Kathimerini.gr
Η Μαριούπολη έχει αναδειχθεί σε μία από τις πιο βομβαρδισμένες πόλεις στον πόλεμο της Ουκρανίας, έχοντας υποστεί αλλεπάλληλες ρωσικές επιθέσεις. Η πόλη αποτελεί κρίσιμο πιόνι στη ρωσική στρατηγική για έλεγχο της Αζοφικής θάλασσας. Η εξασφάλιση επίγειας οδού μεταξύ Κριμαίας και Ντονμπάς αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους επιχειρησιακούς στόχους των ρωσικών δυνάμεων. Ρωσικά στρατιωτικά τμήματα προωθούνται από την Κριμαία προκειμένου να ενωθούν με τους αυτονομιστές συμμάχους τους από την περιοχή του Ντονμπάς. Αν η Μαριούπολη καταληφθεί, η Ρωσία θα ελέγχει το 80% των ουκρανικών ακτών της Μαύρης Θάλασσας, διακόπτοντας τις θαλάσσιες επικοινωνίες και απομονώνοντας το Κίεβο από τον έξω κόσμο. Η αποτυχία του ρωσικού στρατού να καταλάβει την πόλη ώθησε τους Ρώσους επιτελείς να υιοθετήσουν καινοτόμες μεθόδους πολιορκίας. Σφυροκοπούν τη Μαριούπολη με πυροβολικό, πυραύλους και ρουκέτες, έχοντας καταστρέψει το 90% της πόλης.
«Στραγγαλισμός» της ουκρανικής οικονομίας
Η κατάληψη της Μαριούπολης θα επιτρέψει στη Μόσχα να «στραγγαλίσει» την ουκρανική οικονομία. Το λιμάνι της πόλης είναι άλλωστε το σημαντικότερο στη θάλασσα του Αζόφ, ενώ η πόλη φιλοξενεί μεγάλες χαλυβουργίες. Η Μαριούπολη είναι επίσης σημαντικό εξαγωγικό κέντρο άνθρακα, χάλυβα και σιτηρών προς τις αγορές της Μέσης Ανατολής και της Ασίας. Η απώλεια της πόλης θα αποτελούσε αποφασιστικό πλήγμα για την εθνική οικονομία της Ουκρανίας.
Έδρα του νεοναζιστικού Τάγματος Αζόφ
Η κατάληψη της Μαριούπολης –εφόσον πραγματοποιηθεί– θα έχει μεγάλο ψυχολογικό αντίκτυπο και για τις δύο πλευρές της σύρραξης. Μια ρωσική νίκη θα επιτρέψει στο Κρεμλίνο να αποδείξει στο ρωσικό κοινό ότι οι στρατηγικοί στόχοι επιτυγχάνονται. Την ίδια στιγμή, ο πόλεμος έχει και προσωπική διάσταση για τον Πούτιν, ο οποίος έχει εκφράσει τη φιλοδοξία να εντάξει τα παράλια της Αζοφικής στη «Νοβοροσίγια», τη Νέα Ρωσία που θα προκύψει από την απόσχιση του Ντονμπάς από την Ουκρανία. Η πόλη είναι η έδρα του νεοναζιστικού Τάγματος Αζόφ, αποτελούμενου από εθελοντές πολιτοφύλακες. Παρότι ο αριθμός τους είναι πολύ μικρός, η ύπαρξη του τάγματος προσφέρει επιχειρήματα στη Μόσχα και στην προσπάθειά της να εμφανίσει τον ουκρανικό στρατό σαν ναζιστικό όργανο. Αν η Ρωσία καταφέρει να αιχμαλωτίσει σημαντικό αριθμό μαχητών του τάγματος, θα μπορέσει να στηρίξει την παραπάνω κατηγορία.
