Της Μαρίνας Οικονομίδου
Η αποκάλυψη του Μάριου Πελεκάνου στο Legalmatters, ότι τελικά δεν συμφωνεί με την Διζωνική Δικοινωτική Ομοσπονδία ως μορφή λύσης και πως υποστήριζε το ενιαίο κράτος, κατάφερε να προκαλέσει συζητήσεις τόσο για την ουσία των θέσεων ενός πρώην πολιτειακού αξιωματούχου όσο και για τον αριβισμό που συνόδευε αυτή του την δήλωση. Αριβισμός, δεδομένου ότι μέχρι πρόσφατα ηγείτο ενός κόμματος με ξεκάθαρη θέση υπέρ της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και κυρίως ότι εκπροσωπούσε έναν Πρόεδρο που εργαζόταν- όπως υποστήριζε- για την επίτευξη λύσης στο πλαίσιο της ΔΔΟ. Το αν θα στοιχίσει στον ίδιο όλη αυτή η αντίφαση των λόγων και των πολιτικών έργων του σε αυτή τη σύντομη πολιτική πορεία του είναι ένα ζήτημα, το κύριο ερώτημα που μένει ανοικτό είναι αν ο Δημοκρατικός Συναγερμός επωφελείται με τέτοιες δηλώσεις του παραιτηθέντος στελέχους του ή αν θα πληγεί ως το κόμμα που εξέθρεψε το φαινόμενο Πελεκάνος.
Με την πλάτη στο σύστημα
Προφανώς η κίνηση του Μάριου Πελεκάνου δεν ήταν τυχαία λίγο πριν τις εκλογές. Είναι καλά γνωστό πως οι πλείστοι ψηφοφόροι του ΕΛΑΜ απορρίπτουν την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ως μορφή λύσης και αυτός ήταν ο λόγος που θέλησε να το καταστήσει σαφές λίγο πριν την εκλογική μάχη. Όμως την ίδια στιγμή, η ψήφος στο ΕΛΑΜ, αποτελεί κυρίως μία ψήφο οργής απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα ευρήματα της δημοσκόπησης που διενήργησε για λογαριασμό της «Κ» η Symmetron Market Research, όχι μόνο από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που αποτυπώνουν θυμό και απογοήτευση, αλλά και από την σειρά κατάταξης των υποψηφίων που παρουσιάζεται. Ο εκπρόσωπος τύπου του ΕΛΑΜ Γεάδης Γεάδη, ο οποίος ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις θέσεις του κόμματος είναι πρώτος και ακολουθεί με μικρή διαφορά ο Μάριος Πελεκάνος, ο οποίος μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν η εικόνα της διακυβέρνησης Αναστασιάδη και αυτό φαίνεται να στοιχίζει στο συγκεκριμένο ακροατήριο. Με δεδομένο ότι και ο πρώην χρηματοοικονομικός επίτροπος Παύλος Ιωάννου παρουσιάζεται χαμηλά στον αριθμό κατάταξης, τείνει να επιβεβαιώσει πως ο ψηφοφόρος της Ακροδεξιάς προτιμά τον σκληρό κομματικό λόγο και δεν στηρίζει οτιδήποτε παραπέμπει στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Η διαφωνία άργησε μία μέρα
Κύρια επιδίωξη του Μάριου Πελεκάνου θα ήταν η εισροή ψηφοφόρων από τον ΔΗΣΥ, οι οποίοι διαφωνούν με τον τρόπο που οι ηγεσίες του πολιτεύονται τα τελευταία χρόνια. Το μεγάλο ωστόσο ολίσθημα του κ. Πελεκάνου είναι ότι δεν αποχώρησε από τον Συναγερμό –έστω- προφασιζόμενος πολιτικές διαφωνίες για κάποια θέση που έλαβε το κόμμα, ούτε βεβαίως διαχώρισε ποτέ την πολιτική θέση του με αυτή της ηγεσίας. Αντιθέτως, η παραίτησή του από την αντιπροεδρία του ΔΗΣΥ υποβλήθηκε, όταν δεν κατάφερε να εκλεγεί από το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος, υποψήφιος ευρωβουλευτής. Αυτό, σε συνδυασμό με την κίνηση του ΔΗΣΥ να μιλήσει αμέσως μετά την ανακοίνωση της μεταγραφής για τυχοδιωκτισμό, ενίσχυσε το αίσθημα πως οι λόγοι παραίτησης του Μάριου Πελεκάνου δεν σχετίζονταν με πολιτικές διαφωνίες, αλλά με την επαγγελματική του επιβίωση. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο δημιουργήθηκαν δύο εύλογα συμπεράσματα:
- Είτε ότι ο Μάριος Πελεκάνος, η εικόνα της κυβέρνησης Αναστασιάδη, διαφωνούσε στο πιο σημαντικό θέμα με τον Πρόεδρο του αλλά το ανεχόταν για να κατέχει πολιτειακό αξίωμα
- Είτε ότι ο Μάριος Πελεκάνος αποφάσισε σήμερα να απαρνηθεί την ΔΔΟ, για να ταιριάξει στο κουστούμι του ΕΛΑΜίτη υποψήφιου
Ο λογαριασμός στον ΔΗΣΥ
Όσο όμως κι αν ο ΔΗΣΥ μίλησε αμέσως για τυχοδιωκτισμό, το ερώτημα είναι όχι μόνο για ποιο λόγο βρέθηκε εξ αρχής στον Συναγερμό ο Μάριος Πελεκάνος αλλά για ποιο λόγο κατάφερε να αναρριχηθεί τόσο πολιτικά, αναλαμβάνοντας το υψηλού κύρους πόστο του κυβερνητικού εκπροσώπου και στη συνέχεια την θέση του αντιπροέδρου.
Η αλήθεια είναι πως οι αμφιλεγόμενες θέσεις του Μάριου Πελεκάνου για το μεταναστευτικό, ήταν καλά γνωστές, όχι μόνο γιατί από όλους τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας επέλεξε να προσκαλέσει τον μέχρι τότε mainstream πολιτικά Κωνσταντίνο Μπογδάνο να μιλήσει με ξενοφοβία και ρατσισμό, αλλά και γιατί ενίοτε και ο ίδιος εξέφραζε θέσεις ξενοφοβικές, διασπείροντας ακόμη και ψευδείς ειδήσεις. Οι θέσεις αυτές, όχι μόνο δεν ενόχλησαν τον ΔΗΣΥ, αλλά φρόντισαν μάλιστα να τον επιβραβεύσουν. Κάποιοι επειδή θεωρούσαν πως οι ίδιοι και το κόμμα θα επωφελείτο προσελκύοντας ακροδεξιές ψήφους, κάποιοι άλλοι γιατί θεωρούσαν πως μπορεί να τύχει χειραγώγησης. Ενδεικτικό το ticket-voting με τον Χάρη Γεωργιάδη στις βουλευτικές εκλογές του 2016, εκτοξεύοντας τους σταυρούς προτίμησής του, ενδεικτική και η επιλογή του από τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τον Νίκο Αναστασιάδη για να αποτελεί την εικόνα του τελευταίου και της διακυβέρνησής του.
Με την αποχώρηση του Μάριου Πελεκάνου, ο ΔΗΣΥ είχε την ευκαιρία να κάνει ένα σχετικό ξεκαθαρίσμα που θα το οδηγούσε στο να επανεύρει την ιδεολογική του ταυτότητα. Το κόμμα, δεν έχει τις διαρροές που έχουν τα κόμματα του Ενδιάμεσου προς το ΕΛΑΜ, όμως κινδυνεύει πλέον σοβαρό το αξιακό του σύστημα. Σήμερα οι θέσεις που εκφράζει σε διάφορα ζητήματα, παρουσιάζονται ταυτόσημες με αυτές του ΕΛΑΜ. Σε τέτοιο σημείο που τα όρια μεταξύ των δύο κομμάτων είναι δυσδιάκριτα. Δεν είναι μόνο ο έντονος αντιΑΚΕΛισμός που διακατέχει το κόμμα θέτοντας ως διακύβευμα να ψηφιστεί ο ΔΗΣΥ για να μην βγει πρώτο το ΑΚΕΛ, ούτε θέσεις στελεχών για το μεταναστευτικό, αλλά και η πρόσφατη ανησυχητική θέση για την παρουσία Τ/κ στο ψηφοδέλτιο από τον αναπληρωτή Πρόεδρο του ΔΗΣΥ Ευθύμιο Δίπλαρο, όταν σε δημοσκόπηση του ΟΜΕΓΚΑ ξεκαθάρισε πως το κόμμα του ούτε έβαλε ούτε θα βάλει Τ/κ, δικαιώνοντας έτσι τον κάθε Πελεκάνο, αλλά και ψηφοφόρους που νιώθουν πλέον άνετα να στηρίξουν το –ταυτόσημο σε θέσεις- ΕΛΑΜ.
