ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το ιερατείο των «ΜAGA»

Ποιες ανατροπές προοιωνίζεται για το εσωτερικό των ΗΠΑ, αλλά και την εξωτερική πολιτική, μια κυβέρνηση που σχηματίζεται μόνο με στελέχη που έχουν αποδειχθεί τραμπικότερα του Τραμπ

Kathimerini.gr

Υλοποιεί όσα υποσχέθηκε; Για κάποιους, αυτό είναι το πρόβλημα. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ δεν χάνει χρόνο, προσφέροντας ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής με τις επιλογές του για τα κορυφαία πόστα της διακυβέρνησης Τραμπ 2.0. Η ταχύτητα και το περιεχόμενο των διορισμών συνηγορούν στη διαπίστωση ότι προχωράει στοχευμένα στην αποδιοργάνωση του αμερικανικού κατεστημένου.

Κοινή συνισταμένη στα πρόσωπα που απαρτίζουν τη δύναμη κρούσης του Ντόναλντ Τραμπ είναι η προσήλωση στην ατζέντα «MAGA» και στον αρχηγό της. Στην πρώτη θητεία, ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μάικ Πενς φρόντισε στο μέτρο του δυνατού να στελεχώσει το υπουργικό συμβούλιο με Ρεπουμπλικανούς που είχαν ως σημείο αναφοράς περισσότερο τον Ρέιγκαν και λιγότερο τον Τραμπ. Κατάφερε να κρατήσει τα προσχήματα κόντρα στις επικρίσεις από τη σκληροπυρηνική πτέρυγα του κόμματος, διατηρώντας σε ένα επίπεδο τον διεθνισμό της αμερικανικής διοίκησης σε τομείς όπως το εμπόριο και η εξωτερική πολιτική. Αυτήν τη φορά, οι πιστοί της «MAGA» δείχνουν να έχουν το πάνω χέρι σε μια χαμηλών τόνων πλην αποτελεσματική προς αυτήν την κατεύθυνση διαδικασία, όπως τη διεκπεραιώνει η διευθύντρια της εκστρατείας του Τραμπ, Σούζι Γουάιλς, η οποία θα αποτελέσει την πρώτη γυναίκα προσωπάρχη στον Λευκό Οίκο.

«Το μοναδικό σημαντικό κριτήριο του Ντόναλντ Τραμπ για τον διορισμό ηγετικών στελεχών σε θέσεις υψηλής σημασίας είναι η τυφλή αφοσίωση στο πρόσωπό του. Σε αντίθεση με την κυβέρνηση Τραμπ 1.0, όπου ανύψωσε έναν αριθμό καταξιωμένων γραφειοκρατών και δημοσίων υπαλλήλων σε εξέχουσες θέσεις, η κυβέρνηση Τραμπ 2.0 θα κυριαρχείται από άτομα που έχουν αποδείξει την απόλυτη πίστη τους προσωπικά στον Τραμπ», τονίζει στην «Κ» ο δρ Τόμας Γκιφτ, ιδρυτής και διευθυντής του UCL Centre on US Politics, σχολιάζοντας τις πρώτες τοποθετήσεις.

Βόμβα στη Δικαιοσύνη

Ισως η πιο αμφιλεγόμενη, η «πρόσληψη» του Ματ Γκετς ως υπουργού Δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Αν μη τι άλλο, μη συμβατικός, ο Γκετς έχει εκφράσει την άποψη ότι θα πρέπει να καταργηθούν κεντρικοί βραχίονες του αμερικανικού υπουργείου. Είναι γνωστός για την ικανότητα να «ανάβει φωτιές» στις αίθουσες των νομοθετικών σωμάτων στις ΗΠΑ. Ως μέλος της δικαστικής επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων, διακρίθηκε για τις πιέσεις του γύρω από μια σειρά διώξεων – κατά του Ντόναλντ Τραμπ, όπως και των εισβολέων του Καπιτωλίου στις 6 Ιανουαρίου του 2021. Στον αντίποδα, ήταν δραστήριος σε υποθέσεις όπως οι έρευνες για τον γιο του Τζο Μπάιντεν. Το 2018, έφερε έναν δεξιό αρνητή του Ολοκαυτώματος στο State of the Union και το 2023 απασχόλησε με ένα ταξίδι στις Μπαχάμες, εν μέσω καταγγελιών για παραβίαση των νόμων περί ασέλγειας με ανήλικο έναντι αμοιβής, χρήσης ναρκωτικών και κατάχρησης πολιτικού χρήματος. «Δεν είναι απλώς ο χαρακτήρας του. Είναι ο ηθικός ξεπεσμός του που τον καθιστά ακατάλληλο για τη θέση. Είναι απορίας άξιον ποιοι δικηγόροι θα τον ακολουθήσουν όταν θα αρχίσει να ζητάει ακρίτως διώξεις», σχολιάζουν επικριτές της απόφασης, η οποία προκαλεί αντιδράσεις ακόμη και στο εσωτερικό των Ρεπουμπλικανών. «Ο Ματ θα βάλει τέλος στην εργαλειοποίηση της εξουσίας, θα προστατεύσει τα σύνορά μας, θα εξαρθρώσει τις εγκληματικές οργανώσεις και θα αποκαταστήσει την πίστη και εμπιστοσύνη των Αμερικανών στο υπουργείο Δικαιοσύνης», είναι η οπτική του Τραμπ για τον διορισμό, ο οποίος στέλνει καθαρό μήνυμα για τις προθέσεις του να ταρακουνήσει το κατεστημένο κατά την επιστροφή στην εξουσία.

«Χρησιμοποιείται συχνά η λέξη αφοσίωση. Νομίζω είναι λάθος λέξη. Αυτό που θέλει ο Τραμπ από τους συνεργάτες του είναι υποτέλεια. Μια φεουδαρχική αίσθηση υποτέλειας», έλεγε τα προηγούμενα 24ωρα στο CNN ο Τζον Μπόλτον, ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Ντόναλντ Τραμπ: «Είναι σημαντικό οποιοσδήποτε αναλάβει μια υψηλή θέση ή ευθύνη στην κυβέρνηση Τραμπ να προσπαθήσει να διατηρήσει τις αρχές και την ακεραιότητά του. Νομίζω ότι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα για κάποιον που έρχεται σε μια σοβαρή δουλειά όπως αυτή, είναι να αντιληφθεί ότι δεν χρειάζεται αυτήν τη δουλειά και δεν είναι πιο σημαντική από την προσωπική του ακεραιότητα και ειλικρίνεια».

Ο Τόμας Χόμαν θα είναι και με τη βούλα ο «τσάρος» του Τραμπ για τη μετανάστευση. Διευθυντής της Υπηρεσίας Μετανάστευσης στην πρώτη θητεία του Τραμπ, επιστρέφει με διευρυμένο χαρτοφυλάκιο, έχοντας ήδη προϊδεάσει για τις διαθέσεις του: «Θα διοικήσω τη μεγαλύτερη δύναμη απέλασης που έχει δει ποτέ αυτή η χώρα». Εξάλλου, η τοποθέτηση του Στίβεν Μίλερ ως αναπληρωτή προσωπάρχη του Λευκού Οίκου προκαλεί αυτομάτως συνειρμούς. Πρόκειται για τον ριζοσπαστικό αρχιτέκτονα των σκληροπυρηνικών θέσεων του Ντόναλντ Τραμπ στο μεταναστευτικό. Ο διορισμός του στρώνει επίσης το έδαφος στην υλοποίηση της προεκλογικής εξαγγελίας για μαζικές απελάσεις μεταναστών που βρίσκονται χωρίς έγγραφα στις ΗΠΑ. Ο ίδιος έχει αφιερώσει χρόνο και ενέργεια σε νομικές μάχες εναντίον αμερικανικών επιχειρήσεων που υιοθετούν πρακτικές της woke κουλτούρας.

Μεγαλεπήβολα σχέδια έχει και ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ, ο οποίος επελέγη για υπουργός Υγείας. Αντιεμβολιαστής ο ίδιος και συνωμοσιολόγος, είναι άλλη μία ανορθόδοξη επιλογή για ένα τόσο κρίσιμο πόστο που προΐσταται 80.000 υπαλλήλων. Υπέρμαχος της άποψης ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό και πως η φθορίωση του νερού θα σταματήσει αμέσως μόλις εγκατασταθεί στον Λευκό Οίκο ο Τραμπ, ο Κένεντι έχει προαναγγείλει ρήξη στις σχέσεις της κυβέρνησης με τις φαρμακοβιομηχανίες και απολύσεις στην Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), στο Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) καθώς και σε άλλες υπηρεσίες, που «έχουν κηρύξει πόλεμο στη δημόσια υγεία».

Το βέβαιο είναι ότι αυτή τη φορά ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ είναι αποφασισμένος να αποφύγει διορισμούς που θα του γυρίσουν μπούμερανγκ, όπως συνέβη στην πρώτη θητεία του, κατά τη διάρκεια της οποίας αξιωματούχοι τους οποίους αρχικά διόρισε στη συνέχεια στράφηκαν εναντίον του, και μάλιστα δημοσίως. Στο πλαίσιο αυτό θεωρείται ότι εντάσσονται επιλογές όπως ο Πιτ Χέγκσεθ αλλά και η Ελίζ Στεφάνικ, η οποία θα είναι η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ. Σε αντίθεση με την αντίστοιχη επιλογή της πρώτης θητείας, τη Νίκι Χέιλι, που στην πορεία τάχθηκε εναντίον του κατεβαίνοντας στις προκριματικές εκλογές του GOP, η Στεφάνικ ανήκει στους πιο ενθουσιώδεις υποστηρικτές του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος την έχει χαρακτηρίσει πρώτης τάξεως μαχήτρια της ατζέντας «Πρώτα η Αμερική».

Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει η περίπτωση του Μάρκο Ρούμπιο, ο οποίος προορίζεται για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ. Από τη μία, δεν είναι «απομονωτιστής» και θεωρείται ότι έχει τα διαπιστευτήρια για να κάνει τη δουλειά. Κατ’ επέκταση, φέρνει μάλλον ανακούφιση σε όσους φοβούνταν μια ακραία επιλογή στη συγκεκριμένη νευραλγική θέση της κυβέρνησης Τραμπ. Από την άλλη, θεωρείται «γεράκι» απέναντι σε χώρες όπως η Κίνα και το Ιράν. Αντίστοιχα, ο νέος σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Μάικ Γουόλτς συγκαταλέγεται στους Ρεπουμπλικανούς που θεωρούν ότι οι ΗΠΑ, αν θέλουν να είναι σοβαρές στη διαχείριση της κινεζικής απειλής, θα πρέπει να μειώσουν τις δεσμεύσεις τους για την ευρωπαϊκή ασφάλεια.

Ευλογία υιού

Χαρακτηριστική του σκεπτικού που διέπει τη διαδικασία στελέχωσης της νέας ομάδας στο χαρτοφυλάκιο της Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας είναι ανάρτηση την οποία αναδημοσίευσε ο Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ, τονίζοντας ότι συμφωνεί 100%: «Το κίνημα “Σταματήστε τον Πομπέο” είναι υπέροχο, αλλά δεν είναι αρκετό. Αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε τη μέγιστη πίεση για να κρατήσουμε όλους τους νεοσυντηρητικούς και τα γεράκια του πολέμου μακριά από την κυβέρνηση Τραμπ. Είχαν τον χρόνο τους στο τραπέζι και δεν έφεραν τίποτα παρά μόνο καταστροφή στον κόσμο και σε αυτήν τη χώρα».

Γρίφος που μένει να λυθεί είναι ακόμη το νέο σχήμα που θα λάβει η στρατηγική του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο μέτωπο της Ουκρανίας. Στον βαθμό που είναι ενδεικτική, αυτή είναι η δήλωση στην οποία προέβη ο Ρούμπιο την περασμένη εβδομάδα: «Θεωρώ ότι οι Ουκρανοί ήταν απίστευτα γενναίοι και δυνατοί, και στάθηκαν απέναντι στη Ρωσία. Αλλά στο τέλος της ημέρας, αυτό που βλέπουμε εδώ είναι ένας πόλεμος αδιεξόδου, ο οποίος θα πρέπει να ολοκληρωθεί, γιατί αυτή η χώρα έχει πάει 100 χρόνια πίσω. Αυτό δεν σημαίνει ότι γιορτάζουμε ό,τι έκανε ο Πούτιν ή ότι είμαστε ενθουσιασμένοι με αυτό. Αλλά νομίζω επίσης ότι υπάρχει και κάποια κοινή λογική εδώ την οποία θα πρέπει να ακολουθήσουμε».

Σκληρό ροκ στη Μ. Ανατολή

Στο μεταξύ, ισχυρό μήνυμα στήριξης στην κυβέρνηση Νετανιάχου φαίνεται πως στέλνει η τοποθέτηση του Μάικ Χάκαμπι ως πρέσβη των ΗΠΑ στο Ισραήλ. Θεωρείται παράγοντας «γέφυρα» στους ευαγγελιστές των ΗΠΑ και κατά καιρούς έχει προκαλέσει αίσθηση με τις εντυπωσιακές δηλώσεις του για τη Μέση Ανατολή: «Βασικά, δεν υπάρχει Παλαιστίνιος. Πρέπει να το λέω προσεκτικά, γιατί ο κόσμος θα εκνευριστεί πραγματικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Υπάρχουν Αραβες και Πέρσες. Τα περί Παλαιστινίων ήταν ένα πολιτικό εργαλείο για να πάρουν με τη βία γη από το Ισραήλ». Ο Χάκαμπι έχει αρνηθεί να αναγνωρίσει ακόμη και τη Δυτική Οχθη και έχει χαρακτηρίσει παράλογη και ανέφικτη τη λύση των δύο κρατών και έχει αντιτείνει την ιδέα να βρεθούν εδάφη σε άλλη περιοχή για να εγκατασταθούν οι Παλαιστίνιοι: «Υπάρχει τόση γη σε όλο τον κόσμο, μπορούμε να βρούμε ένα μέρος»!

Ο Μασκ παντού

Επιπλέον, ο Ελον Μασκ και ο Βιβέκ Ραμασουάμι θα «τρέξουν» το νέο χαρτοφυλάκιο για την κυβερνητική αποτελεσματικότητα, στο οποίο θα έχουν κεντρικό ρόλο, αφενός, η στελέχωση της αμερικανικής γραφειοκρατίας με γνώμονα τις πεποιθήσεις της νέας διοίκησης, αφετέρου, η περικοπή δαπανών της γενικής κυβέρνησης. Ο Μασκ έχει μιλήσει για περικοπές εξόδων ύψους 2 τρισ. δολαρίων, ποσό που αντιστοιχεί σχεδόν στο 1/3 του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, υπερβαίνοντας ακόμη και τις συνολικές δαπάνες του αμερικανικού υπουργείου Aμυνας. Ως εκ τούτου, η εισήγηση του Eλον Μασκ, ο οποίος καλείται να συνδυάσει το πόστο στην κυβέρνηση με τη διοίκηση του τεχνολογικού κολοσσού του, εκλαμβάνεται τουλάχιστον ως αντίφαση σε σχέση με την προεκλογική δέσμευση του Τραμπ να μην «πειράξει» το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης και υγειονομικής περίθαλψης, όπως και να μην αυξήσει τα όρια της ηλικίας συνταξιοδότησης.

Το ακρωνύμιο του νέου υπουργείου στο οποίο θα δραστηριοποιηθεί ο Μασκ –Department of Government Efficiency, δηλαδή DOGE– παραπέμπει σε ένα από τα αγαπημένα του κρυπτονομίσματα, το Dogecoin. «Δεν χρειαζόμαστε άλλους παραγωγούς ιδεών μερικής απασχόλησης. Χρειαζόμαστε επαναστάτες μικρής κυβέρνησης με σούπερ υψηλό δείκτη νοημοσύνης, πρόθυμους να εργάζονται 80+ ώρες την εβδομάδα για απρόσκοπτη μείωση του κόστους», ανέφερε χαρακτηριστικά ο διάσημος όσο και αμφιλεγόμενος μεγιστάνας σε ανάρτηση με την οποία ενημερώνει ότι προσλαμβάνει ανθρώπινο δυναμικό για τη νέα υπηρεσία της αμερικανικής κυβέρνησης. Πάντως, οι αρμοδιότητές του φαίνεται ότι θα είναι πολύ ευρύτερες αφού ήταν παρών στα τηλεφωνήματα του Τραμπ με τους προέδρους της Ουκρανίας και της Σερβίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι και Αλεξάνταρ Βούτσιτς αντίστοιχα, ενώ είχε συνάντηση με τον πρέσβη του Ιράν στον ΟΗΕ Αμίρ Σαέντ Ιραβανί προκειμένου να υπάρξει εκτόνωση στις σχέσεις Ουάσιγκτον – Τεχεράνης. Πολλοί αναλυτές τον έχουν χρίσει ήδη «σκιώδη πρόεδρο».

Πέντε βιογραφικά με «ουρές»

1. Τούλσι Γκάμπαρντ , Διευθύντρια των Εθνικών Μυστικών Υπηρεσιών (DNI)
Υπέρ της απομόνωσης και της Ρωσίας

Από πρώην βουλευτής των Δημοκρατικών στη Χαβάη το 2020, μετά την αποτυχημένη της προσπάθεια να εξασφαλίσει το χρίσμα του κόμματος, αλλαξοπίστησε κι έγινε πιστή τραμπική, θαμώνας υπερσυντηρητικών τηλεοπτικών εκπομπών. Επί δύο και πλέον δεκαετίες υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό, μεταξύ άλλων σε Ιράκ και Κουβέιτ. Η υποψηφιότητά της είναι άλλη μια ένδειξη του απομονωτισμού του προέδρου, αφού και η ίδια έχει εκφράσει επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα των στρατιωτικών επεμβάσεων των ΗΠΑ στο εξωτερικό. Το βέβαιο είναι πως η Αγκυρα θα πρέπει να αισθάνεται απειλή από την παρουσία της στην αμερικανική κυβέρνηση: «Η Τουρκία είναι μόνο κατ’ όνομα μέλος του ΝΑΤΟ», είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο. Δεν είναι σαφές αν θα έχει δυσκολίες στις ακροάσεις ενώπιον του Κογκρέσου. Σίγουρα όμως θα ερωτηθεί για την απόφασή της να συναντηθεί με τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Ασαντ, καθώς και για την υιοθέτηση φιλορωσικών θέσεων στο παρελθόν. Για παράδειγμα, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είχε ποστάρει βίντεο, το οποίο αναπαρήγε τον ψευδή ισχυρισμό του Κρεμλίνου ότι οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν εργαστήριο βιολογικών όπλων στην Ουκρανία. Το όνομά της είχε συμπεριληφθεί στη λίστα με τους πιθανούς υποψήφιους αντιπροέδρους του Τραμπ, αλλά η προεκλογική της συμβολή περιορίστηκε τελικά στην προετοιμασία του για την τηλεμαχία με την Κάμαλα Χάρις.

2. Τομ Χόμαν, «Τσάρος» των συνόρων

Ο «στρατηγός» των μαζικών απελάσεων

Πρώην αστυνομικός και συνοριοφύλακας, έχει υπηρετήσει επί τρεις δεκαετίες στα σώματα ασφαλείας υπό τις θητείες έξι διαφορετικών προέδρων. Οσο ήταν πρόεδρος ο Μπαράκ Ομπάμα, επιδόθηκε σε μαζικές απελάσεις, γεγονός που τον κατέστησε ιδανικό στα μάτια του Τραμπ για τη συγκεκριμένη αποστολή. Ηταν άλλωστε ο εμπνευστής της αμφιλεγόμενης πολιτικής χωρισμού οικογενειών, όταν 5.500 παιδιά μεταναστών αποχωρίστηκαν τους γονείς τους στα σύνορα με το Μεξικό το 2018, στο πλαίσιο της επίδειξης μηδενικής ανοχής από τον Τραμπ. «Καλύτερα να αρχίσετε να πακετάρετε, γιατί πάτε σπίτι», είχε προειδοποιήσει στη διάρκεια του συνεδρίου των Ρεπουμπλικανών τους μετανάστες. Οι απόψεις του έχουν εμπλουτίσει την ιδεολογική πλατφόρμα Project 2025, μια πολιτική πρωτοβουλία που έχει στόχο την εδραίωση της προεδρίας Τραμπ. Ωστόσο, οι σκληροπυρηνικές πολιτικές που περιγράφονται είναι τόσο ακραίες, ώστε ο ίδιος ο Τραμπ φρόντισε να λάβει αποστάσεις, διευκρινίζοντας ότι δεν πρόκειται να τις εφαρμόσει. Το όνομα του Χόμαν έχει εμφανιστεί στις εργασίες ακροδεξιών συνωμοσιολογικών συνεδρίων, όπως εκείνο που διοργάνωσε ο ρατσιστής, αντισημίτης Νικ Φουέντες και οι «ακτιβιστές» της θεωρίας QAnon, που θέλει ένα διεθνές δίκτυο παιδόφιλων να συνωμοτεί κατά του Τραμπ. Οπως και οι περισσότεροι συνάδελφοί του ήταν συχνά σχολιαστές στις τηλεοπτικές εκπομπές του ακροδεξιού Fox News.

3. Ματ Γκετς, Υπουργός Δικαιοσύνης

Απέδρασε από έρευνα για σκάνδαλο

«Είναι το πιο αντιδημοφιλές μέλος του Κογκρέσου, με την πιθανή εξαίρεση της Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν, και δεν τον νοιάζει». Είναι η μαρτυρία Αμερικανού βουλευτή για τον πρώην συνάδελφό του στο περιοδικό New Yorker. O συνδυασμός χαρίσματος και ξεδιαντροπιάς είναι, κατά το έγκριτο περιοδικό, ενδεικτικός μιας νέας φουρνιάς Ρεπουμπλικανών πολιτικών που είναι έτοιμοι για όλα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι ο Τραμπ θα επιβιώσει και θα πετύχει. Με μια κουπ που θυμίζει κάπως Ελβις Πρίσλεϊ ο βουλευτής της Φλόριντα, γόνος πολιτικού τζακιού, έγινε γνωστός πέρυσι σε ολόκληρη τη χώρα για δύο λόγους. Επειδή ενεπλάκη σε σεξουαλικό σκάνδαλο με μια ανήλικη και εξαιτίας της μετέπειτα επιτυχούς εκστρατείας του να αποπέμψει τον τότε –επίσης Ρεπουμπλικανό– πρόεδρο της Βουλής Κέβιν Μακάρθι. Ο τελευταίος θεωρεί ότι η εμμονή που είχε μαζί του οφείλεται στην έρευνα που διέταξε για τους ισχυρισμούς ότι ο Γκετς πλήρωσε και έκανε σεξ με το 17χρονο κορίτσι. Το πόρισμα επρόκειτο να δοθεί στη δημοσιότητα προχθές, αλλά η παραίτηση του Γκετς από το σώμα για να γίνει υπουργός Δικαιοσύνης ακυρώνει ουσιαστικά τις έρευνες, αφού παύει η δικαιοδοσία της επιτροπής δεοντολογίας. Ο Γκετς έχει επιχειρήσει, όπως και ο προϊστάμενός του, να μετατρέψει τις κατηγορίες σε τίτλο τιμής: «Είμαι ο άνθρωπος με τις περισσότερες έρευνες εις βάρος του στο αμερικανικό Κογκρέσο».

4. Κρίστι Νόεμ, Υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας

Ο χορός, ο Κιμ και τα στρατεύματα

Στη διάρκεια προεκλογικής εκστρατείας στη Φιλαδέλφια η κυβερνήτης της Νότιας Ντακότα κατάφερε να διατηρήσει τη σοβαρότητά της και να μη γελάσει όσο ο Τραμπ, αποφεύγοντας να απαντήσει σε ερωτήσεις, προτίμησε επί 40 λεπτά να χορεύει στους ήχους του Αβε Μαρία και του YMCA. Η νομιμοφροσύνη της την αποζημίωσε μετεκλογικά, αφού προαλείφεται για τη νέα κυβέρνηση. Την υποψηφιότητά της φαίνεται ότι υποστήριξαν δύο στενοί συνεργάτες του Τραμπ, ο Κόρι Λεβαντόφσκι, επικεφαλής της καμπάνιας του το 2016, και ο Χόμαν. Πολλοί θεωρούσαν ότι θα είναι εκείνη που θα πλαισιώσει τον υποψήφιο πρόεδρο στις εκλογές αντί του αντιπροέδρου Τζ. Ντ. Βανς, αλλά η ευκαιρία χάθηκε όταν δημοσιοποιήθηκε απόσπασμα της αυτοβιογραφίας της, στην οποία περιέγραψε πως πυροβόλησε και σκότωσε τον σκύλο της Κρίκετ επειδή ήταν επιθετικός με τις κότες των γειτόνων της. Αν και κουτάβι μόλις 14 μηνών, θεώρησε ότι πρέπει να το κάνει για να προστατεύσει τα παιδιά της. Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται λεπτομερώς στη συνάντησή της με τον Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν, τον οποίο όμως ουδέποτε γνώρισε, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να αποσύρει το σχετικό εδάφιο. Ως κυβερνήτης έστειλε πέντε φορές στρατεύματα στα σύνορα, διακηρύσσοντας πως «τα σύνορα είναι εμπόλεμη ζώνη». Στόχος της ήταν –σύμφωνα με την πανομοιότυπη εκείνης του Τραμπ ρητορική της– «η κατασκευή του τείχους για να αναχαιτιστεί η διείσδυση μεταναστών, καρτέλ ναρκωτικών και δικτύων διακίνησης ανθρώπων».

5. Πιτ Χέγκσεθ, Υπουργός Αμυνας

Βετεράνος, δεσμοφύλακας, σταυροφόρος

Διάστικτος με τατουάζ ο μελλοντικός υπουργός Αμυνας έχει στο στήθος του έναν τεράστιο Σταυρό Ιεροσολύμων. Θεωρητικά το σύμβολο παραπέμπει στις σταυροφορίες, έχει συνδεθεί όμως και με ακροδεξιές απόψεις. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Χέγκσεθ ήταν από τα μέλη της Εθνοφρουράς που κλήθηκαν να αποσυρθούν από την ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν το 2021. Βετεράνος του σώματος και πρώην παρουσιαστής του δικτύου Fox News, ο δις παρασημοφορημένος απόφοιτος του Χάρβαρντ και του Πρίνστον αμφισβητεί τη συμμετοχή των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ και πιστεύει ότι ο νυν αρχηγός του γενικού επιτελείου Τσαρλ Κ. Μπράουν διορίστηκε στη θέση του επειδή είναι μαύρος. Προτού γίνει επικριτής του στρατού και των woke –κατά τη γνώμη του– στρατηγών υπηρέτησε ως δεσμοφύλακας στο Γκουαντάναμο, καθώς και στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Η υποψηφιότητά του θεωρείται χειρ βοηθείας προς την ισραηλινή Ακροδεξιά, αφού έχει υποστηρίξει την εδαφική επέκταση του Ισραήλ και τάσσεται υπέρ της κατασκευής νέου ναού στο ιερό συγκρότημα γύρω από το τζαμί Αλ Ακσά στην Ιερουσαλήμ, που για τους Εβραίους είναι το Ορος του Ναού. «Ανδρες και γυναίκες είναι διαφορετικοί», έχει διακηρύξει, επιμένοντας στον αποκλεισμό των γυναικών από μάχιμες θέσεις στις ένοπλες δυνάμεις. Μία από τις πλέον αντιεπιστημονικές δηλώσεις του: «Δεν πλένω ποτέ τα χέρια μου. Τα μικρόβια δεν είναι υπαρκτά».

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.gr

Κόσμος: Τελευταία Ενημέρωση