#PoliticsBlog Οι Βασιλιάδες, ο Πρίγκιπας, ο Χριστοδουλίδης και ο Αρχιεπίσκοπος που και νεκρός ενίκα!

Τις τελευταίες μέρες έχουμε στην επικαιρότητα πολλά θέματα με βασιλιάδες: από τη μία τα μαλλιοτραβήγματα στη Βασιλική οικογένεια της Βρετανίας –και με το βιβλίο του Χάρυ να ανάβει φωτιές- κι από την άλλη η κηδεία του –τέως- Βασιλιά Κωνσταντίνου στην Αθήνα που μονοπώλησε το ενδιαφέρον της τοπικής και όχι μόνο σιώουμπιζ! Φίλος –φιλοβασιλικός, από την Δευτερά- μου είπε με παράπονο: «Γιατί να μην έχουμε και εμείς στην Κύπρο ένα βασιλιά ρε παιδί μου;» Του θύμισα πως έχουμε Πρίγκιπα (το Νικόλα τον Πρώτο, που είναι και συγχωριανός του, από τη Στράκκα, λίγο έξω απ τη Δευτερά) και στο κάτω-κάτω αν θέλει να νιώσει όσο πιο κοντά γίνεται σε βασιλικές καταστάσεις ας ψηφίσει Χριστοδουλίδη!

Βασιλιάς με τα όλα του ήταν ο πρόγονος και συνωνόματός μου Ονασαγόρας, αλλά η αλήθεια είναι πως στη σύγχρονη εποχή το πιο κοντινό που ήλθαμε σε Βασιλεία στην Κύπρο ήταν ο Μακάριος, ο οποίος δυστυχώς πέθανε το 1977 χωρίς να αφήσει διάδοχο –ή μήπως μας άφησε τον Σπύρο Κυπριανού στο θρόνο;- Τέλος πάντων, μιλώντας για Μακάριο και διάδοχο, θυμήθηκα τις δηλώσεις του μακαριστού αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου του Δεύτερου, ο οποίος είχε παραλληλίσει την πορεία του Χριστοδουλίδη και τη διείσδυση του σε όλους τους κομματικούς χώρους με την αποδοχή που είχε ο Μακάριος στις δόξες της Εθναρχίας του. Τι περίεργες και σατανικές συγκυρίες!

Και μία που αναφερθήκαμε στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο σωστό θα ήταν να του αποδώσουμε τα εύσημα για τη στρατηγική του, που οδήγησε στην εκλογή του νυν Αρχιεπισκόπου Γεωργίου του Τρίτου. Όλα έγιναν όπως τα είχε προβλέψει και τροχιοδρομήσει ο Χρυσόστομος, ο οποίος μερίμνησε όχι μόνο για τα περί της ταφής του αλλά ξεκάθαρα και για τα περί της διαδοχής του. Είναι αυτό που λέμε «και νεκρός ενίκα». Εξάλλλου, ο ίδιος είχε εκλεγεί με 8%, γιατί λοιπόν να μην καταφέρει να εκλέξει και τον Πάφου Γεώργιο που πήρε 18% ;

Κι αφού η κουβέντα σήμερα μας οδήγησε στα εκκλησιαστικά δρώμενα, ο Ονασαγόρας θα σας εξηγήσει τώρα για ποιο λόγο ο Αθανάσιος δεν είχε ποτέ την παραμικρή πιθανότητα εκλογής στον αρχιεπισκοπικό θρόνο: Όχι 36% αλλά ακόμη και 96% να έπαιρνε, η εκλογή του θα ήταν από δύσκολη έως αδύνατη. Θα μπορούσαμε να πούμε πώς πιο εύκολα θα μπορούσε να δει τα αυτιά του χωρίς καθρέφτη από το να κάτσει στον αρχιεπισκοπικό θρόνο (για να θυμηθούμε και την ατάκα του Εζεκία Παπαιωάννου για το Γλαύκο Κληρίδη). Ο λόγος; Οι πλείστοι ιεράρχες της Συνόδου –Ιεράς ή όχι και τόσο- αντιμετώπιζαν με καχυποψία τις σχέσεις του με το Άγιο Όρος. Είναι βλέπετε πολλά τα λεφτά που διαχειρίζεται η Αρχιεπισκοπή –είναι πολλά τα λεφτα Άρη που λένε και στο χωριό μου- και κανένας δεν θα ήθελε να εμπλακούν στη διαχείριση αυτών των εκατομμυρίων οι αγιορείτες. Είπα Άρης και θυμήθηκα τα λεφτά –τα ρώσικα λεφτά- που μπήκαν στον Άρη Λεμεσού! Ξανά στο θέμα μας. Εκλογές, Εκκλησία, λεφτά, όλα συνδέονται: να μην ξεχνάμε πως σε κάποια φάση υπήρχε διασύνδεση της Αγίας Τράπεζας με την Ελληνική Τράπεζα. Και λίγο με τη Λαική, Θεός σχωρέστην.

Τέλος, κακώς παραπονούνται μερικοί πώς το έντονο παρασκήνιο των Αρχιεπισκοπικών Εκλογών δεν τιμά την Εκκλησία. «Και μη χειρότερα» να λέμε, διότι, ως γνωστό, στο παρελθόν είδαμε και πολύ χειρότερα, πχ το μητροπολίτη Γεννάδιο και άλλους Συνοδικούς να ζητούν καθαίρεση του Μακαρίου το 1973 και τελικά το Μακάριο να καθαιρεί τους αντιπάλους του! Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι, σε αυτού του είδους τις μηχανορραφίες διέπρεπαν οι βυζαντινοί και εμείς -σε αυτόν τον τομέα τουλάχιστον- είμαστε άξιοι συνεχιστές του Βυζαντίου. Άξιοι!