Του Αντρέα Γιωργαλλά
Πρέπει να είναι ένας αθλητής πρότυπο; Μήπως δεν μπορώ να καταλάβω την πίεση του πρωταθλητισμού; Ήταν κάποια από τα ερωτήματα που γεννήθηκαν στο μυαλό μου, βλέποντας το βίντεο με τη στιχομυθία του Στέφανου Τσιτσιπά με τη μητέρα του. Για την ιστορία να πούμε ότι ο Τσιτσιπάς δέχτηκε μπρέικ από τον Μεντβέντεφ σε τουρνουά στη Ρώμη και κατευθυνόμενος προς τη θέση του γύρισε προς τη μητέρα του, η οποία μιλούσε στα ρωσικά, λέγοντάς της τα εξής: «Μη μιλάς στα ρωσικά. Μίλα στα ελληνικά. Στα ρωσικά μη μιλάς. Μάνα, σερβίρω και μιλάς στα ρωσικά. Φύγε από το γήπεδο καλύτερα, μη μιλάς στα ρωσικά. Μαλ@@@ένη είσαι τελείως; Δεν μπορώ να καταλάβω τι περνάει από το μυαλό σου. Μιλάει στη δική της γλώσσα. Αν έχεις το Θεό σου».
Προσπαθώντας να κρατήσω απόσταση από τον καταιγισμό σχολίων στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που στην πλειοψηφία τους ήταν απαξιωτικά και διαγωνίζονταν ποια θα έχουν τα περισσότερα likes, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο Τσιτσιπάς είναι ένας σπουδαίος αθλητής (νούμερο 5 στην παγκόσμια κατάταξη) χωρίς να μπορώ να πω όμως το ίδιο και για τον χαρακτήρα του. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που με τη συμπεριφορά του και τις δηλώσεις του κατάφερε να γίνει viral για όλους τους λάθους λόγους. Πηγαίνοντας στο 2020 θυμόμαστε το χτύπημα με τη ρακέτα στον πατέρα του ή το tweet του ότι «οι δήμοι να φυτέψουν οπωροφόρα για να τρώνε οι άστεγοι». Από εκεί και πέρα δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να τον απολαύσω σε έναν αγώνα τένις ή ότι η απαράδεκτη σε κάποιες περιπτώσεις συμπεριφορά του διαγράφει τις επιτυχίες του. Η αίσθηση που είχα παρακολουθώντας τον στο ξεκίνημα της καριέρας του ήταν ότι είχε όλα τα στοιχεία για να είναι ο επόμενος σταρ της γενιάς του εντός και εκτός των κορτ. Αυτή η αίσθηση όμως άρχισε να φθίνει, όταν ο Στέφανος άρχισε να «βγαίνει» και εκτός γηπέδων, πέρασε στη σφαίρα του «δημόσιου προσώπου», με τοποθετήσεις που έδειχναν ότι είναι ένας καλός αθλητής που δεν διαθέτει το πακέτο για να γίνει αθλητής/πρότυπο.
Μέσα στις σκόρπιες μου σκέψεις για το αν ένας αθλητής πρέπει να είναι πρότυπο στο μυαλό μου ήρθε αυτομάτως ο Μίλτος Τεντόγλου. Ο Έλληνας ολυμπιονίκης στο άλμα εις μήκος κατάφερε μέσα από τον αντι-σταρ χαρακτήρα του να γίνει ο απόλυτος σταρ της εποχής του. Οι δηλώσεις του και η στάση του πριν ή μετά τους αγώνες, η αμηχανία του, η χαλαρότητά του και η διάθεσή του για αυτοσαρκασμό σε βοηθάνε για να ταυτιστείς μαζί του. Για παράδειγμα τι και αν του ακύρωσαν το άλμα στα 8.40 λόγω παπουτσιών ο Τεντόγλου λίγες μέρες μετά πάει κάνει επίδοση στα 8.41 και βγάζει τα «άκυρα» παπούτσια σε δημοπρασία για βοηθήσει τα σεισμόπληκτα παιδιά στην Τουρκία.
Καταληκτικά, έναν καλό αθλητή με κακό χαρακτήρα μπορείς να τον κρατήσεις ή να τον απορρίψεις, αλλά έναν σπουδαίο αθλητή με καλό χαρακτήρα η μόνη επιλογή που έχεις είναι να τον θαυμάσεις.
