Kathimerini.gr
Πέθανε στα 68 του χρόνια ο μουσικός Σταύρος Λογαρίδης.
Ο συνθέτης και τραγουδιστής με σημαντικές συνεργασίες αλλά και μια αξιόλογη σόλο πορεία έχασε τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο.
Ο Λογαρίδης μπορεί να έγινε αρχικά γνωστός μέσα από τους Poll, ωστόσο η σχέση του με τη μουσική ξεκίνησε πολύ νωρίτερα. Ο μουσικός γεννήθηκε το 1953 στην Κωνσταντινούπολη και είχε ήδη μουσικά ερεθίσματα στην παιδική του ηλικία μέσα από την οικογένειά του μιας και ο παππούς του ήταν ψάλτης ενώ η μητέρα του έπαιζε ακορντεόν και ο πατέρας του κιθάρα. Κάπως έτσι, θα αγοράσει στα 10 του χρόνια την πρώτη του κιθάρα για να εγκαινιάσει μια σχέση ζωής.
Ήδη στην εφηβεία ξεκίνησε να φτιάχνει τα πρώτα του συγκροτήματα, αρχικά τους Juniors όταν ήταν 14 ετών και στη συνέχεια τους Sphinx. Ένα χρόνο αργότερα μετακόμισε στην Αθήνα και κυκλοφόρησε το πρώτο του 45άρι με τίτλο «Ήταν μια μικρούλα και μελαχρινούλα».
Την ίδια περίοδο, για βιοποριστικούς λόγους, συμμετείχε με τα φωνητικά του στη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι που ο σπουδαίος συνθέτης έγραψε για τις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη, ενώ συγχρόνως συνεργάστηκε με τον οργανίστα των Charms.
Λίγο αργότερα και μέσω του Ν. Αντύπα και τότε διευθυντή της Polydor, ο Σταύρος Λογαρίδης ήρθε σε επαφή με τον Κώστα Τουρνά, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς και τον Κώστα Παπαϊωάννου, για να φτιάξουν το σημαντικό για την ιστορία του ελληνικού ροκ και ποπ ήχου συγκρότημα των Poll.
Ο Λογαρίδης θα έμενε με τους Poll για δύο δίσκους, το «Άνθρωπε» (1971) και τον ομώνυμο δίσκο τους ή αλλιώς «Λευκό Album» (1972), στο δρόμο που χάραξαν οι Beatles. Αποχώρησε όμως από τις τάξεις του συγκροτήματος το 1972, όταν τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος αποφάσισαν να εμφανιστούν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης της ίδιας χρονιάς.
Αμέσως μετά ο μουσικός έφτιαξε τους Ακρίτας που ο ομώνυμος δίσκος τους θεωρείται σημείο αναφοράς για το progressive rock.
Πέρα από τις σόλο δουλειές του που ακολούθησαν μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ‘80, ο Λογαρίδης συγχρόνως έγραψε μουσική για την τηλεόραση (για τις σειρές της κρατικής τηλεόρασης «Μενεξεδένια Πολιτεία» του Α. Τερζάκη και «Οικογένεια Ζαρντή» του Κ. Χατζηαργύρη) αλλά και τον κινηματογράφο. Συγκεκριμένα, η μουσική του για την ταινία «Φόνισσα» απέσπασε το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Τη δεκαετία του ‘80 απομακρύνθηκε ακόμα περισσότερο από τα φώτα της δημοσιότητας (τα οποία ποτέ δεν τον απασχόλησαν πολύ) μιας και για τον ίδιο υπήρξε μια περίοδος προσωπικών προβλημάτων: διαζύγιο, μια δικαστική διαμάχη αλλά και προβλήματα με τα ναρκωτικά που οδήγησαν σε δύο συλλήψεις του, πριν κατευθυνθεί προς το Άμστερνταμ για αποτοξίνωση.
Οι μουσικές συνεργασίες του υπήρξαν πολλές και σημαντικές: Ά.Τασούλης, Λ.Σιδεράς, Γ.Πετρίδης, Π.Σιδηρόπουλος, Γ.Πανουσόπουλος, Κ.Παπαδόπουλος, Ελ.Αρβανιτάκη, Γ.Ζήκας, Ε.Τσαλιγοπούλου, Χ.Αλεξίου, Κ.Λειβαδάς, Ν.Πορτοκάλογλου, Πυξ Λαξ, Μ.Στόκας, Β.Αλλαγιάννη, Χ.Κυριαζής, Α.Βαρδής, Δ.Πουλικάκος, Μ.Φάμελλος, Ε.Ζιώγα, Κ.Φέρρης, Β.Παπαθανασίου, Ε.Δήμου, Τ Φαληρέας, Μ.Ρασούλης, Λ.Ζώης, Γ.Φιλλιπίδης, Γ.Ρομανός, Socrates, Π.Σκούταρης, Μπουρμπούλια, Θ.Παπαντίνας, ανάμεσα στα ονόματα με τα οποία αναμίχθηκε αυτό του Λογαρίδη.
Οι πιο πρόσφατες συνεργασίες του ήταν αυτές με τους Socrates πάνω στη σκηνή, αλλά και με τον Δημήτρη Πουλικάκο.
