Ηλιάνα Μάγρα
Ένταση προκλήθηκε χθες το βράδυ λίγο μετά τις 8.30 όταν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τις παραλείψεις των υπευθύνων που οδήγησαν στην τραγωδία των Τεμπών, ομάδα κουκουλοφόρων επιτέθηκε εναντίον των αστυνομικών δυνάμεων στην πλατεία Συντάγματος. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ απάντησαν με τη χρήση χημικών και κρότου λάμψης, υποχρεώνοντας όλους τους διαδηλωτές που βρίσκονταν στην πλατεία εκείνη την ώρα να υποχωρήσουν.
Νωρίτερα, μαθητές και φοιτητές είχαν πραγματοποιήσει μια ειρηνική συγκέντρωση. Κατά μήκος της κλειστής στην κυκλοφορία Λεωφόρου Συγγρού, ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν η περιοδική σειρήνα ασθενοφόρου και η σειρήνα στην οποία είχαν μεταλλαχθεί οι φωνές μερικών χιλιάδων μαθητών, φοιτητών και άλλων που είχαν έρθει να διαδηλώσουν. «Αυτή δεν είναι απλώς μια Παρασκευή», έλεγε στην «Κ» ο 21χρονος Θεμιστοκλής, φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής. «Είναι μια ημέρα πένθους». Όσο περπατούσαν προς τα γραφεία της Hellenic Train, το ένα σύνθημα διαδεχόταν το άλλο. «Στον βωμό του κέρδους, θυσία οι νεκροί, δεν είναι δυστύχημα, είναι επιλογή». «Το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί, όλων των νεκρών να γίνουμε η φωνή». «Πού είναι οι μαθητές;». «Στους δρόμους», απαντούσαν σύσσωμοι, «στους δρόμους είναι οι μαθητές».
Βλέπουν τους εαυτούς τους
Καθώς η πλειονότητα των θυμάτων είναι κοντά στις δικές τους ηλικίες, σε καθένα από τα θύματα βλέπουν τον εαυτό τους. «Είμαστε εδώ», αναφέρει στην «Κ» η 22χρονη Μαίρη, φοιτήτρια στην Καλών Τεχνών, «γιατί θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στη θέση των παιδιών». Πολλοί κρατούν πλακάτ: «Δεν θέλω να ζω από τύχη». «Σε μια χώρα που θα έπρεπε να ζούμε σαν θαύμα, ζούμε από θαύμα». «Στείλε όταν φτάσεις». Κάποιοι κρατούν λευκά μπαλόνια – «για τις ψυχές όσων χάθηκαν», λένε. Πάνω στο μπαλόνι που κρατάει ο 20χρονος Φώτης Τσιβόλας γράφει: 57 εισιτήρια θανάτου. «Είναι αδιανόητο, εν έτει 2023, να μη λειτουργούν τα αυτονόητα, να μην υπάρχουν περισσότεροι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους, να μη λειτουργούν τα φανάρια», λέει στην «Κ». «Οι περισσότεροι από τους νεκρούς ήταν φοιτητές της γενιάς μας, και οι γονείς τους αυτή τη στιγμή κλαίνε, άδικα», συμπληρώνει.
Στην πορεία συμμετείχαν και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που στα θύματα δεν βλέπουν τον εαυτό τους. Βλέπουν τα παιδιά τους. «Νέα παιδιά χάθηκαν από τραγικά, απανωτά λάθη», αναφέρει στην «Κ» η Γιάννα Σταυροπούλου, μητέρα δύο φοιτητριών. «Δεν πρέπει να περάσει έτσι αυτό», τονίζει, «αυτή η γενιά πρέπει να σωθεί». Τρεις εκπαιδευτικοί έχουν έρθει να διαμαρτυρηθούν. «Κάτι πρέπει να αλλάξει και μόνο από τα παιδιά μπορεί να αλλάξει», αναφέρει η Νάσια Παπαγιάννη. «Όλο αυτό σου δίνει μια αίσθηση ότι ζούμε κατά λάθος», δηλώνει στην «Κ» η Γεωργία Αδαμοπούλου. Πολλοί κατεβαίνουν σήμερα για πρώτη φορά σε πορεία. «Χάθηκαν νέες ζωές, και όχι μόνο – γυρνούσαν από ένα ταξίδι και έχασαν τη ζωή τους», λέει ο 17χρονος Αλέξανδρος. «Το σύστημα της Ελλάδας», τονίζει, «δεν δίνει σημασία στον λαό». «Αυτό που ζητάμε όλοι, ανεξαρτήτως κομματικής ή πολιτικής απόχρωσης, είναι να δούμε τι πραγματικά συνέβη», συμπληρώνει ο 22χρονος Δημήτρης.
Φθάνοντας έξω από τα γραφεία της Hellenic Train, κάποιοι γράφουν με κόκκινη μπογιά «Δολοφόνοι» και «Κέρδη βαμμένα στων φοιτητών το αίμα». Τον δρόμο κλείνουν αστυνομικοί. Μέλη μιας αντιπροσωπείας εργαζομένων προσπαθούν να περάσουν για συνάντηση με τη διοίκηση της εταιρείας. «Για την ασφάλειά μας είμαστε εδώ», λέει στην «Κ» ο 36χρονος Αγγελος, τεχνίτης στο εργοστάσιο Πειραιά. «Χάσαμε συναδέλφους», σημειώνει, «οι μηχανοδηγοί τώρα φοβούνται να ανέβουν στο τρένο – ανάλογες είναι και οι συνθήκες στα μηχανοστάσια και στο εργοστάσιο». Η αντιπροσωπεία περνάει, το πλήθος χειροκροτάει. Η διαδήλωση λύεται, ανανεώνοντας το ραντεβού διαμαρτυρίας για σήμερα το μεσημέρι. Ένα δρόμο πιο πάνω, τουρίστες μπαίνουν χαρούμενοι στο ξενοδοχείο τους.
