Kathimerini.gr
Ξένια Κουναλάκη
Η 61χρονη Λιόρα Αργκαμάνι και ο σύζυγός της Γιάκοφ μιλούν για τη Νόα, την 26χρονη κόρη τους, χωρίς να δακρύζουν. Με σταθερή φωνή. Είναι κι οι δύο αισιόδοξοι. Πιστεύουν ότι ζει. Προσέχουν τις πολιτικές τους τοποθετήσεις. Δεν θέλουν να πουν κάτι εναντίον της ισραηλινής κυβέρνησης. «Είμαστε απλοί άνθρωποι. Δεν έχουμε σχέση με την πολιτική. Ελπίζω ειλικρινά πως κάνουν ό,τι μπορούν», λέει λακωνικά η Λιόρα. «Δεν είμαι σίγουρη όμως». Πάνε τέσσερις μήνες που η Νόα είναι όμηρος της Χαμάς. Η Νόα είναι το κορίτσι-σύμβολο των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου. Στο βίντεο της απαγωγής της έχει τα χέρια απλωμένα προς το αγόρι της, τον Αβινατάν Ορ. Το στόμα της σχηματίζει έναν μορφασμό αγωνίας. «Ολοι λένε ότι φωνάζει “μη ΜΕ σκοτώσετε”, αλλά εγώ πιστεύω ότι λέει “μην ΤΟΝ σκοτώσετε”. Είναι τόσο ερωτευμένη με τον Αβινατάν», λέει η μητέρα της.
Η Λιόρα φοράει ένα σκουφί για να κρύβει τα αραιωμένα μαλλιά της από τη χημειοθεραπεία. Είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο. Εχει καρκίνο στον εγκέφαλο, στο τελικό στάδιο. Η μόνη της σκέψη είναι να ξαναδεί την Νόα, έστω για μια φορά. «Δεν συμφωνούμε πάντα. Πότε συμφωνούμε, πότε διαφωνούμε», λέει και γελάει. «Ετσι δεν είναι οι μαμάδες με τις κόρες;», της απαντώ. Γελάει. Ο Γιάκοφ πιστεύει ότι έχουν εξαιρετική σχέση. «Καμιά φορά τις ζηλεύω», παραδέχεται. Τον ρωτάω πώς έμαθε τι συνέβη τα ξημερώματα της 7ης Οκτωβρίου. Μοιάζει να το έχει διηγηθεί πολλές φορές. Αλλά το ξανακάνει. Σχεδόν μηχανικά:
«Είμαστε απλοί άνθρωποι. Δεν έχουμε σχέση με την πολιτική. Ελπίζω ειλικρινά πως κάνουν ό,τι μπορούν. Δεν είμαι σίγουρη όμως».
«Στις 6.30 το πρωί άρχισαν να χτυπούν οι σειρήνες. Είπα στη Λιόρα “δεν είναι τίποτα, λάθος”. Οταν όμως συνέχισαν να χτυπούν, της είπα να πάμε στο καταφύγιο. Πήγαμε στο δωμάτιο της Νόα να της πούμε να κατέβει κι εκείνη στο καταφύγιο. Τότε συνειδητοποίησα ότι έλειπε. Δεν ήξερα ότι είχε πάει στο φεστιβάλ. Την πήρα τηλέφωνο κι εκείνη και τον φίλο της, αλλά δεν απάντησαν. Μιάμιση ώρα αργότερα πήρα ένα μήνυμα από τον Αβινατάν ότι είναι καλά κι οι δύο και πως θα επικοινωνήσει μαζί μας αργότερα. Παραξενεύτηκα που μου έγραψε ότι θα μιλήσουμε αργότερα. Δεν είχα ιδέα ότι ήταν εκεί. Οταν συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί, έτρεξα στο νοσοκομείο, όπου είχαν συρρεύσει άλλοι συγγενείς κι έψαχναν όλοι τα παιδιά τους. Στις δέκα και μισή με πήρε τηλέφωνο ένας συμφοιτητής της Νόα και μου είπε ότι θέλει να μου μιλήσει. Τότε κατάλαβα ότι κάτι σοβαρό είχε συμβεί. Μου είπε ότι υπάρχει ένα βίντεο που δείχνει ότι η Νόα έχει απαχθεί από τη Χαμάς κι έχει οδηγηθεί στη Γάζα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω στην αρχή. Κάποιος μου έδειξε το βίντεο στο τηλέφωνό του. Κατέρρευσα, έχασα τις αισθήσεις μου. Δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν ήθελα να φύγω από το νοσοκομείο και να γυρίσω σπίτι να το πω στη Λιόρα. Υστερα από λίγες ώρες είδα ένα άλλο βίντεο, στο οποίο η Νόα έπινε νερό σε ένα δωμάτιο στη Γάζα. Φαινόταν τρομαγμένη». Από εκείνη τη στιγμή οι δύο γονείς αισθάνονται διαλυμένοι. Εχουν περάσει 140 μέρες. «Προσευχόμαστε στον Θεό διαρκώς. Νιώθουμε ανήμποροι», λέει με φωνή που σβήνει.
Τον Ιανουάριο η Χαμάς δημοσιοποίησε ένα νέο βίντεο. Σ’ αυτό εμφανίζονταν η Νόα και δύο άλλοι όμηροι, οι Ιτάι Σβίρσκι και Γιόσι Σαράμπι, να εκλιπαρούν την ισραηλινή κυβέρνηση να τους φέρει πίσω. Το μονταρισμένο υλικό, που δεν είχε κάποια ένδειξη για την ημερομηνία κατά την οποία ελήφθη, κατέληγε με μια λεζάντα: «Αύριο θα σας ενημερώσουμε για την τύχη τους». Δύο 24ωρα αργότερα σε ένα δεύτερο βίντεο η Νόα περιγράφει τους θανάτους των δύο συγκρατουμένων της από ισραηλινές επιδρομές. Δίπλα της εικονίζονται δύο σοροί. «Οσο είμαστε ακόμη ζωντανοί, βοηθήστε μας να γυρίσουμε στο σπίτι μας», λέει η Νόα κοιτώντας την κάμερα. «Φαντάζεστε αυτές τις ώρες ανάμεσα στα δύο βίντεο; Οσο περιμέναμε να δούμε ποιος έζησε;», με ρωτάει η Λιόρα.
Της ζητάω να μου περιγράψει τη Νόα: «Είναι η μοναχοκόρη μας. Δεν φοβάται τίποτα. Πάντα της έλεγα να προσέχει, είναι όμορφη, ο κόσμος είναι επικίνδυνος. Δεν είναι όλοι καλόκαρδοι». Δεν ξέρω αν το λέει κάπως σαν να τη μαλώνει, που αψήφησε τις προειδοποιήσεις της και βρέθηκε στο φεστιβάλ τη μοιραία εκείνη μέρα ή αν παρηγορεί τον εαυτό της πως ακριβώς επειδή είναι τόσο ατρόμητη θα τα καταφέρει. «Είναι πολύ ιδιαίτερη. Ισχυρογνώμων. Αγαπάει τη ζωή. Της αρέσει να είναι με φίλους. Να κοιτάει το ηλιοβασίλεμα. Ελεύθερο πνεύμα», συμπληρώνει ο Γιάκοφ. «Είναι τόσο έξυπνη. Οταν ήταν οκτώ ετών, μου είπε: “Επειδή είσαι μπαμπάς μου δεν σημαίνει ότι τα ξέρεις όλα”».
Η Λιόρα έχει γεννηθεί στη Γιουχάν της Κίνας. Παρ’ όλα αυτά δεν περίμενε κάποια ουσιαστική παρέμβαση από την κινεζική ηγεσία. «Η κόρη μου δεν είναι Κινέζα. Γι’ αυτό δεν ήλπιζα ότι θα κάνουν κάτι». Οι δύο γονείς έχουν κάνει εκκλήσεις σε όλες τις χώρες που παίζουν κάποιο σημαντικό ρόλο στη Μέση Ανατολή και ειδικά στις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη συμφωνίας με τη Χαμάς, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Κατάρ, της Αιγύπτου. Η ψυχολόγος Βερέντ Ατζμόν Μεσουλάμ είναι εγγονή επιζώντων του Ολοκαυτώματος από τη Θεσσαλονίκη και τη Λάρισα. Παρακολουθεί την οικογένεια Αργκαμάνι καθ’ όλη τη διάρκεια της ομηρίας της Νόα. Πρότεινε να πραγματοποιηθεί στην Αθήνα μια αποχαιρετιστήρια συνάντηση της Λιόρα με τις δύο αδερφές της από την Κίνα. Στη συνάντησή μας σε κεντρικό ξενοδοχείο της Ομόνοιας βοηθάει στη διερμηνεία. Πίσω μας οι δυο αδερφές της Λιόρα τρώνε ήσυχα το πρωινό τους. Κάθε τόσο εκείνη γυρνάει και τις κοιτάει χαρούμενη. Είχαν να βρεθούν οκτώ χρόνια, λόγω πανδημίας. Οι δωρητές Αβι Σβαρτς και Τζάχι Κάφρι από την ισραηλινή μη κυβερνητική οργάνωση A-team ανέλαβαν τη χρηματοδότηση του ταξιδιού στην Αθήνα.
Η γραμματική της ελπίδας
Τώρα τελευταία οι γονείς της Νόα αποφεύγουν τις συνεντεύξεις σε ισραηλινά μέσα ενημέρωσης. Ανησυχούν ότι η αναγνωρισιμότητά της θα αυξήσει «την τιμή της», θα την καταστήσει πολύτιμο διαπραγματευτικό χαρτί, το οποίο θα μπορούσε η Χαμάς να κρατήσει για το τέλος. Η Λιόρα, όμως, δεν έχει πολύ χρόνο ακόμη. «Λίγους μήνες ζωής», μου λέει η ψυχολόγος. «Σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν η Νόα, έτσι δεν είναι;», ρωτάω τη μητέρα της. «Ναι, είναι φοιτήτρια στη σχολή ηλεκτρονικών υπολογιστών», απαντάει. Διορθώνει δηλαδή τον δικό μου παρατατικό σε ενεστώτα χρόνο.
