Kathimerini.gr
Νίνα Μαρία Πασχαλίδου
Δύο ημέρες πριν από τις αμερικανικές εκλογές πολλοί κάνουν λόγο για ένα εκλογικό θρίλερ. Για τον Τζον Σαρμπάνη, βουλευτή του Δημοκρατικού Κόμματος, ο οποίος ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του, Πολ Σαρμπάνη, η ενασχόληση με την πολιτική φτάνει στο τέλος της, αφού δεν θα θέσει ξανά υποψηφιότητα για το αξίωμα. Στους ώμους του, όμως, εξακολουθεί να κουβαλάει μεγάλη ευθύνη, καθώς ο Πολ Σαρμπάνης μαζί με τον Μάικλ Δουκάκη και τον Τζον Μπραδήμας άνοιξαν τον δρόμο για την κοινωνική καταξίωση της ελληνοαμερικανικής κοινότητας με κορυφαίες θέσεις στο Κογκρέσο.
– Λίγο πριν από τις κάλπες, γιατί βρισκόμαστε ακόμη στο σημείο όπου κανείς από τους δύο υποψηφίους δεν προπορεύεται καθαρά;
– Υπάρχουν πολλά διαφορετικά κριτήρια με τα οποία αποφασίζουν οι ψηφοφόροι, γεγονός που μας οδήγησε σε αυτήν την πόλωση. Κάποιοι ψηφίζουν με βάση τον χαρακτήρα του υποψηφίου και άλλοι με βάση πιο σοβαρά ζητήματα, όπως το δικαίωμα στην άμβλωση, το μεταναστευτικό, η οικονομία, οι συντάξεις. Την ίδια στιγμή, η παραμικρή αλλαγή ή εξέλιξη αυτές τις τελευταίες ημέρες μπορεί να στρέψει τις εκλογές προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Να έχουμε, δηλαδή, μια μικρή ανατροπή ακόμη και λόγω fake news. Ολα είναι στο παιχνίδι.
– Τι θα μπορούσε να μας ξαφνιάσει λοιπόν, ιδίως στις πολύ κρίσιμες επτά πολιτείες;
– Παλαιότερα, οι αναμετρήσεις γίνονταν ανάμεσα στους υποψηφίους που εξέφραζαν σαφείς θέσεις. Διεξαγόταν ένα ντιμπέιτ και ο κόσμος αποφάσιζε. Σήμερα δεν ξέρουμε καν από πού έρχεται η πληροφορία. Εχουμε πηγές ειδήσεων, ψυχαγωγίας, μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο καθένας μας έχει ένα ανεξέλεγκτο οικοσύστημα από το οποίο ενημερώνεται. Σε αυτές τις εκλογές τα είδαμε όλα. Ακούσαμε θεωρίες συνωμοσίας για τις απόπειρες δολοφονίας του τέως προέδρου. Είδαμε τον Τραμπ να… σώζει γάτες από τα δόντια των Αϊτινών. Παρακολουθήσαμε την Κάμαλα Χάρις να στέλνει καρτ ποστάλ σε μια οικογένεια στη Μασαχουσέτη, για να τους ανακοινώσει ότι μια οικογένεια μεταναστών θα μετακομίσει στο σπίτι τους. Ολα αυτά έγιναν viral στα social media χωρίς οι χρήστες να ξέρουν πώς να διαχειριστούν κάθε πληροφορία.
«Ολες οι εκλογές πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν να είναι οι πιο σημαντικές της ζωής μας. Η δημοκρατία δεν είναι δεδομένη», τονίζει στην «Κ» ο Τζον Σαρμπάνης
Ενα άλλο ζήτημα είναι ότι ανάλογα με την κομητεία ή την πόλη στην οποία βρίσκεται κάποιος, τα πράγματα μπορεί να κλίνουν προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση ακόμη και μέσα σε λίγες ώρες. Γι’ αυτό είναι δύσκολο να προβλεφθεί το αποτέλεσμα. Είναι πιθανό να χρειαστούν μερικές ημέρες μετά το κλείσιμο της κάλπης για να έχουμε τα τελικά αποτελέσματα. Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτό ίσως αποτελέσει έναυσμα για κάποιους να εφεύρουν νέες θεωρίες συνωμοσίας, που θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα.
– Το έχουμε δει αυτό και σε προηγούμενες εκλογές, όπως για παράδειγμα το 2000 στην αναμέτρηση ανάμεσα στον Αλ Γκορ και στον Τζορτζ Μπους.
– Nαι, πράγματι, οι ψήφοι στη Φλόριντα καταμετρήθηκαν ξανά και η διαφορά ανήλθε τελικά στις 537 ψήφους. Δυστυχώς, αυτή είναι μια νέα εξέλιξη στην πολιτική μας, να αμφισβητείται δηλαδή το αποτέλεσμα. Περιμένουμε ίσως και σε αυτές τις εκλογές να εγερθούν ερωτήματα για το αποτέλεσμα. Δεν θα δούμε μια ειρηνική μετάβαση εξουσίας. Είναι μια πρόκληση αυτή για τις ΗΠΑ. Είναι μια πρόκληση για τη δημοκρατία. Πιστεύω ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος για μια περίοδο αβεβαιότητας και αστάθειας.
– Οσον αφορά τα ελληνικά ζητήματα, ποια είναι η βασικότερη διαφορά στην πολιτική των δύο υποψηφίων;
–Η αντιπρόεδρος Χάρις έχει δεσμευθεί πως θα συνεχίσει το έργο που ξεκίνησε ο πρόεδρος Μπάιντεν, αλλά και εμείς στο Κογκρέσο. Τόσο οι κυβερνήσεις των Ρεπουμπλικανών όσο και των Δημοκρατικών, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και της προηγούμενης κυβέρνησης Τραμπ, αναγνωρίζουν ότι η Ελλάδα και η Κύπρος διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό το τμήμα της υφηλίου. Και είναι λογικό να συνεχίσουμε να επενδύουμε σε αυτή τη σχέση. Ωστόσο, η πρόεδρος Χάρις θα έχει μια πιο σταθερή, προβλέψιμη, στέρεη άποψη για την Ελλάδα και τον κόσμο, χωρίς γκρίζες ζώνες.
Αν αντιθέτως εκλεγεί πρόεδρος ο Τραμπ, θα υπάρξει μια θεατρική διάσταση στην εξωτερική πολιτική του. Με ανησυχεί πολύ το γεγονός πως έχει την τάση να εξαίρει αυταρχικές προσωπικότητες διεθνώς και να στρέφεται ενάντια στις δημοκρατικές. Γι’ αυτό πρέπει να ανησυχούμε για το ενδεχόμενο να έχουμε πρόεδρο τον Τραμπ για άλλα τέσσερα χρόνια. Αυτή την ώρα, αντιμετωπίζουμε δύο πολέμους. Στην Ουκρανία, για παράδειγμα, η Χάρις θα συνεχίσει να κομίζει τη σθεναρή υποστήριξη στον ουκρανικό λαό και στον πρόεδρο Ζελένσκι. Ενώ ο πρόεδρος Τραμπ έχει επισημάνει ότι θέλει να αλλάξει δραματικά αυτήν την πολιτική. Και αυτός είναι ο λόγος που πολλοί στην Ευρώπη παρακολουθούν αυτές τις εκλογές με ανησυχία.
– Σύντομα αποχωρείτε από την πολιτική, έπειτα από 18 χρόνια. Τι θα θέλατε να αφήσετε πίσω σας;
– Μεγάλωσα μέσα στην πολιτική, αλλά ποτέ δεν είπα πως θα το κάνω αυτό για όλη μου τη ζωή. Η απόφασή μου να φύγω είναι κυρίως για να εξερευνήσω νέα πράγματα, αλλά θέλω να βεβαιωθώ ότι θα συνεχίσω να μπορώ να συνεργάζομαι με ομάδες και άλλους οργανισμούς που προσπαθούν να κάνουν τη διαφορά στη ζωή της κοινότητας. Ετσι, το γεγονός ότι φεύγω από το Κογκρέσο δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να βρω τρόπους να συνεχίσω να αλληλεπιδρώ με τα στελέχη του. Ελπίζω επίσης να συνεχίσω να συνεργάζομαι με ανθρώπους στην Ελλάδα και στην Κύπρο, γιατί έχω μάθει πραγματικά πολλά για τη σχέση μεταξύ των χωρών μας.
Είμαι Σπαρτιάτης, η οικογένειά μου κατάγεται από τη Λακωνία. Αυτό μου δίνει μια αίσθηση επιμονής, αποφασιστικότητας. Να προχωράω ακόμη και όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες. Πολλοί λένε πως αυτές είναι οι πιο σημαντικές εκλογές στη ζωή μας. Το άκουσα αυτό και πριν από τέσσερα χρόνια, το άκουσα και πριν από οκτώ χρόνια. Συνειδητοποιώ ότι η δημοκρατία είναι εύθραυστη στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ολες οι εκλογές πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν να είναι οι πιο σημαντικές εκλογές της ζωής μας. Η δημοκρατία δεν είναι δεδομένη. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ελπίζω με όλη μου την καρδιά να κερδίσει η αντιπρόεδρος Χάρις.
