για το υπουργείο Εξωτερικών, η Σούζι Γουάιλς η οποία αναλαμβάνει χρέη προσωπάρχη στον Λευκό Οίκο, και ο (πρώην διευθυντής της υπηρεσίας Μετανάστευσης του αμερικανικού ΥΠΕΣ) Τομ Χόμαν που επιστρέφει πια ως «τσάρος των συνόρων» (“Border Czar”) θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να χαρακτηριστούν μάλλον αναμενόμενες επιλογές.
Στον αντίποδα ωστόσο, ο Πιτ Χέγκσεθ ως νέος υπουργός Αμυνας, ο Ματ Γκετζ ως νέος υπουργός Δικαιοσύνης, ο Ρόμπερτ Κένεντι ως επερχόμενος υπουργός Υγείας και η Τούλσι Γκάμπαρντ ως νέα επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών είναι επιλογές που προκάλεσαν έκπληξη στην Ουάσιγκτον, όχι μόνο σε θεσμικό αλλά και σε κομματικό επίπεδο κι όχι μόνο μεταξύ των Δημοκρατικών αλλά και στις τάξεις των Ρεπουμπλικανών.
Τατουάζ, σεξουαλικά σκάνδαλα και θεωρίες συνωμοσίας
Ο Πιτ Χέγκσεθ (AP Photo/George Walker IV)
Ο Πιτ Χέγκσεθ ήταν μέχρι πρότινος γνωστός στο αμερικανικό κοινό ως τηλεπαρουσιαστής του δικτύου Fox. Βετεράνος της εθνοφρουράς, που έφτασε στον βαθμό του ταγματάρχη, ο 44χρονος έχει τρεις γάμους, επτά παιδιά και μια σειρά από αμφιλεγόμενα τατουάζ, εμπνευσμένα από τις Σταυροφορίες και την οπλοκατοχή. Η μέχρι τώρα επαγγελματική πορεία του προφανώς δεν δικαιολογεί τον διορισμό του στην ηγεσία του Πενταγώνου. Ο Χέγκσεθ έχει ωστόσο ένα «προσόν» που δεν έχουν άλλοι, καθώς ξεχωρίζει για την πίστη και την αφοσίωση που δείχνει στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ.
DEFENSE SECRETARY PETE HEGSETH: When I was doing a series for Fox Nation I did an interview while getting tattooed by the only tattoo artist in Bethlehem.
— Lord Bebo (@MyLordBebo) November 13, 2024
I got Yehweh -- Jesus in Hebrew.
Also on my forearm I have a Benjamin Franklin, effectively, political cartoon from the… pic.twitter.com/dXB7SUiIUR
Ο Ματ Γκετζ (AP Photo/Alex Brandon)
Ο 42χρονος Ματ Γκετζ από την άλλη πλευρά, που έχει πια βάλει πλώρη για την κεφαλή του υπουργείου Δικαιοσύνης, μπορεί να μην έχει αμφιλεγόμενα τατουάζ όπως ο Χέγκσεθ αλλά κουβαλά πίσω του σκιές νομικού χαρακτήρα. Ο βουλευτής από τη Φλόριντα είχε στο παρελθόν κατηγορηθεί ως εμπλεκόμενος σε υποθέσεις ναρκωτικών, sex trafficking, σεξουαλικών οργίων με ανήλικες, κατάχρησης δημοσίων πόρων και πλαστογραφίας, μεταξύ άλλων. Επισήμως, δεν έχει κριθεί ένοχος για τίποτα από τα προαναφερθέντα. Πολλοί υποστηρίζουν ωστόσο ότι όλες αυτές οι νομικές σκιές θα έπρεπε να τον έχουν αποκλείσει ειδικά από ένα αξίωμα όπως είναι εκείνο του υπουργού Δικαιοσύνης.
Η Τούλσι Γκάμπαρντ από την άλλη πλευρά, ήταν άλλοτε βουλευτής με το κόμμα των Δημοκρατικών του οποίου είχε μάλιστα διεκδικήσει και το προεδρικό χρίσμα το 2020, ενώ κατά την πρώτη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο είχε ασκήσει σκληρή κριτική στον Αμερικανό τότε πρόεδρο για τις επιλογές του στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής, ειδικά έναντι της Κίνας. Η Γκάμπαρντ είχε άλλοτε αποκηρύξει τον Ερντογάν ως «δικτάτορα», ωστόσο η ίδια είχε συναντηθεί με τον Μπασάρ αλ Ασαντ στη Συρία το 2017.
Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ (AP Photo/Alex Brandon)
Οσο για τον 70χρονο δικηγόρο/ακτιβιστή Ρόμπερτ Φράνσις Κένεντι Τζούνιορ, εκείνος ήταν γνωστός παλαιόθεν εντός των αμερικανικών συνόρων ως γόνος της δυναστείας των Κένεντι (ανιψιός του JFK και υιός του RFK εν προκειμένω). Παλαιότερα, όταν η πλευρά Τραμπ αμφισβητούσε την κλιματική αλλαγή ως «απάτη», ο Κένεντι πρωταγωνιστούσε σε εκστρατείες υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος. Κατά την περίοδο της πανδημίας ωστόσο, εκείνος απέκτησε πρόσθετη –αμφιλεγόμενη– δημοσιότητα, όταν άρχισε να πρωταγωνιστεί στην ειδησεογραφία ως αντιεμβολιαστής και συνωμοσιολόγος.
«Ο Ρόμπερτ Φράνσις Κένεντι Τζούνιορ, ένας άνθρωπος που είχε συλληφθεί για υποθέσεις ναρκωτικών (μαριχουάνας και ηρωίνης) πριν από αρκετές δεκαετίες […] βρέθηκε να προωθεί […] αντιεμβολιαστικά αφηγήματα χωρίς επιστημονικό υπόβαθρο, αλλά και μια σειρά από άλλες “ακραίες” θέσεις, υποστηρίζοντας για παράδειγμα: ότι δεν φταίει η οπλοκατοχή για τις μαζικές δολοφονίες στις ΗΠΑ αλλά τα ψυχοφάρμακα […] ότι το Δημοκρατικό κόμμα ελέγχεται από τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες και ότι ο κορωνοϊός ήταν όπλο βιολογικού πολέμου κ.ά.», γράφαμε στην «Κ» τον Ιούνιο του 2023, όταν ο Κένεντι ακόμη έκανε εκστρατεία για το προεδρικό χρίσμα των… Δημοκρατικών, με στόχο δηλαδή να κατέβει υποψήφιος ενάντια στον Τραμπ… του οποίου τώρα θέλει να γίνει υπουργός.
