Kathimerini.gr
Η Ευρωπαϊκή Ένωση με δήλωση του προέδρου Γιουνκερ αποδοκιμάζει την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο. Το ίδιο και η Γερμανία δια του υπουργείου Εξωτερικών της. Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Πάιατ, σπεύδει στην Άγκυρα με τον επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τιλερσον για να προλάβουν τα χειρότερα.
Η λαλίστατη για το παραμικρό που συμβαίνει στα Βαλκάνια, Μόσχα, σιωπά ή αλλιώς κάνει το κορόιδο για το ορατό ενδεχόμενο να πάρει φωτιά το Αρχιπέλαγος. Και γιατί να μην το κάνει όταν έχει ήδη πουλήσει πυραύλους S-400 και πυρηνική τεχνολογία στην Τουρκία (για ειρηνικούς σκοπούς προσώρας), ενώ Πουτιν και Ερντογαν κάνουν μαζί (με τους μουλάδες της Τεχερανης) «δουλειές» στη Μέση Ανατολή;
Την ίδια ώρα το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου ετοιμάζεται να βραβεύσει, την άλλη εβδομάδα, τον Πούτιν, ως τον ηγέτη-ακάματο εργάτη της παγκόσμιας ειρήνης και σταθερότητας, τον εγγυητή της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (τρομάρα μας,οι εικόνες από την σύλληψη και τον ξυλοδαρμό του ηγέτη της αντιπολίτευσης Ναβαλνί είναι φρέσκες και εφιαλτικές), και φαντάζομαι ως άνθρωπο του «πνεύματος» της KGB.
Είχε προηγηθεί και ένας άλλος φάρος της επιστήμης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης, το οποίο επέδωσε στον Ρωσο πρόεδρο παράσημο για όλα τα παραπάνω, και μάλιστα ειδική αποστολή της συγκλήτου ξόδεψε λεφτά και μετέβη στην Αθήνα, όπου επέδωσε στον πρέσβη της Ρωσίας το μετάλλιο , ενώ μια δημοσκόπηση στην Ελλάδα έφερε τον Πουτιν πρώτο σε πρώτο σε δημοφιλία ηγέτη.
Τώρα «τούτη την άνοιξη», «ραγιάδες-ραγιάδες» και πάλι περιμένου(ν)με - πολλοί- τον Μόσκοβο να φέρει το σεφέρι. Αλλά το «ξανθό γένος» έχει επιλέξει το μισοφέγγαρο και δεν ξεγελιέται με παράσημα στον λατρεμένο του.
Πως το έλεγε ο Διονύσιος Σολωμός; «δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε».
Ή πως το είπε ο λόρδος Πάλμερστον; «δεν υπάρχουν αιώνιοι φίλοι ή αιώνιοι εχθροί, υπάρχουν αιώνια συμφέροντα».
Καλά ξεμπερδέματα.
