Kathimerini.gr
Βασίλης Νέδος
Ένα από τα μείζονα ζητήματα που αφορούν την ελληνική μειονότητα των νησιών της Ιμβρου και της Τενέδου φαίνεται να έχει μείνει εκτός συζητήσεων μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας στους γύρους των συνομιλιών σε ανώτατο αλλά και διπλωματικό επίπεδο τους τελευταίους μήνες. Ιδιαίτερα στην Ιμβρο, το μεγαλύτερο από τα δύο νησιά όπου με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης η Αγκυρα είχε συμβατική υποχρέωση της διαφύλαξης των δικαιωμάτων και των περιουσιών (και βεβαίως δεν το έπραξε παρά αποσπασματικά), υπάρχει πρόβλημα πρόσβασης από την Ελλάδα. Είτε πρόκειται για μέλη της ελληνικής κοινότητας της Ιμβρου που έχουν μεταναστεύσει λόγω των τουρκικών διώξεων τις προηγούμενες δεκαετίες, είτε για Ελληνες επισκέπτες, η πρόσβαση στο νησί δεν είναι δυνατή απευθείας από την Ελλάδα.
Αν και τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει κάποια (δειλά) βήματα στήριξης της ολιγομελούς πλέον ελληνικής κοινότητας (κάτω των 300 ατόμων από σχεδόν 12.000 το 1923), κυρίως λόγω της ορατότητας που δίνει στο νησί και η ιδιαίτερη καταγωγή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, η Ιμβρος παραμένει υπανάπτυκτη και ένας από τους βασικούς λόγους είναι η δυσκολία πρόσβασης. Ιμβριοι έχουν θέσει τόσο στο υπουργείο Εξωτερικών όσο και σε άλλες υπηρεσίες της ελληνικής κυβέρνησης, μέσα από διάφορους διαύλους, το ζήτημα της πρόσβασης απευθείας από την Ελλάδα.
Σήμερα, εάν κάποιος επιθυμεί να μεταβεί στην Ιμβρο, θα πρέπει είτε να πετάξει στην Κωνσταντινούπολη είτε στην Αλεξανδρούπολη και από εκεί οδικώς να μεταβεί σε ένα από τα δύο λιμάνια της χερσονήσου της Καλλίπολης (Καμπάτεπε ή Τσανάκαλε), από όπου υπάρχει ακτοπλοϊκή σύνδεση με το λιμάνι του Αγίου Κηρύκου της Ιμβρου, με δρομολόγια που διαρκούν περίπου δύο ώρες.
Υπενθυμίζεται ότι πριν από λίγες ημέρες η Ελλάδα κατόρθωσε να επιτύχει σε συνεννόηση με την επίτροπο Εσωτερικών Υποθέσεων Ιλβα Γιόχανσον την απαλλαγή από την υποχρέωση θεώρησης βίζας για επτά ημέρες στους Τούρκους πολίτες που θα επισκέπτονται δέκα νησιά. Η απαλλαγή δεν περιορίζεται στο καλοκαίρι, αλλά ισχύει για όλο το έτος για τα νησιά Χίο, Λέσβο, Ρόδο, Σάμο, Κω, Καστελλόριζο, Πάτμο, Λέρο, Κάλυμνο και Σύμη.
Στην τρέχουσα συγκυρία ομαλοποίησης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, σημαντικό σκέλος της οποίας είναι και η στενότερη οικονομική συνεργασία, όπως φαίνεται και από την απαλλαγή βίζας για την επίσκεψη Τούρκων πολιτών σε δέκα ελληνικά νησιά, είναι εύλογο το ερώτημα για ποιο λόγο δεν γίνεται συζήτηση με τις αρμόδιες υπηρεσίες στην Αγκυρα για τη διευκόλυνση της πρόσβασης Ελλήνων πολιτών προς την Ιμβρο και την Τένεδο από την ελληνική ενδοχώρα κυρίως μέσω Αλεξανδρούπολης ή και τα γειτονικά νησιά (Σαμοθράκη και Λήμνο). Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να συμβάλει και στην τουριστική ανάπτυξη αυτών των δύο νησιών που βρίσκονται στην είσοδο των Στενών των Δαρδανελλίων. Προφανώς, ένα τέτοιο μέτρο πέρα από την ευκολότερη τουριστική πρόσβαση θα αποτελούσε και μία ακόμα κίνηση καλής θελήσεως από την πλευρά της Αγκυρας, καθώς θα διευκόλυνε τους Ιμβριους να επιστρέφουν στις πατρογονικές εστίες τους ευκολότερα.
