Του Ονασαγόρα
Τις τελευταίες εβδομάδες, σε όλα τα Μέσα –και όχι μόνο στην Κύπρο– από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες, ακόμη και ιστοσελίδες showbiz(!) το θέμα των νέων επιτοκίων παίζει πρώτη είδηση και οι προτεινόμενες λύσεις κυμαίνονται από ουτοπικά ρομαντικές μέχρι φαιδρές και κατ’ επέκταση ανεφάρμοστες. Αναπόφευκτα τα βλέμματα στρέφονται στον υπουργό Οικονομικών.
Όταν ο υπουργός έχει το όνομα Κεραυνός, αναμένεις να έχει και τη χάρη! Είπα «χάρη» και θυμήθηκα τον προηγούμενο υπουργό Οικονομικών, τον Χάρη Γεωργιάδη, ο οποίος – ειρήσθω εν παρόδω– μπορεί να μην είχε ιδιαίτερη χάρη αλλά τουλάχιστον στην πρώτη του θητεία, στη μετά Χριστόφια χαοτική κατάσταση, τα είχε καταφέρει αρκετά καλά, ίσως καλύτερα από ότι του αναγνωρίσθηκε. Ας επιστρέψουμε όμως στο σήμερα, όπου και πάλι δυστυχώς οι καταστάσεις μόνο ρόδινες δεν είναι.
Διαβάζω πως ο υπουργός Οικονομικών προβαίνει σε αυστηρές συστάσεις προς τις τράπεζες! Μάλιστα… Ομολογουμένως ωραίος τίτλος. Πρώτον όμως, κάτι τέτοιο είναι αστείο γιατί όλοι γνωρίζουμε πως οι «συστάσεις» –αυστηρές ή μη– καμιά βαρύτητα δεν μπορούν να έχουν. Δεύτερο, είναι συνάμα τραγικό διότι ο υπουργός δεν έχει δικαιοδοσία να επιβάλλει οτιδήποτε στις τράπεζες και σαν πρώην τραπεζίτης όφειλε να το γνωρίζει. Η δημόσια πίεση όμως για αύξηση των καταθετικών επιτοκίων καταγράφεται και ίσως αναγκάσει τους τραπεζίτες να σταματήσουν να «παίζουν πελλόν».
Απλοϊκή απορία αφελούς πολίτη: η αύξηση των καταθετικών επιτοκίων είναι με οποιοδήποτε τρόπο ανακουφιστικό μέτρο για την αύξηση των επιτοκίων στους δανειολήπτες; Δηλαδή η λύση για ανακούφιση αυτών που βρίσκονται στην οικονομικά δυσχερέστερη θέση είναι να δώσουμε περισσότερα λεφτά σε αυτούς που τα έχουν και τους περισσεύουν; Σαφέστατα οι τράπεζες δεν δικαιούνται να κρατήσουν τα υπερκέρδη από την ασυμμετρία μεταξύ δανειοδοτικών και καταθετικών επιτοκίων. Αυτό εξυπακούεται, αλλά σαν θέμα δεν είναι η άμεση προτεραιότητα. Επείγει η επιβίωση της μεσαίας τάξης.
Όσον αφορά την ατάκα Αβέρωφ ότι «πρέπει να προετοιμάσουμε τον κόσμο και για άλλες αυξήσεις των επιτοκίων» ουδέν σχόλιο. Ο νοών νοείτω. Και για το πόσο ζοφερό προδιαγράφεται το μέλλον και για τη στάση του Αβέρωφ Νεοφύτου. Βλέπετε ο έρωτας, ο βήχας και αγάπη προς τις τράπεζες δεν κρύβονται.
Σε άλλα νέα: παρά τις σκέψεις για απολύσεις στον ΔΗΣΥ για να καλυφθεί η «τρύπα» του 1,2 εκατ. που άφησε η προηγούμενη προεδρία – σατανική σύμπτωση, ακριβώς το ίδιο ποσό που κόστισε η προεκλογική εκστρατεία του Ανδρέα Μαυρογιάννη– η νέα προεδρία μαθαίνουμε πως ψάχνει θέση για το «πουλέν» της λαϊκής Δεξιάς, τον Πέτρο Δημητρίου, πρώην chief of staff του healthy Προέδρου μας. Αν και προοριζόταν για τη θέση του Γενικού, γίνονται άλλες σκέψεις από την Πρόεδρο. Την ίδια ώρα ο σύζυγος της λαοφιλούς προέδρου κάνει due diligence στα οικονομικά του κόμματος. Ο Θεός να τον βοηθήσει.
Πάντως, να πούμε και κάτι θετικό για την οπτικοακουστική βιομηχανία του τόπου μας: μετρήσαμε για 48 ώρες παραμονής της Αννίτας μας στις Βρυξέλλες 11 ποστ στο Instagram και 17, γεμάτα bleach, stories. Όσοι δεν έχετε λογαριασμό Instagram χάνετε. Όσοι έχετε τρέξετε να την ακολουθήσετε. Αυτή δεν είναι Πρόεδρος κόμματος αλλά μικρομηκάς. Την βλέπω να σαρώνει τα βραβεία ταινιών μικρού μήκους στη Δράμα. Και η σκηνοθεσία στα φιλμάκια δεν είναι δράμα, κάθε άλλο, είναι υψηλής τεχνικής και μοντάζ! Αλλού έχουν το Χόλυγουντ, εμείς πάμε για το Τρούλλυγουντ!
