ΚΈΒΙΝ ΡΟΟΥΖ / THE NEW YORK TIMES
Ο πόλεμος των τελευταίων πέντε ημερών στην OpenAI ίσως ήταν μια σύγκρουση ανάμεσα στα μέλη ενός Δ.Σ. εταιρείας ή η σύγκρουση ανάμεσα σε όσους θέλουν να προχωρήσει ταχύτατα η τεχνητή νοημοσύνη και σε εκείνους που θέλουν να την επιβραδύνουν. Ηταν προπαντός μια μονομαχία ανάμεσα στις δύο αντίπαλες απόψεις για την τεχνητή νοημοσύνη. Και η μία από αυτές νίκησε.
Η μία άποψη είναι πως η τεχνητή νοημοσύνη είναι ένα νέο εργαλείο, το τελευταίο μιας σειράς από καινοτομίες, όπως η ατμομηχανή, ο ηλεκτρισμός και ο προσωπικός υπολογιστής, που αλλάζουν τον κόσμο και επομένως αν χρησιμοποιηθεί με τον κατάλληλο τρόπο μπορεί να οδηγήσει σε μια εποχή ευημερίας και τόνους από χρήματα στα ταμεία των επιχειρήσεων που εκμεταλλεύονται το δυναμικό του. Η άλλη οπτική αντιμετωπίζει την τεχνητή νοημοσύνη ως κάτι παραπλήσιο με μια εξωγήινη μορφή ζωής, έναν Λεβιάθαν που ανασύρεται από τα μαθηματικά του συστήματος των νευρώνων και πρέπει να διατηρηθεί υπό έλεγχο και να χρησιμοποιηθεί με ιδιαίτερη προσοχή για να μην αφανίσει την ανθρωπότητα. Από τη στιγμή που επέστρεψε ο Σαμ Αλτμαν στην εταιρεία, η μάχη φαίνεται να έχει τελειώσει. Ο καπιταλισμός νίκησε. Η ομάδα που φοβάται τον Λεβιάθαν έχασε.
Το νέο Δ.Σ. της εταιρείας θα αποτελείται από τρία πρόσωπα τουλάχιστον αρχικά: τον Ανταμ Ντ’ Αντζελο, διευθύνοντα σύμβουλο της Quora και τον μοναδικό υπέρμαχο της επιβράδυνσης της τεχνητής νοημοσύνης, τον Μπρετ Τέιλορ πρώην στέλεχος του Facebook και της Salesforce και τον Λόρενς Σάμερς, πρώην υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ. Ο μεγαλύτερος επενδυτής της OpenAI, η Microsoft, αναμένεται να έχει εφεξής μεγαλύτερη επιρροή στη διακυβέρνηση της εταιρείας και ίσως καταλάβει θέση στο Δ.Σ. Αποτελούν παρελθόν για το Δ.Σ. όσοι επεδίωξαν την απόλυση του Αλτμαν: ο Ιλία Σουτσκέβερ, επικεφαλής στο επιστημονικό προσωπικό της OpenAI, η Eλεν Τόνερ, διευθύντρια στρατηγικής στο Κέντρο για την Ασφάλεια και τις Αναδυόμενες Τεχνολογίες του Πανεπιστημίου της Τζορτζτάουν και η Τάσα Μακόλεϊ, επιχειρηματίας και ερευνήτρια στο RAND Corporation. Οι Στουτσκέβερ, Τόνερ και Μακόλεϊ είναι αντιπροσωπευτικοί του είδους των ανθρώπων που είχαν εμπλακεί με την τεχνητή νοημοσύνη πριν από μια δεκαετία. Αποτελούν ένα εκλεκτικό μείγμα ακαδημαϊκών, οραματιστών του μέλλοντος από τη Σίλικον Βάλεϊ και επιστημόνων των υπολογιστών. Αντιμετώπιζαν την τεχνολογία με ένα μείγμα δέους και φόβου και ανησυχούσαν για διάφορα που θεωρητικά θα μπορούσαν να συμβούν στο μέλλον, όπως για το ενδεχόμενο να αναπτυχθεί η τεχνητή νοημοσύνη τόσο ώστε να μην μπορούμε πλέον να την ελέγξουμε.
Ενα τέτοιο κλίμα επικρατούσε το 2015 όταν ιδρύθηκε η OpenAI ως μη κερδοσκοπική οργάνωση, γι’ αυτό η εταιρεία είχε αυτή την ιδιόμορφη διάρθρωση που έδινε στο Δ.Σ. τη δυνατότητα να ελέγχει τις δραστηριότητες της εταιρείας και να αντικαθιστά την ηγεσία της ακόμη και μετά το 2019, όταν ιδρύθηκε βραχίονάς της αυτή τη φορά κερδοσκοπικός. Τότε πολλοί θεωρούσαν προτεραιότητα να προστατευθεί η τεχνητή νοημοσύνη από τις δυνάμεις του καπιταλισμού και πίστευαν πως αυτή η προστασία έπρεπε να ενσωματωθεί στα καταστατικά των επιχειρήσεων. Εκτοτε όμως άλλαξαν πολλά. Η πανίσχυρη τεχνητή νοημοσύνη δεν αποτελεί πλέον πείραμα αλλά υπάρχει και βρίσκεται μέσα σε πολλά προϊόντα όπως η εφαρμογή ChatGPT που χρησιμοποιούν εκατομμύρια άνθρωποι κάθε μέρα.
Τα νέα μέλη του Δ.Σ. είναι το είδος των ανθρώπων που περιμένει κανείς να δει σε ένα τέτοιο σχέδιο. Ο Τέιλορ που προεδρεύει κλείνει συμφωνίες στη Σίλικον Βάλεϊ και ήταν αυτός που ηγήθηκε της πώλησης του Twitter στον Ελον Μασκ. Και ο Σάμερς είναι ένας επιφανής οικονομολόγος που έχει δηλώσει πως οι τεχνολογικές αλλαγές είναι «απολύτως καλές» για την κοινωνία. Εν ολίγοις αυτό που έγινε στην OpenAI ήταν ο θρίαμβος των επιχειρηματικών συμφερόντων πάνω στην ανησυχία για το μέλλον, ένας αναπόφευκτος θρίαμβος δεδομένου ότι η τεχνητή νοημοσύνη κέρδιζε διαρκώς έδαφος.
