Αναμένοντας την παρέλαση του Πούτιν

Ενώ ολόκληρη η διεθνής κοινότητα, σε επίπεδο ανάλυσης και διπλωματίας, εστιάζει στο πως θα είναι η 9η Μαΐου ως προς την διάσταση της στρατιωτικής παρέλασης στη Μόσχα και της δημόσιας παρέμβασης του Προέδρου Πούτιν, η κατάσταση στο έδαφος παραμένει κρίσιμη καταδεικνύοντας επιμέρους ποιοτικά στοιχεία:

• Την αδυναμία της Μόσχας να προχωρήσει σημαντικά σε ένα ταχύ στρατιωτικό breakthrough επί του μετώπου του Ντονμπάς που θα οδηγούσε στην κατάρρευση του ουκρανικού στρατού και στην ολοκλήρωση της κατάληψης ολόκληρης της επαρχίας (με έμφαση στο Λουγκάνσκ). 

• Τη σταθερή αλλά με περιορισμούς στρατιωτική άμυνα των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων –οι οποίες, επιτυχώς, εντάσσουν στο πεδίο των μαχών επί του εδάφους την αναβαθμισμένη στρατιωτική βοήθεια της Δύσης (loitering munition, πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος –όπως των 155χλστ, υψηλής αξίας υποστήριξη στο επίπεδο της στρατιωτικής intelligence, κοκ). 

Η Ρωσία παραμένει προσηλωμένη σε ένα πόλεμο φθοράς (attrition warfare) με πυραυλικά πλήγματα σε κρίσιμες υποδομές της Ουκρανίας αλλά και σε ένα πλέγμα «πολιτικών μέσων» όπως οι διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο πεδίο της Μαύρης Θάλασσας (πχ η υπό κατάληψη Χερσώνα) προκειμένου τόσο η στρατιωτική κατοχή, per se εδάφους, όσο και τα de facto τετελεσμένα της περιόδου 2014-2015 –σε συνδυασμό με αυτά μετά την 24η Φεβρουαρίου να δημιουργήσουν την μεγάλη εικόνα της επόμενης ημέρας: Τόσο αναφορικά με το στρατηγικό endgame όσο και με την πιθανή διαπραγμάτευση που θα προκύψει.

Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις πιέζουν (στη Μαύρη Θάλασσα) το Μικολάεβ προκειμένου –παράλληλα με το μέτωπο στα ανατολικά- να αποκτήσουν πρόσβαση στη Ζαπορίζια (θεωρητικά από δύο κατευθύνσεις). Η επιμονή τους, χωρίς επιτυχία προς το παρόν, στο μέτωπο του Μικολάεβ δεικνύει πως –ιδανικά- θα επιθυμούσαν περαιτέρω αποκλεισμό του Κιέβου κι από τις δύο θαλάσσιες εξόδους της χερσονήσου της Κριμαίας –σενάριο της Ουκρανίας δηλαδή ως «περίκλειστης χώρας». 

Τι να αναμένουμε

Το αν η Ουκρανία κατορθώσει να δημιουργήσει τις συνθήκες για περαιτέρω εκφυλισμό (με την μορφή του moral degeneration) της ρωσικής στρατιωτικής προσπάθειας στα ανατολικά προκειμένου η σύγκρουση, επί του εδάφους, να λάβει την μορφή της περιόδου 2014-2015 και σταδιακά, τους επόμενους μήνες, να αποκλιμακωθεί, μένει να διαφανεί. Σημασία σε αυτό το επίπεδο θα έχει φυσικά όχι μόνο η –αποτελεσματική από την πρώτη ημέρα- απόδοση του ουκρανικού στρατού αλλά και η φύση της δυτικής στρατιωτικής βοήθειας που στη παρούσα φάση έχει μετατρέψει την πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία σε ένα τυπικό proxy war (πόλεμο δια αντιπροσώπων). Οι ενδείξεις από την ρωσική πλευρά δείχνουν πως ο πόλεμος θα επιμείνει στα ανατολικά και το νότο και καλό θα ήταν για σκοπούς ανάλυσης να μην αναμένουμε: α. χρήση πυρηνικών β. εμπλοκή τρίτων χωρών (πχ Μολδαβίας ή Λευκορωσίας) γ. γενικευμένη υπερχείληση του πολέμου στην Υπερδνειστερία. Η Ρωσία ήδη στα ανατολικά κινείται –μετά τις απώλειες του πρώτου μήνα πολέμου- στη λογική της περαιτέρω εμπλοκής του τοπικού ρωσόφωνου πληθυσμού (των αυτονομιστών μαχητών από τα αποσχισθέντα κρατίδια, γνωστών κι ως “сепар”) ενώ η αποστολή στρατιωτικής βοήθειας προς το Ουκρανικό περιλαμβάνει πλέον κι απαρχαιωμένα οπλικά συστήματα –συστήματα δηλαδή η απώλεια των οποίων δεν έχει τον ίδιο αντίκτυπο για την πολεμική της μηχανή. Ο πόλεμος συνεπώς –καθώς συνεχίζεται- δημιουργεί επιμέρους διλήμματα για όλους τους εμπλεκόμενους:

• Για την Δύση ως προς τα όρια των στρατηγικών επιδιώξεων. Αποδυνάμωση της Ρωσίας του Πούτιν με υψηλό κόστος απωλειών (αλλά και πολιτικό, οικονομικό και διπλωματικό) ή εκδίωξη της Ρωσίας από την Ουκρανία και σταδιακή εμπλοκή σε ένα πόλεμο χρόνων που θα οδηγήσει στην αλλαγή παραδείγματος στη Ρωσία;

• Για την Ουκρανία ως προς τα όρια του τι είναι αποδεκτό. Ένας πόλεμος διάρκειας όπου στο τέλος λόγω αποτελεσμάτων επί του εδάφους θα υπάρχουν επιλογές ανάκτησης εδαφών της περιόδου 2014-2015 ή ένας μίνιμουμ συμβιβασμός με αποδοχή τετελεσμένων εκ μέρους της Ρωσίας και τέλος

• Για την τελευταία: Συνέχιση ενός πολέμου που θα οδηγούσε σε περαιτέρω αποδυνάμωση σε διεθνές διπλωματικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο ή επάνοδος στα τετελεσμένα του 2015 –με την προσθήκη ορισμένων νέων. 

Οι πρώτες δύο διαστάσεις αφορούν φυσικά την πλήρη κατανόηση μεταξύ Δύσης και Κιέβου ενώ η τρίτη βρίσκεται στο μυαλό ενός decision-maker, του Πούτιν –με την 9η Μαΐου να μας δίνει κάποιες σοβαρές ενδείξεις ως προς την κατεύθυνση αυτής της απόφασης. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο πόλεμος έχει διάρκεια και θα συνεχιστεί και μετά την 9η Μαΐου. Αναμένοντας την παρέλαση του Πούτιν λοιπόν...