H αυξημένη χρήση διόδων φωτοεκπομπής (Light Emitting Diodes – LED) και άλλων μορφών φωτός επιβαρύνουν δραματικά τον νυχτερινό ουρανό, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Η αδιάκριτη χρήση τεχνητού εξωτερικού φωτός, η φωταγώγηση των δρόμων, οι διαφημιστικές επιγραφές και τα φωταγωγημένα κτήρια εμποδίζουν πλέον αισθητά τη θέα μας προς τα άστρα.
Το 2016, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν πως ο Γαλαξίας δεν ήταν πια ορατός στο ένα τρίτο της ανθρωπότητας. Έκτοτε, η φωτορύπανση έχει επιδεινωθεί αισθητά. Σε τέτοιο σημείο ώστε με τον τρέχοντα ρυθμό, οι περισσότεροι αστερισμοί θα είναι αθέατοι σε είκοσι χρόνια από σήμερα – απώλεια, πολιτιστικά και επιστημονικά, έντονη, εκτιμούν οι επιστήμονες.
«Ο νυχτερινός ουρανός είναι μέρος του περιβάλλοντός μας και θα ήταν τεράστια απώλεια αν η επόμενη γενιά δεν τον έβλεπε ποτέ – όπως ακριβώς θα ήταν αν δεν έβλεπαν ποτέ μια φωλιά πουλιού» σημειώνει ο Μάρτιν Ρις, βασιλικός Αστρονόμος της Μεγάλης Βρετανίας. «Δεν χρειάζεται να είσαι αστρονόμος για να ενδιαφέρεσαι γι’αυτό. Δεν είμαι ορνιθολόγος, αλλά αν δεν υπήρχαν πουλιά στον κήπο μου, θα αισθανόμουν φτωχός».
Ο Ρις είναι ιδρυτής μιας διακομματικής ομάδας για «σκοτεινούς ουρανούς» στη Βρετανία, που προσφάτως εκπόνησε έκθεση με την οποία ζητά σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της μάστιγας της φωτορύπανσης.
Μεταξύ των προτεινόμενων μέτρων, περιλαμβάνονται ο διορισμός υπουργού για σκοτεινούς ουρανούς, η δημιουργία επιτροπής και ο ορισμός αυστηρών προτύπων για την πυκνότητα και τη διεύθυνση του φωτισμού.
Ερευνα από τον φυσικό Κρίστοφερ Κίμπα του Γερμανικού Κέντρου για Γεωεπιστήμες αποκαλύπτει πως η φωτορύπανση φωτίζει τον νυχτερινό ουρανό κατά 10% ετησίως, αύξηση που απειλεί να εξαφανίσει τη θέα όλων, πλην των λαμπρότερων, των αστέρων σε διάστημα μιας γενιάς. Με λίγα λόγια, ένα νεογέννητο παιδί, παρότι σήμερα είναι σε θέση να βλέπει 250 αστέρια στον νυχτερινό ουρανό, στα 18 του θα βλέπει μόλις 100.
Παρότι κανόνες ελέγχου του ενοχλητικού φωτισμού, με νομική ισχύ και κυρώσεις στις μη συμμορφούμενες περιπτώσεις, θα μπορούσαν να κάνουν σημαντική διαφορά για το φαινόμενο, το πρόβλημα είναι πως η φωτορύπανση δεν εκλαμβάνεται από τους ανθρώπους ως απειλή.
«Οι αρνητικές συνέπειες της φωτορύπανσης είναι τόσο άγνωστες στον πληθυσμό όσο εκείνες του καπνίσματος τη δεκαετία του ’80» επιβεβαιώνει ο καθηγητής Όσκαρ Κόρτσο, του Πολυτεχνείου Μαδρίτης.
Πηγή: Guardian
