Kathimerini.gr
Στο πένθος έχει βυθιστεί η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και η Ιταλία καθώς ο πάπας Φραγκίσκος έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα του Πάσχα σε ηλικία 88 ετών.
Ο θάνατος του ποντίφικα σηματοδοτεί την έναρξη εννιαήμερου πένθους για τους Καθολικούς, ενώ θα ακολουθήσει η τελετή της ταφής και από εκεί και πέρα αναμένεται να εκκινήσει η διαδικασία εκλογής του διαδόχου του.
«Το πώς θα ψηφίσουν οι καρδινάλιοι παραμένει άγνωστο. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει, γιατί κανείς δεν περίμενε ότι θα ψήφιζαν τον Φραγκίσκο», αναφέρει στο SkyNews o Τζέιμς Κέλι, αναπληρωτής καθηγητής στην ιστορία του καθολικισμού στο Πανεπιστήμιο του Ντάραμ.
Ο καθηγητής κοινωνιολογίας της θρησκείας στο St Mary’s Twickenham, Στέφεν Μπούλιβαντ επίσης εκτιμά ότι η πρόβλεψη του διαδόχου του Φραγκίσκου είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ωστόσο, προσθέτει ότι με τις μεταρρυθμίσεις του Φραγκίσκου στο κολέγιο των καρδιναλίων, «θα πρέπει σίγουρα να υποθέσουμε ότι αυξάνει τις πιθανότητες να υπάρξει κι άλλος πάπας εκτός Ευρώπης».
Ενώ ορισμένοι Ιταλοί καρδινάλιοι, συμπεριλαμβανομένων των Πιέτρο Παρόλιν, Ματέο Ζούπι και Πιερμπατίστα Πιτζαμπάλα έχει συζητηθεί ως πιθανοί διάδοχοι, άλλοι πιθανοί υποψήφιοι εκτός Ευρώπης βρίσκονται επίσης στο κάδρο.
Οι καρδινάλιοι Φρίντολιν Αμπόνγκο Μπεσούνγκου από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και ο Λούις Αντόνιο Τάγκλε από τις Φιλιππίνες, για παράδειγμα, θεωρούνται δύο σημαντικές υποψηφιότητες. Στην ονοματολογία έχουν μπει επίσης ο Ούγγρος, Πίτερ Ερντο, ο Αμερικανός, Ρέιμοντ Μπούρκε, ο Ολλανδός Γουιμ Ειτζκ και ο Μαλτέζος, Μάριο Γκρέχ.
Δύο έως τρεις εβδομάδες μετά την κηδεία του πάπα, το κολέγιο των καρδιναλίων θα συνεδριάσει στην Καπέλα Σιξτίνα για να ξεκινήσει τη διαδικασία εκλογής νέου πάπα. Θεωρητικά, οποιοσδήποτε βαπτισμένος άνδρας ρωμαιοκαθολικός θα μπορούσε να γίνει πάπας, αλλά τα τελευταία 700 χρόνια ο ποντίφικας επιλέγεται πάντα από το κολέγιο των καρδιναλίων.
Ο πάπας Φραγκίσκος, ωστόσο, που γεννήθηκε ως Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, ήταν Αργεντινός και ο πρώτος μη Ευρωπαίος ποντίφικας εδώ και 1.300 χρόνια.
Η εκλογή νέου πάπα
Σε αντίθεση με την κλασική πολιτική, οι υποψήφιοι για τη θέση του επικεφαλής της καθολικής εκκλησίας δεν κάνουν ανοιχτή εκστρατεία. Την ημέρα της ψηφοφορίας, η Καπέλα Σιξτίνα σφραγίζεται και οι καρδινάλιοι, οι οποίοι δίνοντας όρκο εχεμύθειας, κλειδώνονται μέσα.
Εάν κανένας υποψήφιος δεν συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία των δύο τρίτων, πραγματοποιείται νέος γύρος ψηφοφορίας. Ανά ημέρα προβλέπονται τέσσερις ψηφοφορίες. Η διαδικασία εκλογής του πάπα Φραγκίσκου προέκυψε ύστερα από περίπου 24 ώρες και πέντε ψηφοφορίες. Παρά ταύτα, αυτό δεν σημαίνει ότι η διαδικασία είναι πάντα τόσο γρήγορη: ένα κονκλάβιο τον 13ο αιώνα διήρκεσε περίπου τρία χρόνια, ενώ ένα άλλο τον 18ο αιώνα τέσσερις μήνες.
Μόλις καταμετρηθούν τα ψηφοδέλτια, καίγονται σε μια σόμπα μέσα στην Καπέλα Σιξτίνα, η οποία έχει εγκατασταθεί εκ των προτέρων. Μια δεύτερη σόμπα καίει μια χημική ουσία που στέλνει σήμα καπνού μέσω μιας καμινάδας στον έξω κόσμο: Ο μαύρος καπνός σημαίνει ότι δεν έχει επιλεγεί νέος πάπας ενώ ο λευκός καπνός σημαίνει ότι επελέγη.
Μόλις εκλεγεί ο νέος πάπας, ένας εκπρόσωπος του κολεγίου των καρδιναλίων αναγγέλλει στα λατινικά το γνωστό «habemus papam», που σημαίνει «έχουμε πάπα». Η αναγγελία γίνεται από το κεντρικό μπαλκόνι της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου με θέα συνήθως χιλιάδες πιστούς.
Στη συνέχεια, ο νεοεκλεγείς πάπας, αφού επιλέξει το παπικό του όνομα (πιθανότατα κάποιο που τιμά έναν άγιο ή προκάτοχο) και φορέσει ένα λευκό ράσο, βγαίνει στο μπαλκόνι για να απευθύνει την πρώτη του ομιλία στους πιστούς. Τότε η καθολική εκκλησία θα αποκτήσει τον νέο ηγέτη της.
