Kathimerini.gr
Σάρον Ότερμαν / The New York Times
Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή φαίνεται πως έχει δημιουργήσει έναν άλλον ιδιότυπο πόλεμο στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Και όσοι επιλέγουν να μην πάρουν θέση υφίστανται σκληρή κριτική. Στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, μια «ομάδα δράσης» έχει σκοπό να προλαμβάνει περιστατικά αντισημιτισμού στο κάμπους του πανεπιστημίου. Ωστόσο, αρνείται να δώσει απάντηση σε ένα από τα πιο σύνθετα ερωτήματα που συνοδεύουν τον πόλεμο: πώς ορίζεται ο αντισημιτισμός;
Τα αντίπαλα στρατόπεδα εντός κι εκτός του πανεπιστημίου πιέζουν για την υιοθέτηση δύο διαφορετικών ορισμών. Ο πρώτος, που προωθείται από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τους υποστηρικτές του Ισραήλ στην Αμερική, λέει πως «η στοχοποίηση του ισραηλινού κράτους» θα μπορούσε να είναι αντισημιτική συμπεριφορά. Αυτός ο ορισμός κατηγοριοποιεί το μεγαλύτερο μέρος του ακτιβισμού υπέρ της Παλαιστίνης εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ως αντισημιτισμό. Ο δεύτερος ορισμός είναι κάπως στενότερος. Κάνει διάκριση ανάμεσα στον αντισιωνισμό και στον αντισημιτισμό. Ακολουθώντας αυτόν τον ορισμό, ομάδες όπως αυτή του Κολούμπια υφίστανται την κριτική ότι δεν παίρνουν τον αντισημιτισμό όσο σοβαρά θα όφειλαν.
Η άρνησή τους όμως να υιοθετήσουν έναν συμπαγή ορισμό τούς έχει κάνει αντικείμενο σκληρών κριτικών. «Εάν δεν διαγνώσεις το πρόβλημα, δεν χρειάζεται και να το αντιμετωπίσεις», λέει ο Σάι Νταβιντάι, Ισραηλινός καθηγητής στο Κολούμπια, που υποστηρίζει την υιοθέτηση αυστηρών ορισμών για τον αντισημιτισμό. «Το να λέμε ότι δεν θέλουμε να τον ορίσουμε για να μην έχουμε προβλήματα, είναι δειλία».
Υποστηρικτές του παλαιστινιακού αγώνα, αλλά και αντισιωνιστές φοιτητές, μερικοί εκ των οποίων είναι μάλιστα και Εβραίοι, φοβούνται πως αν δεν συμφωνηθεί ένας ορισμός για το τι εστί αντισημιτισμός, τότε ομάδες δράσης σαν αυτή του Κολούμπια κινδυνεύουν να γίνουν σαρωτικές απέναντι στις δράσεις και στους λόγους που υποτίθεται ότι προσπαθούν να ελέγξουν. Και η περίπτωση του Κολούμπια αντανακλά την τεράστια αμηχανία των αμερικανικών πανεπιστημίων, που προσπαθούν να κρατήσουν μια ισορροπία ανάμεσα στην ελευθερία του λόγου και στην προστασία των φοιτητών. Μόλις τον Δεκέμβριο, άλλωστε, οι διευθυντές τριών από τα μεγαλύτερα ιδρύματα της χώρας βρέθηκαν να απολογούνται στο Κογκρέσο για την άρνηση του να βγάλουν ανακοίνωση που να καταδικάζει τη «γενοκτονία εις βάρος του Ισραήλ».
Σκοπός κάθε δημοκρατικού πανεπιστημίου είναι να διασφαλίζει ότι κάθε άνθρωπος αισθάνεται ελεύθερος να εκφραστεί όταν βρίσκεται στον χώρο του. Η ομάδα δράσης υποστηρίζει ότι δεν χρειάζεται να ορίσει αυστηρά τον αντισημιτισμό, καθώς «ο σκοπός δεν είναι οι ταμπέλες, αλλά να μάθουμε τι ενοχλεί τους Εβραίους φοιτητές και να βρούμε λύσεις για να τους κάνουμε να νιώσουν πιο άνετα στον χώρο των σπουδών τους».
