Kathimerini.gr
ΤΟΜΑΣ Λ. ΦΡΙΝΤΜΑΝ
O πόλεμος γεννάει απρόσμενες συμμαχίες. Οι ΗΠΑ και οι νατοϊκοί σύμμαχοι στηρίζουν τους γενναίους Ουκρανούς, που μάχονται για να σώσουν τη χώρα τους από τον διαμελισμό που επιχειρεί ο πρόεδρος Πούτιν. Την ίδια στιγμή, η Ρωσία, η Σαουδική Αραβία, το Ιράν, ο Μπέρνι Σάντερς, οι προοδευτικοί της Βουλής των Αντιπροσώπων και οι Ρεπουμπλικανοί, εκουσίως ή λόγω ανοησίας, κάνουν παν δυνατόν ώστε ο Πούτιν να κερδίζει περισσότερο από το πετρέλαιο, να σκοτώνει Ουκρανούς και να παγώσει, τον χειμώνα, την Ευρώπη μέχρις ότου εγκαταλείψει το Κίεβο.
Ο Ρώσος πρόεδρος και ο ντε φάκτο ηγέτης της Σαουδικής Αραβίας, πρίγκιπας διάδοχος Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, εύχονται ο πληθωρισμός λόγω ενεργειακού κόστους, που ακολούθησε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, να βοηθήσει τους Ρεπουμπλικανούς, υπό τον Ντόναλντ Τραμπ, να ανακτήσουν τον έλεγχο, τουλάχιστον, της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ενδιάμεσες εκλογές τον Νοέμβριο. Αυτό θα είναι δώρο και για τους δύο, καθώς θεωρούν τον Τραμπ έναν πρόεδρο που λατρεύει το πετρέλαιο, έναντι της πράσινης ενέργειας, και ξέρει πώς να κάνει τα στραβά μάτια όποτε χρειαστεί.
Είναι κυνική αυτή η θεώρηση; Οχι, κανείς δεν μπορεί να είναι κυνικός με αυτόν τον εσμό αθλίων, κλεπτών και χρήσιμων ηλιθίων.
Την περασμένη εβδομάδα, το πετρελαϊκό καρτέλ Opec Plus, όπου ανήκουν η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία, αποφάσισε μείωση της πετρελαϊκής παραγωγής κατά δύο εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως ώστε να εκτιναχθεί η τιμή του.
Αμφότεροι θεωρούν τον Τραμπ έναν πρόεδρο που λατρεύει το πετρέλαιο, έναντι της πράσινης ενέργειας, και ξέρει πώς να κάνει τα στραβά μάτια όποτε χρειαστεί.
To κίνητρο του Πούτιν είναι προφανές. Kαθώς ο στρατός του υφίσταται διαρκείς ήττες στην Ουκρανία, επιχείρησε κάτι παράτολμο. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θα εξανάγκαζε την Ε.Ε. να εγκαταλείψει Κίεβο και Ουάσιγκτον, αναγνωρίζοντας τις προσαρτήσεις ουκρανικών εδαφών με αντάλλαγμα την εκεχειρία και την επανάληψη των ρωσικών εξαγωγών ενέργειας. Οι Σαουδάραβες συμφώνησαν. Αυτή η στρατηγική δεν είναι ούτε παρανοϊκή ούτε εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία.
Την τελευταία εικοσαετία, η Δύση δεν προσέγγισε στρατηγικά το ενεργειακό ζήτημα. Επιθυμούσε έναν κόσμο λιγότερο εξαρτημένο από τα ορυκτά καύσιμα, αλλά όχι τον τρόπο που θα της το επέτρεπε, δηλαδή την ταυτόχρονη μεγιστοποίηση της κλιματικής, οικονομικής και ενεργειακής ασφάλειας. Αντιθέτως, υποδυόταν ότι μπορούσε να εγκαταλείψει την πυρηνική ενέργεια, όπως η Γερμανία, και να στραφεί στις ανανεώσιμες πηγές. Περίπου το ίδιο συνέβη στις ΗΠΑ. Οι προοδευτικοί Πράσινοι δαιμονοποίησαν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, πυροδοτώντας καθυστερήσεις στις επενδύσεις για τη νέα παραγωγή ορυκτών καυσίμων.
Παρότι οι ΗΠΑ, θεωρητικώς, μπορούν να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες, αντιθέτως προς την Ε.Ε., δεν μπορούν να παράγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε τέτοια ποσότητα ώστε να αντιρροπήσουν την αύξηση του ενεργειακού κόστους και τη μετάβαση της Ευρώπης στο μέλλον χωρίς άνθρακα.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Μπέρνι Σάντερς, οι προοδευτικοί και οι Ρεπουμπλικανοί μπλόκαραν νομοθεσία που στήριζε ο πρόεδρος Μπάιντεν για τη βελτίωση της διαδικασίας αδειοδότησης εγχώριων ενεργειακών προγραμμάτων, δηλαδή νέων πετρελαϊκών αγωγών και γραμμών μετάδοσης ηλιακής και αιολικής ενέργειας.
Ο πρόεδρος Πούτιν μπορεί να είχε έναν δύσκολο μήνα στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία, αλλά είχε έναν θαυμάσιο στο Κογκρέσο.
Ο μοναδικός τρόπος για να βελτιώσουμε την κατάσταση είναι μεγιστοποιώντας ταυτόχρονα την ενεργειακή, οικονομική και φυσική ασφάλεια. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί δίνοντας κίνητρα στην αμερικανική αγορά για τη σταθερή παραγωγή ενέργειας με τις λιγότερες δυνατόν εκπομπές αερίων και το μικρότερο κόστος, το ταχύτερο δυνατόν.
Αν δεν είµαστε έτοιμοι γι’ αυτό, απλώς υποκρινόμαστε με κενές ηθικολογίες, ενώ ο Πούτιν και ο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν γελούν.
