Έπειτα από την απογοητευτική επίδοση του κόμματός τους στις ενδιάμεσες εκλογές την περασμένη εβδομάδα, οι ελίτ των Ρεπουμπλικάνων φαίνεται πως αποφάσισαν ότι το μεγάλο τους πρόβλημα είναι πια ο Ντόναλντ Τραμπ. Η αυτοκρατορία των μέσων ενημέρωσης του 91χρονου δισεκατομμυριούχου Ρούπερτ Μέρντοχ πλέον επιτίθεται στον πρώην πρόεδρο, ενώ παράλληλα ολοένα περισσότεροι είναι εκείνοι που δείχνουν να συσπειρώνονται γύρω από μια ενδεχόμενη προεδρική υποψηφιότητα του Ρεπουμπλικάνου κυβερνήτη της Φλόριντα Ρον Ντε Σάντις.
Στα μάτια πολλών Ρεπουμπλικάνων ο Τραμπ είναι ένας ισχυρός ηγέτης. Ωστόσο, στην πραγματικότητα ο 76χρονος πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ είναι εξαιρετικά αδύναμος, γράφει ο Κρούγκμαν στους NY Times.
Ωστόσο, ο Τραμπ δεν πρόκειται να φύγει αθόρυβα, γράφει ο νομπελίστας Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν στους New York Times (κάτι που φάνηκε και από την επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του για τις προεδρικές εκλογές του 2024).
Ο Κρούγκμαν θέτει μια σειρά από σχετικά ερωτήματα: Θα καταφέρει άραγε ο Τραμπ να εξασφαλίσει το προεδρικό χρίσμα της Ρεπουμπλικανικής παράταξης παρά τις διαφωνίες της κομματικής ελίτ; Εάν δεν τα καταφέρει, πώς θα αντιδράσει; Ενδεχομένως σαμποτάροντας το ίδιο του το κόμμα;
Σύμφωνα με τον Κρούγκμαν, ο Τραμπ είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει δείξει ποτέ του καμία πίστη στο κόμμα του αλλά ούτε και σε κανέναν άλλον πέρα από τον εαυτό του. Κι όμως, κάποιος σαν τον Τραμπ κατάφερε να κυριαρχήσει στις τάξεις μιας εκ των δύο μεγαλυτέρων πολιτικών δυνάμεων της Αμερικής και είναι σαφές πως συνεχίζει να διατηρεί σημαντική βάση υποστηρικτών.
Στα μάτια πολλών Ρεπουμπλικάνων ο Τραμπ είναι ένας ισχυρός ηγέτης. Ωστόσο, στην πραγματικότητα ο 76χρονος πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ είναι εξαιρετικά αδύναμος, γράφει ο Κρούγκμαν στους NY Times.
Μια φορά και έναν καιρό, οι πολιτικοί που διεκδικούσαν την προεδρία έπρεπε να δείχνουν… προεδρικοί. Έπρεπε, κοινώς, να εκπέμπουν βαρύτητα και αξιοπρέπεια. Όποια και αν ήταν η συμπεριφορά τους πίσω από κλειστές πόρτες, δημοσίως έπρεπε να δείχνουν ώριμοι και να έχουν αυτοέλεγχο.
Ο Τραμπ ωστόσο, αν και 76 ετών, συμπεριφέρεται δημόσια σαν 14χρονος όταν κινείται μεταξύ καυχησιολογίας και γκρίνιας.
Το στοιχείο που ξεχωρίζει ωστόσο στην περίπτωση του Τραμπ, πέρα από την προσωπικότητά του, είναι, σύμφωνα με τον Κρούγκμαν, η αδυναμία του να φέρει αποτελέσματα.
Στο μέτωπο της εσωτερικής πολιτικής, ο Τραμπ είχε θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές του 2016 ως ένα διαφορετικό είδος Ρεπουμπλικανού που θα υποτίθεται ότι θα ερχόταν σε ρήξη με κάποιες από τις ορθόδοξες πολιτικές του κόμματος αναφορικά με την κεντρική ομοσπονδιακή διακυβέρνηση και τη φορολογία. Όταν βρέθηκε στον Λευκό Οίκο ωστόσο, οι μόνες σημαντικές πρωτοβουλίες που ανέλαβε ήταν η αποτυχημένη προσπάθεια κατάργησης του Obamacare και κάποιες στάνταρ μειώσεις φόρων για τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους.
Στο μέτωπο των υποδομών από την άλλη πλευρά, όπου ο Τραμπ υποτίθεται ότι θα επένδυε, δεν έκανε τίποτα, γράφει ο Κρούγκμαν.
Στην εξωτερική πολιτική, δε, ο Κρούγκμαν εκτιμά ότι τόσο ο Βορειοκορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ουν όσο και ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ «έπιασαν τον Τραμπ κορόιδο», ο πρώτος δίνοντάς του ανυπόστατες διαβεβαιώσεις περί αποπυρηνικοποίησης και ο δεύτερος πείθοντάς τον παγώσει τις αυξήσεις των δασμών με προσδοκώμενο αντάλλαγμα υποσχέσεις που θα αποδεικνύονταν όμως κενές από την πλευρά του Πεκίνου.
Η προσωπολατρεία γύρω από τον Τραμπ («Trump personality cult» στο πρωτότυπο) ενισχύεται και ενεργοποιείται ωστόσο και από παράγοντες που δεν έχουν κάνουν με την πολιτική. Από τη σελέμπριτι κουλτούρα («celebrity culture») για παράδειγμα, που έχει μολύνει τα πάντα, όπως αναφέρει ο Πολ Κρούγκμαν, με το βλέμμα στραμμένο όχι μόνο στον πρώην τηλεπαρουσιαστή Τραμπ αλλά και σε προσωπικότητες τύπου Έλον Μασκ που επιδεικνύουν καθημερινά την εγωπάθεια και τις ανασφάλειές τους στα social media.
Για την άνοδο του φαινομένου Τραμπ ευθύνονται όμως και οι Ρεπουμπλικανικές ελίτ: το ειδησεογραφικό δίκτυο Fox News που παρουσίαζε επί σειρά ετών «αγιογραφίες» του Τραμπ και οι ουκ ολίγοι Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί που έπλεκαν το εγκώμιό του.
Τώρα, οι ίδιες ελίτ θέλουν να βγάλουν τον Τραμπ από το κάδρο των εξελίξεων. Ίσως καταφέρουν να του αρνηθούν το προεδρικό χρίσμα, πληρώνοντας όμως βαρύ τίμημα, καταλήγει ο Κρούγκμαν.
Πηγή: New York Times
