Του Ονασαγόρα
«Έπρεπε να βάζαμε υποψήφια την Αννίτα Δημητρίου, όπως εισηγήθηκα στο Πολιτικό Γραφείο,» μου είπε ρίχνοντας δύο ταμπλέτες στέβια στο φρέντο του φίλος που τυγχάνει φανατικός οπαδός του Αβέρωφ. «Θα είχαμε μία win-win situation». «Τι εννοείς win-win»; απόρησα. «Κοίτα, -συνέχισε ο μακιαβελικός συνομιλητής μου- αν κέρδιζε η Ανίτα τότε ο Αβέρωφ θα φαινόταν σαν ο Στρατηγός που κέρδισε ακόμη μία μεγάλη μάχη. Αν έχανε η Ανίτα, ο Αβέρωφ θα γλίτωνε από ένα μελλοντικό ανταγωνιστή στη θέση της προεδρίας του Δημοκρατικού Συναγερμού!» Έμεινα να τον κοιτάζω αποσβολωμένος στο άκουσμα του σατανικού αυτού σχεδίου. Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ την έκβαση του υποθετικού αυτού σεναρίου, παρόλο που σε στενούς κομματικούς κύκλους είχε συζητηθεί σε κάποια φάση και μάλιστα έντονα. Το πιο κωμικοτραγικό είναι που το συζητούσαν εν αγνοία της Ανίτας!
«Τρία πράγματα δεν κάνεις στην Πολιτική: δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς και δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου»! Ναπολέων Βοναπάρτης (λίγο πριν το Βατερλώ)
Ομάδα τεχνοκρατών και συμβούλων για θέματα οικονομίας ανακοίνωσε ο Ανδρέας Μαυρογιάννης. Λογικό ακούγεται αν αναλογισθεί κανείς τις φοβίες των ψηφοφόρων σε σχέση με τον τρόπο που το ΑΚΕΛ διαχειρίστηκε την οικονομία την προηγούμενη φορά που υπήρξε Κυβέρνηση. Η τότε «κουτουρού» διαχείριση είχε τραγικά αποτελέσματα τα οποία πληρώνουμε μέχρι σήμερα και είναι ο σημαντικότερος λόγος που το ΑΚΕΛ δεν θα τολμήσει να διεκδικήσει αυτόνομα τις Εκλογές για πολλά χρόνια ακόμη. Το ξεκάθαρο μήνυμα είναι πως οι αποφάσεις για την Οικονομία δεν θα παίρνονται στην Εζεκία Παπαϊωάννου από σκληροπυρηνικά κομματικά στελέχη με ιδεοληψίες, αλλά από σοβαρούς τεχνοκράτες που θα γνωρίζουν τουλάχιστον τα στοιχειώδη περί Οικονομικών. Σωστή κίνηση.
Μία άλλη πολιτική πηγή μου επιμένει πως η στιγμή που ο Αβέρωφ άλλαξε γνώμη και αποφάσισε τελικά να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας –σε αντίθεση με όσα ως τότε δήλωνε- ήταν όταν κατάφερε να εκλέξει την Αννίτα Δημητρίου στην προεδρία της Βουλής. Εκεί ένιωσε παντοδύναμος και πως μπορούσε να δημιουργήσει τις πιο απίθανες συνεργασίες και ανατροπές. Δυστυχώς εκείνη η νίκη ενδέχεται να αποδειχθεί τελικά Πύρρειος αφού ίσως τον οδήγησε στο να υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές του. Εξάλλου, η δυνατότητα ελιγμών ανάμεσα σε άλλους πολιτικούς δεν πρέπει ποτέ να ερμηνεύεται και ως αντίστοιχη αποδοχή από το μέσο ψηφοφόρο, ακόμη κι αν αυτός ο ψηφοφόρος ανήκει στο κόμμα σου. Άβυσσος η ψυχη του Συναγερμικού!
Σε τεντωμένο σχοινί ακροβατεί τις τελευταίες ημέρες ο Νικόλας Παπαδόπουλος άλλως Πρίγκιπας: λέει κάτι για να καλοπιάσει τους δεξιούς, εξοργίζονται και απομακρύνονται οι ακελικοί. Λέει κάτι για να καλοπιάσει τους αριστερούς, συσπειρώνονται και απομακρύνονται οι συναγερμικοί. Σε κάθε περίπτωση, επιβάλλεται να βρει ατάκες που θα καλοπιάνουν ταυτόχρονα αριστερούς, δεξιούς, άνδρες, γυναίκες και αναποφάσιστους. Με λίγα λόγια, πρέπει να τετραγωνίσει τον κύκλο ή να περιορίσει τις δηλώσεις αυτογκόλ.
Σε περίπτωση εκλογής του Νίκου Χριστοδουλίδη το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα έχει να αντιμετωπίσει την επόμενη μέρα δεν θα είναι ούτε το Κυπριακό ούτε η Οικονομία: θα είναι οι ουκ ολίγοι υποστηριχτές που θα τρέξουν να απαιτήσουν αντάλλαγμα για την ψήφο τους. Όσο για τις θέσεις στη νέα Κυβέρνηση; Εκεί προβλέπεται να γίνει το Έλα να δεις. Πόσα άραγε νέα Υπουργεία και Υφυπουργεία θα πρέπει να δημιουργηθούν για να ικανοποιήσουν τους παράγοντες ενός συνασπισμού τόσων κομμάτων και κομματιδίων; Πόσοι -πεφωτισμένοι και μη- «Σύμβουλοι» θα μπουν στο κρατικό μισθολόγιο; Τη λυπητερή μαντέψτε ποιοι μ_λ_κες θα την πληρώσουν.
