Της Μαρίνας Οικονομίδου
Σύννεφα ανησυχίας για την πολιτική τους επιβίωση θα έπρεπε να αιωρούνται πάνω από τα τρία κόμματα του ενδιάμεσου χώρου, μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Το ΔΗΚΟ μπορεί να διατήρησε την έδρα του όμως μετατοπίζεται από τον εκλογικό χάρτη με ο,τι κι αν αυτό συνεπάγεται μετέπειτα για τον ρόλο του στο πολιτικό σκηνικό. Η ΕΔΕΚ, βλέπει να μειώνονται δραστικά τα ποσοστά της και να χάνει την έδρα της στην ευρωβουλή, χάνοντας έτσι και ένα σημαντικό χρηματικό κονδύλι που είχε, ενώ η Δημοκρατική Παράταξη που δεν κατάφερε να διαψεύσει, όπως έλεγε τις δημοσκοπήσεις, κινείται σε πολύ χαμηλά ποσοστά. Το κακό αποτέλεσμα των τριών κομμάτων του Ενδιάμεσου αντανακλά αναπόφευκτα στην κυβέρνηση αλλά και στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, εγείροντας ερωτήματα για το ποια θα είναι η επόμενη μέρα στο κυβερνητικό σχήμα.
Τις πταίει;
Τι ακριβώς όμως οδήγησε σε αυτή την ομολογουμένως πανωλεθρία του Ενδιάμεσου; Πριν από ένα και πλέον χρόνο, η πλειοψηφία της κυπριακής κοινωνίας εξέλεξε τον εκλεκτό των εν λόγω κομμάτων, Νίκο Χριστοδουλίδη στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Θα ανέμενε κανείς πως στην πρώτη εκλογική μάχη μετά τις προεδρικές εκλογές, αν δεν θα ενισχύονταν εκλογικά, τουλάχιστον θα διατηρούσαν τα ποσοστά τους. Στις βουλευτικές του 2021 τα κόμματα της συγκυβέρνησης συγκέντρωναν περίπου το 25%, σήμερα συγκεντρώνουν περίπου το 16,6%. Αυτό που διαπιστώνεται από το αποτέλεσμα της κάλπης είναι ότι η κυπριακή κοινωνία τους γύρισε την πλάτη.
Υπάρχουν ωστόσο δύο ερμηνείες για το αποτέλεσμα:
• Είτε ότι τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου πληρώνουν την κακή απόδοση που είχε μέχρι τώρα η κυβέρνηση
• Είτε ότι είχαν κρύψει τα χαμηλά ποσοστά τους πίσω από τη δυναμική της υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη και πλέον αποκαλύπτονται οι σοβαρές παθογένειες και αδυναμίες τους.
ΔΗΚΟ στην πέμπτη θέση
Το Δημοκρατικό Κόμμα είχε το σημαντικότερο διακύβευμα σε αυτές τις διπλές εκλογές: να διατηρήσει την τρίτη θέση στον εκλογικό χάρτη, έναντι του ΕΛΑΜ. Τελικά το κόμμα του Κέντρου όχι μόνο δεν κατάφερε να διατηρηθεί στην τρίτη θέση αλλά μετατοπίστηκε βίαια στην πέμπτη, με τον Φειδία Παναγιώτου και το ΕΛΑΜ να το προσπερνούν. Οι λόγοι γιατί η κοινωνία τους γύρισε την πλάτη ποικίλουν.
•Στην προσπάθειά του να παρουσιαστεί πρωταγωνιστής στα μεγάλα ιστορικά δρώμενα, έφτασε στο σημείο της παραχάραξης της ιστορίας, όπως στην περίπτωση που η υπογραφή Τάσσου Παπαδόπουλου για ένταξη στην Ε.Ε. παρουσιάστηκε ως καταλύτης.
•Η ιστορία απέδειξε πως κανείς δεν ψηφίζει με γνώμονα το τι έγινε στο παρελθόν αλλά για το τι επιδιώκεται να γίνει στο μέλλον.
•Η αναφορά σε ηγέτες που πρωταγωνίστησαν πριν από μισό αιώνα στέλνουν το μήνυμα της πολιτικής ένδειας αλλά και της απουσίας οράματος για το μέλλον.
•Η επίκληση στην ιστορία του ΔΗΚΟ ίσως να φορτίζει συναισθηματικά τους ψηφοφόρους του κόμματος, δεν κερδίζει ωστόσο νέους ψηφοφόρους, οι οποίοι έχουν ήδη απομυθοποιήσει πολιτικά πρόσωπα.
• Η αντιπαράθεσή του με το ΕΛΑΜ φάνηκε υποκριτική σε μία μερίδα της κοινωνίας, όχι μόνο γιατί άργησε πολύ, αλλά γιατί πολλές φορές τα δύο κόμματα συνέπλεαν και ΔΗΚΟϊκά στελέχη φλέρταραν με τις θέσεις του ΕΛΑΜ.
Η επόμενη μέρα για το ΔΗΚΟ σίγουρα δεν είναι εύκολη δεδομένης της εσωστρέφειας που επικρατεί ήδη στο κόμμα. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος δέχεται ήδη πιέσεις για τα ποσοστά που μειώνονται, αλλά και με τη μείωση της επιρροής του κόμματος. Ήδη η κοινοβουλευτική του ομάδα βρίσκεται σε μία συνεχή ανταρσία, κάτι που θα ενισχυθεί κάτω από το άγχος των βουλευτών του ΔΗΚΟ να επανεκλεγούν.
Σοσιαλιστές της απώλειας
Η πλειοψηφία της κυπριακής κοινωνίας έδωσε μία δεύτερη και χρυσή ευκαιρία στην ΕΔΕΚ να ξαναβρεί τον εαυτό της και την ιδεολογία της το 2019, όταν τη βοήθησε να διατηρήσει την έδρα της έναντι του ΕΛΑΜ. Την ευκαιρία αυτή,όχι μόνο δεν αξιοποίησε ο Μαρίνος Σιζόπουλος αλλά φρόντισε να αποξενώσει όλα τα στελέχη του κόμματος. Η ΕΔΕΚ έχει χάσει την έδρα στην ευρωβουλή, έχει μειώσει τα ποσοστά της, και το κύριο ζήτημα το οποίο θα πρέπει να την απασχολήσει είναι ποιος είναι ο ρόλος της στο κομματικό σκηνικό και αν αυτός ο ρόλος έχει ολοκληρωθεί.
Η ΔΗΠΑ δεν έκανε την έκπληξη
Η Δημοκρατική Παράταξη υπήρξε η μεγάλη έκπληξη των βουλευτικών εκλογών του 2021, γιατί ενώ οι δημοσκοπήσεις δεν την εντόπιζαν κατάφερε να συγκεντρώσει το 6,1%. Σήμερα λαμβάνει το πολύ χαμηλό ποσοστό του 2,3%, καταδεικνύοντας πως στο εκλογικό του σώμα δεν υπάρχει το διακύβευμα που υπήρχε το 2021. Η συμπόρευση του ΔΗΚΟ και της ΔΗΠΑ στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη καταδεικνύει αφενός πως τα δύο κόμματα δεν έχουν πολιτικές διαφωνίες και διαφορές και αφετέρου πως η αντιπαλότητα που είχε ενταθεί το 2018 με τη διαγραφή στελεχών από το ΔΗΚΟ έχει εκλείψει. Αναμένεται συνεπώς να διαφανεί αν τα κόμματα του Ενδιάμεσου, με στόχο την πολιτική τους επιβίωση, θα σκεφτούν το ενδεχόμενο συνεργασιών για το μέλλον, ακόμα και το ενδεχόμενο συγχώνευσής τους σε ένα.
Ο μουδιασμένος βηματισμός του Προέδρου
Μάλλον μουδιασμένα θα είδε τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεδομένης της κακής απόδοσης των συγκυβερνώντων κομμάτων. Όχι μόνο γιατί το δικό τους κακό αποτέλεσμα αντανακλά αναπόφευκτα και στον ίδιο, αλλά και σε θέματα ομαλής λειτουργίας της κυβέρνησης. Δεν ήταν λίγες οι φορές που τα συγκυβερνώντα κόμματα δεν μπορούσαν να ελέγξουν τους βουλευτές τους με αποτέλεσμα να παρατηρείται ανταρσία στη Βουλή, όταν κατατίθενται σημαντικά νομοσχέδια. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αντιλαμβάνεται προφανώς πως θα είναι δύσκολη η επόμενη του μέρα, συνεργαζόμενος αποκλειστικά με τον Ενδιάμεσο. Το αποτέλεσμα δεν αποκλείεται να εντείνει τις προσπάθειές του να φέρει κοντά τον Δημοκρατικό Συναγερμό, ή τουλάχιστον να συνεχίσει να βρίσκεται με το ένα πόδι εντός του ΔΗΣΥ. Δεν αποκλείεται –έστω και σε ανεπίσημο επίπεδο– να συνδιαβουλεύεται με το τρίτο πλέον κόμμα ΕΛΑΜ, ή να ανοίξει το πεδίο συνεργασίας με τον Φειδία Παναγιώτου και τον σχηματισμό που ενδεχομένως να επιδιώξει να κάνει ο τελευταίος για να διατηρήσει τα ποσοστά του.
