ΦΑΜΠΙΕΝ ΠΕΡΙΕ
Αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, εκδηλώθηκαν κινητοποιήσεις σε διάφορες πόλεις, αλλά και στα πανεπιστήμια. Μεγάλος αριθμός πολιτών αισθάνεται παγιδευμένος. Είναι η τρίτη φορά, μετά το 2002 και το 2017, που οι εκλογείς του πρώτου γύρου βρίσκονται αντιμέτωποι με μια άκρα Δεξιά, τις ιδέες και θέσεις της οποίας απορρίπτουν οι περισσότεροι εξ αυτών. Εν τούτοις, αυτή τη φορά δεν πρόκειται για μια απλή επανάληψη του 2017. Τώρα, είναι ορατό το ενδεχόμενο να βρεθεί η άκρα Δεξιά στα ηνία της χώρας.
Πρώτα απ’ όλα, να σημειώσουμε ότι τα διάφορα κόμματα της άκρας Δεξιάς έλαβαν 11,3 εκατομμύρια ψήφους, όπερ μεταφράζεται σε αύξηση της τάξης του 20,2% συγκριτικά με το 2017. Πρόκειται για απόλυτη επιτυχία για την οποία ευθύνονται οι επιλογές του προέδρου Μακρόν και η κυβερνητική πρακτική της τελευταίας πενταετίας: καταστολή των «Κίτρινων Γιλέκων», αστυνομική βία στα λύκεια, υπόνοιες διαφθοράς στα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας, σκληρή μεταναστευτική πολιτική, αίσθημα κοινωνικής οπισθοδρόμησης σε αντίστιξη με τους κατόχους μεγάλων περιουσιών, οι οποίοι ήταν οι μόνοι που είχαν την τύχη να ευημερούν. Επιπλέον, ο πρόεδρος Μακρόν αγνόησε τα αποτελέσματα της πλατφόρμας 150 πολιτών, που ο ίδιος είχε συγκαλέσει με στόχο τη διαμόρφωση απαντήσεων για την κλιματική αλλαγή μετά το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων».
Τα διάφορα κόμματα της άκρας Δεξιάς έλαβαν 11,3 εκατ. ψήφους, αύξηση της τάξης του 20,2% συγκριτικά με το 2017.
Ολα αυτά ενίσχυσαν το αίσθημα περιφρόνησης που, επανειλημμένως, είχαν εισπράξει οι Γάλλοι από τον πρόεδρό τους. Οπως, για παράδειγμα, όταν δήλωσε ότι «αρκούσε κανείς να περάσει τον δρόμο για να βρει δουλειά». Από την άλλη, ορισμένες πτυχές της πολιτικής του, αλλά και ο πολιτικός του λόγος κατά τη διάρκεια της θητείας του, συνέβαλαν στην κοινοτοπία των θέσεων της άκρας Δεξιάς. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο Μακρόν παραχώρησε συνέντευξη στο ακροδεξιό περιοδικό Valeurs Actuelles κατά την οποία νομιμοποιούσε την υποψηφιότητα του Ερίκ Ζεμούρ. Ο υπουργός Εσωτερικών, Ζεράρ Νταρμανέν, χαρακτήρισε τη Μαρίν Λεπέν «μετριοπαθή» σε θέματα μεταναστευτικής πολιτικής, ενισχύοντας, έτσι, την ήδη υφιστάμενη πόλωση στους κόλπους της γαλλικής κοινωνίας.
Ετσι, αυτήν τη στιγμή, το πολιτικό τοπίο στη Γαλλία εμφανίζεται διαιρεμένο σε τρεις βασικές δυνάμεις: την άκρα Δεξιά, τη φιλελεύθερη Δεξιά του Μακρόν και την Αριστερά, η οποία συμπυκνώνει τη σοσιαλδημοκρατία και τις ριζοσπαστικές τάσεις. Το κόμμα του Εμ. Μακρόν, που είχε απορροφήσει τις φιλελεύθερες φωνές του Σοσιαλιστικού Κόμματος το 2017, συσπειρώνει τώρα και τις αντίστοιχες της Δεξιάς. Οι πολιτικές δυνάμεις που συνέθεσαν το γαλλικό πολιτικό τοπίο από το 1945 και εντεύθεν, καταποντίστηκαν. Οι Ρεπουμπλικανοί (Les Républicains), το Σοσιαλιστικό Κόμμα, οι Πράσινοι και το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκέντρωσαν αθροιστικά το 5%.
Σε αντίθεση με το 2017, οι Γάλλοι έχουν ήδη βιώσει τις συνέπειες της πολιτικής του Μακρόν. Η δεξαμενή ψήφων του Γάλλου προέδρου έχει συρρικνωθεί. Οι εκλογείς καλούνται, τώρα, να επιλέξουν μεταξύ δύο υποψηφίων, των οποίων οι μεταξύ τους διαφορές μοιάζουν αμυδρές σε πολλά ζητήματα. Κάποιοι εκλογείς της Αριστεράς θα προτιμήσουν την αποχή από το να ξαναδώσουν την ψήφο τους σ’ έναν πρόεδρο που θεωρούν ότι στρώνει τον δρόμο στην άκρα Δεξιά.
Ενα τμήμα εξ αυτών –μικρό αλλά ικανό να αλλάξει τη φορά της εκλογικής πλάστιγγας, βάσει των δημοσκοπήσεων– ενδέχεται να υποκύψει στην «κοινωνική στροφή» της ρητορικής Λεπέν. Διότι, κατά τη διάρκεια της απελθούσας πενταετίας, η κυβέρνηση αγνόησε τους κοινωνικούς φορείς, τους απονομιμοποίησε και, έτσι, σήμερα, δεν μπορεί να στηρίζεται σε αυτούς για να συγκρατήσει την άνοδο της άκρας Δεξιάς.
Τέλος, ένα κομμάτι των δεξιών ψηφοφόρων θα επιλέξει χωρίς δεύτερη σκέψη τη Μαρίν Λεπέν, η οποία διαθέτει συμμάχους στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εξάλλου, στους κόλπους της Ε.Ε. ο αριθμός των κυβερνήσεων που χαρακτηρίζονται ακροδεξιές και εκπροσωπούνται από ακροδεξιούς υπουργούς, έχει αυξηθεί. Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της 24ης Απριλίου, ο αντίκτυπός του θα υπερβεί τα όρια της γαλλικής επικράτειας. Η παγίδα στην οποία νιώθουν αιχμαλωτισμένοι πολλοί Γάλλοι και πολλές Γαλλίδες μπορεί να παγιδεύσει και τον απερχόμενο πρόεδρο… και, ενδεχομένως, και άλλα μέλη της Ε.Ε.
* Ο κ. Φαμπιέν Περιέ είναι ανταποκριτής στην Ελλάδα των γαλλικών μέσων Libération, Le Temps, Le Soir, Marianne και συγγραφέας του βιβλίου «Αλέξης Τσίπρας και οι μεταμορφώσεις της πολιτικής» (εκδόσεις Τόπος).
