Kathimerini.gr
Του Γιώργου Σκαφιδά
Μέσα στις πολλές διεθνείς «αρρυθμίες» των τελευταίων ετών, και παρά την φθορά της πενταετούς πρώτης θητείας του στην εξουσία (2017 – 2022), ο Εμανουέλ Μακρόν κατάφερε κάτι αξιοσημείωτο: Έγινε ο πρώτος ηγέτης που επανεκλέγεται στην προεδρία της Γαλλίας έπειτα από το 2002 και τον Ζακ Σιράκ.
Και όπως ο Σιράκ είχε τότε επικρατήσει έχοντας απέναντί του τον ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου, Ζαν Μαρί Λεπέν, έτσι και ο Μακρόν επικράτησε τώρα έχοντας απέναντί του μια άλλη Λεπέν, την κόρη του Ζαν Μαρί και ηγέτιδα του αναβαπτισμένου Εθνικού Συναγερμού (όπως ονομάζεται πλέον το Εθνικό Μέτωπο), Μαρίν.
Το 2017, προτού καν 40ρίσει, ο Μακρόν έγινε ο νεότερος πρόεδρος στα γαλλικά χρονικά. Πέντε χρόνια μετά, ο ίδιος έρχεται να σημειώσει μια νέα επιτυχία μέσα σε ένα περιβάλλον το οποίο όμως δεν επιτρέπει πανηγυρισμούς.
Διότι αυτή η νέα δεύτερη θητεία στην προεδρία ξεκινά για τον Μακρόν μέσα σε πολύ πιο δυσοίωνες συνθήκες από ό,τι η προηγούμενη του 2017, με τα «παραδοσιακά» κόμματα της Γαλλίας (Ρεπουμπλικάνοι – πρώην UMP, Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές PCF) να έχουν εν τω μεταξύ (επιβεβαιωμένα) καταρρεύσει, τη γαλλική ακροδεξιά (Μαρίν Λεπέν, Ερίκ Ζεμούρ) να ανεβαίνει εξασφαλίζοντας κάθε φορά και μεγαλύτερο ποσοστό στις προεδρικές, την ακρίβεια να χτυπά κόκκινο, την πανδημία να έχει αφήσει πίσω μια σειρά από δικά της κατάλοιπα αρρυθμιών και καχυποψίας, και τη διεθνή σκηνή να «βράζει» στην σκιά ενός νέου «ευρωπαϊκού» πολέμου.
Ο, 44χρονος πια, Εμανουέλ Μακρόν θα κληθεί το προσεχές διάστημα να κινηθεί σε ναρκοθετημένο τοπίο, αντιμετωπίζοντας προκλήσεις σε μια σειρά από μέτωπα.
Εσωτερικά – πολιτικά
Οι προεδρικές εκλογές μπορεί να ολοκληρώθηκαν, σε περίπου δύο μήνες ωστόσο, τον ερχόμενο Ιούνιο, οι Γάλλοι επιστρέφουν στις κάλπες για να εκλέξουν τους 577 βουλευτές της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Ποια θα είναι η σύνθεση του κοινοβουλίου με το οποίο θα κληθεί να «συγκατοικήσει» ο Μακρόν τα επόμενα χρόνια; Και ποιον θα έχει εκείνος στο πλευρό του ως επόμενο πρωθυπουργό;
Ο Ζαν Λικ Μελανσόν, πάντως, της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (La France Insoumise) επιμένει – με τον αέρα του 22% που εξασφάλισε στον πρώτο γύρο των προεδρικών της 10ης Απριλίου – πως θα μπορούσε να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός, ένας πρωθυπουργός που θα κάνει… πολύ δυσκολότερη τη ζωή του προέδρου.
Εσωτερικά – κοινωνικά
Έπειτα από πέντε χρόνια στην εξουσία, προφανώς και δεν υπάρχουν πια περιθώρια για περιόδους χάριτος. Αντιθέτως, πλέον όλοι περιμένουν τον Μακρόν στη γωνία, ο καθένας για τους δικούς του λόγους: Τα επονομαζόμενα «κίτρινα γιλέκα» για τις τιμές, τους μισθούς, τα όρια συνταξιοδότησης και ευρύτερα τις δαπάνες διαβίωσης – Οι οικολόγοι για τις περιβαλλοντικές δεσμεύσεις που εκκρεμούν ήδη από την προηγούμενη προεδρική θητεία – Οι ακροδεξιοί αναμένοντας μια σκληρότερη στάση έναντι των μεταναστών και της εγκληματικότητας στα «μπανλιέ» – Οι μειονότητες για να δουν εάν εκείνος θα στήσει αναχώματα υπεράσπισης των δικών τους δικαιωμάτων – Οι οικονομολόγοι για το δημόσιο χρέος, που έχει ξεπεράσει το 112% του ΑΕΠ, και το δημοσιονομικό έλλειμμα που γιγαντώνεται…
Διεθνή – πόλεμος στην Ουκρανία – Σχέσεις με ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ
Μια εκλογή Λεπέν στην προεδρία της Γαλλίας θα προκαλούσε σοκ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, αυτό είναι σαφές, πολύ δε περισσότερο σε μια περίοδο όπως είναι η τρέχουσα λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, καθώς Δύση και Ρωσία ανασυντάσσονται πια πίσω από νέες γραμμές οξυμένης αντιπαράθεσης με το βλέμμα στραμμένο σε ένα μέλλον εάν όχι πολεμικό τότε οπωσδήποτε πολύ πιο ανταγωνιστικό.
Η επανεκλογή Μακρόν μπορεί, λοιπόν, να γίνεται δεκτή επί του παρόντος με αναστεναγμούς ανακούφισης στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Και για τον ίδιο τον Μακρόν ωστόσο, οι διεθνείς προκλήσεις πια σωρεύονται, καθώς εκείνος καλείται να κινηθεί μεταξύ Ρωσίας, Βρυξελλών και Ουάσιγκτον, ισορροπώντας ανάμεσα σε όσα περιμένουν οι «έξω» από εκείνον και σε όσα εκείνος είναι διατεθειμένος να δώσει.
Οι «σχέσεις» του Μακρόν με το (άλλοτε «εγκεφαλικά νεκρό») ΝΑΤΟ για παράδειγμα, δεν ήταν και οι καλύτερες πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία, όταν η γαλλική ηγεσία προωθούσε άλλες, περισσότερο ευρωπαϊκές, πρωτοβουλίες (βλ. Ευρωπαϊκή Στρατηγική Αυτονομία, Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Επέμβασης). Ενώ και με τις ΗΠΑ, υπήρξαν εντάσεις (αναφορικά με κάποια από τα παρεπόμενα της AUKUS για παράδειγμα, που ανέτρεψαν προηγούμενες γαλλικές συμφωνίες). Βρυξέλλες και Βερολίνο από την άλλη, βλέπουν στο Παρίσι έναν πολύ σημαντικό πυλώνα και εταίρο, στον οποίο όμως δεν θα έδιναν σε καμία περίπτωση λευκές επιταγές…
Ως εδώ όλα καλά, λοιπόν, για τον Εμανουέλ Μακρόν που κατάφερε να εξασφαλίσει την επανεκλογή του στη γαλλική προεδρία, αν και με μειωμένα ποσοστά σε σύγκριση με το 2017. Τα δύσκολα, ωστόσο, έπονται. Και «σημασία δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση», όπως έλεγε ο πρωταγωνιστής δημοφιλούς γαλλικής ταινίας της δεκαετίας του 1990…
