Της Μαρίνας Οικονομίδου
«Όταν οι άλλοι χλευάζουν την ιστορία της Κύπρου και του κυπριακού ελληνισμού, εμείς την τιμούμε και την υπερασπιζόμαστε» ήταν η απάντηση του ΔΗΚΟ, στις αντιδράσεις που προκάλεσε μία ανάρτησή τους στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Η φωτογραφία του Μακαρίου συνοδευόμενη με το ιστορικό «γνώριμη η φωνή που ακούεις» και η θερμή υποστήριξη του έργου του, ήταν αρκετό για να προκαλέσει σωρεία συζητήσεων και ερωτημάτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τι ξέθαψε τον Μακάριο από το χρονοντούλαπο της ιστορίας έτσι ξαφνικά; Ήταν άραγε τυμβωρυχία, μία επικοινωνιακή γκάφα στο ήδη βεβαρημένο ιστορικό του κόμματος, ή μία στοχευμένη προσπάθεια να συσπειρωθεί το διάσπαρτο πλέον ακροατήριο του κόμματος; Η αντίδρασή τους σε όλο αυτό, έδειξε πως ο στόχος ήταν μάλλον το τελευταίο. Το κατά πόσο αυτή η μέθοδος είναι αρκετή και για να συσπειρώσει ένα κόμμα με σοβαρές παθογένειες, πληγές και εσωστρέφεια, αλλά κυρίως για να διατηρήσει την τρίτη θέση του στην κομματική σκακιέρα είναι άγνωστο.
Πώς προέκυψε ωστόσο η επίκληση στον Μακάριο από πλευράς ΔΗΚΟ; Σύμφωνα με κομματικές πηγές, ο Μακάριος αποτελούσε την κλιμάκωση μιας εκστρατείας που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες μέρες το κόμμα, με αφορμή τον εορτασμό των 48 χρόνων από την ίδρυσή του. Εκτός από τον Μακάριο, στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης έχουν παρελάσει γνωστές εκφράσεις του Σπύρου Κυπριανού και του Τάσσου Παπαδόπουλου, όπως επίσης ιδιαίτερη μνεία έχει γίνει στους αντιστασιακούς αγώνες, στην επέτειο των 20 χρόνων ένταξης στην Ε.Ε. και βεβαίως τα 20 χρόνια από το «όχι» στο Σχέδιο Ανάν. Ο στρατηγικός στόχος του κόμματος, με το σύνθημα «τιμούμε την ιστορία μας», είναι αφενός να στείλει το μήνυμα πως το ΔΗΚΟ είναι ένα κόμμα με μακρά ιστορία, συνυφασμένη με τα μεγάλα γεγονότα του τόπου και αφετέρου να συσπειρώσει το μακαριακό-αντιστασιακό ακροατήριό του. Σε αυτό το πλαίσιο αναμένεται να τιμήσουν και ιστορικά στελέχη. Αυτή η καμπάνια προφανώς φιλοδοξεί να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά ψηφοφόρων που έχουν απομακρυνθεί από το κόμμα, ψηφίζοντας στις τελευταίες εκλογές ΔΗΠΑ ή άλλες επιλογές, δίδοντας έμφαση στις μακαριακές τους καταβολές αλλά και να φέρουν κοντά εκείνο το ακροατήριο του 15% που έμεινε εκτός Βουλής το 2021, περιλαμβανομένης και της Αλληλεγγύης με την υποψηφιότητα της Ελένης Θεοχάρους, αλλά και των Κυνηγών. Τα ερωτήματα γύρω από αυτή τη στρατηγική βεβαίως είναι πολλά, όπως επίσης και τα κενά.
• Στην προσπάθειά του να παρουσιαστεί πρωταγωνιστής στα μεγάλα ιστορικά δρώμενα, έφτασε στο σημείο της παραχάραξης της ιστορίας, όπως στην περίπτωση που η υπογραφή Τάσσου Παπαδόπουλου για ένταξη στην Ε.Ε. παρουσιάστηκε ως καταλύτης.
• Η ιστορία απέδειξε πως κανείς δεν ψηφίζει με γνώμονα το τι έγινε στο παρελθόν αλλά για το τι επιδιώκεται να γίνει στο μέλλον.
• Η αναφορά σε ηγέτες που πρωταγωνίστησαν πριν από μισό αιώνα, στέλνουν το μήνυμα της πολιτικής ένδειας αλλά και της απουσίας οράματος για το μέλλον.
• Η επίκληση στην ιστορία του ΔΗΚΟ ίσως να φορτίζει συναισθηματικά τους ψηφοφόρους του κόμματος, δεν κερδίζει ωστόσο νέους ψηφοφόρους, οι οποίοι έχουν ήδη απομυθοποιήσει πολιτικά πρόσωπα.
Βεβαίως, το κόμμα δεν θα περιοριστεί στην ιστορία του για να κερδίσει μία τόσο δύσκολη μάχη. Με το σύνθημα «Ισχυρό ΔΗΚΟ, Ισχυρή διακυβέρνηση» έχει θέσει το διακύβευμα πως για να μπορέσει η διακυβέρνηση Χριστοδουλίδη να προχωρήσει, για να υπάρξει σταθερότητα, τότε θα πρέπει το μεγαλύτερο κόμμα της διακυβέρνησης να έχει ένα δυνατό ποσοστό που θα του επιτρέπει να περνά τις θέσεις του εντός της κυβέρνησης, αλλά και νομοσχέδια εντός της Βουλής. Το ερώτημα βεβαίως είναι πόσο μπορεί να πείσει ένα τέτοιο αφήγημα. Αφενός γιατί το Προεδρικό έχει δείξει πως αποφεύγει τη διαβούλευση με το ΔΗΚΟ και αφετέρου επειδή ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ έδειξε πως δεν μπορεί να κουμαντάρει τους αντάρτες βουλευτές του που καταψηφίζουν νομοσχέδια. Το σίγουρο είναι πως ένα κακό αποτέλεσμα για το ΔΗΚΟ θα ενισχύσει και την εσωστρέφεια εντός του κόμματος και τις ανταρσίες βουλευτών που θα θέλουν να εξυπηρετούν το δικό τους ακροατήριο αλλά ενδεχομένως να ανοίξουν και επίσημα τη συζήτηση για έξοδο από το κυβερνητικό σχήμα.
Το ερώτημα βεβαίως είναι, πώς προτίθεται να αντιμετωπίσει την ισχυρή δυναμική που αποκτά το ΕΛΑΜ και το οποίο απειλεί να του «κλέψει» την τρίτη θέση. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο εντάσσεται και η επιμονή να υπογραμμίζει τα ιστορικά πλαίσια του ΔΗΚΟ για να χαράξει τα όριά του με το ΕΛΑΜ και να αφήσει να εννοηθεί πως στο ΕΛΑΜ εντάσσονται οι θιασώτες της ΕΟΚΑ Β΄ και του Πραξικοπήματος, ενώ στο ΔΗΚΟ οι δημοκράτες αντιστασιακοί. Παρόλα αυτά, στο κόμμα του Κέντρου έχουν αποφασίσει πως δεν θα κάνουν μετωπική επίθεση εναντίον του κόμματος της Ακροδεξιάς. Φάνηκε άλλωστε από την ευκαιρία που έχασαν να πιέσουν τον πρόεδρο του ΕΛΑΜ Χρίστο Χρίστου για την περίεργη εμπλοκή του στο Αββακούμ, φοβούμενοι τις αντιδράσεις από το θρησκευόμενο ακροατήριό τους. Λαμβάνοντας υπόψη κινήσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα, τις θέσεις στο μεταναστευτικό, όπου ο Νικόλας Παπαδόπουλος αρνήθηκε την ορολογία pushbacks αλλά και τη δημόσια διαφωνία με τα 18 μέτρα στήριξης των Τουρκοκυπρίων που έβαλε στο τραπέζι ο Νίκος Χριστοδουλίδης, στόχος του ΔΗΚΟ είναι να αποτρέψει διαρροές προς το ΕΛΑΜ, ακόμη και να αλιεύσει με το αφήγημα ότι και το ΔΗΚΟ αντιτάσσεται στις μεταναστευτικές ροές και διαφωνεί με γενναιόδωρες κινήσεις στο Κυπριακό, αλλά με περισσότερο μέτρο, από ό,τι το ΕΛΑΜ. Καθόλου τυχαίο και το σύνθημα στους δρόμους «Μακριά από απειλές και περιπέτειες». Ένα σύνθημα που θέλει να στείλει το μήνυμα πως με την πολιτική του το ΔΗΚΟ βρίσκεται στη μέση των δύο άκρων στο Κυπριακό. Το ζήτημα βεβαίως είναι πως με αυτό ακριβώς το σύνθημα περί περιπέτειας, ενδεχομένως να ανοίξει και η έντονη κριτική για το ΔΗΚΟ, ότι εξυπηρετεί με την πολιτική του τη διαιώνιση του στάτους κβο και την πλήρη ακινησία στο Κυπριακό.
