Αιμίλιος Χαρμπής
Ο γητευτής (The witcher)
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
Δημιουργός: Λορίν Σµιντ
Ερμηνείες: Χένρι Καβίλ, Ανια Τσαλότρα, Φρέια Αλαν
Ο πολυαναμενόμενος δεύτερος κύκλος της σειράς φαντασίας του Netflix έφτασε καταμεσής της εορταστικής περιόδου, επιβεβαιώνοντας πως η αναμονή άξιζε τον κόπο. Μπορεί ο Γκέραλντ (Χένρι Καβίλ), ο εξολοθρευτής τεράτων με τις υπερφυσικές δυνάμεις, να είναι πια λιγότερο αγριωπός και μηδενιστής, ωστόσο τα εντυπωσιακά σκηνικά και η δράση έχουν εδώ πολλαπλασιαστεί, ένεκα και της φανερά πλουσιότερης παραγωγής. Στα της υπόθεσης, καθώς ο ήρωάς μας έχει αναλάβει για τα καλά την προστασία αλλά και την εκπαίδευση της νεαρής Σίρι, νέες προκλήσεις θα προκύψουν, ενώ ταυτόχρονα η αγαπημένη του μάγισσα Γένιφερ προσπαθεί να πάρει πίσω τις χαμένες δυνάμεις της.
Εκτός από την καθαρή δράση, η οποία περιλαμβάνει μπόλικα τρομακτικά πλάσματα και νέους ήρωες, ο δεύτερος κύκλος έχει πια και αρκετή πολιτική ίντριγκα α λα «Game of Thrones», καθώς και κοινωνικές αναφορές –όχι πάντα εύστοχες είναι η αλήθεια– στον δικό μας σύγχρονο κόσμο. Παρ’ όλα τα παραπάνω, βέβαια, η πιο αξιομνημόνευτη σκηνή είναι αυτή όπου ο αμίμητος βάρδος Γιάσκιερ ερμηνεύει τη μεσαιωνική –και ήδη viral– ροκ μπαλάντα «Burn Butcher, Burn»· σε κάθε περίπτωση, τα οκτώ επεισόδια της μιας ώρας συνθέτουν ένα απολαυστικό σύνολο που καταναλώνεται σχεδόν μονομιάς.
Μπενεντέτα ★★★½
ΕΡΩΤΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ (2021)
Σκηνοθεσία: Πολ Βερχόφεν
Ερμηνείες: Βιρζινί Εφιρά, Δάφνη Πατακιά, Σαρλότ Ράµπλινγκ
Στην πλατφόρμα του Cinobo είναι πλέον διαθέσιμη και η σκανδαλιστική τελευταία δουλειά του Πολ Βερχόφεν. Στα 83 του πια, ο σπουδαίος Ολλανδός κινηματογραφιστής αποδεικνύεται πιο φρέσκος από πολλούς νεότερους, παντρεύοντας το ερωτικό θρίλερ με την κωμωδία σε μια ιστορία που εκτυλίσσεται σε ένα γυναικείο μοναστήρι του 17ου αιώνα. Εκεί, η αφιερωμένη στον Θεό από τα παιδικά της χρόνια Μπενεντέτα (Βιρζινί Εφιρά) συνάπτει ερωτική σχέση με τη νεαρή δόκιμη Μπαρτολομέα (Δάφνη Πατακιά). Ταυτόχρονα, η μονή αλλά και η επαρχιακή πόλη που τη φιλοξενεί πολιορκούνται από την τρομερή απειλή της πανούκλας.
Ο Βερχόφεν ποντάρει πολλά στο ερμηνευτικό ταλέντο των πρωταγωνιστριών του –η «δική μας» Δάφνη Πατακιά είναι εξαιρετική– αλλά και στο παιχνιδιάρικο σενάριο, το οποίο υπονομεύει συνεχώς τον εαυτό του και μαζί κάθε «σοβαρότητα» που θα μπορούσε να βαρύνει την κατά τα άλλα απολαυστική αφήγησή του. Τα σχόλια, φυσικά, πάνω στην αυθαιρεσία και στην ηθική κατάπτωση της Καθολικής Εκκλησίας είναι εκεί (και ανελέητα), όπως και οι τολμηρές ερωτικές σκηνές, οι οποίες ωστόσο δεν αλλάζουν σε τίποτα την ουσία, που έχει να κάνει με το γεγονός ότι η «Μπενεντέτα» είναι στην πραγματικότητα μια απόλυτα διασκεδαστική ταινία.
