Του Αντρέα Γιωργαλλά
Τις τελευταίες μέρες viral έχουν γίνει βίντεο και φωτογραφίες στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που δείχνουν ανεγειρόμενη οικοδομή στην κοίτη του ποταμού Κρυού στις Πάνω Πλάτρες. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Κ» για τη συγκεκριμένη οικοδομή έχει δοθεί η σχετική άδεια χωρίς όμως να ζητηθεί η άποψη δύο βασικών τμημάτων που έχουν να κάνουν με την προστασία του περιβάλλοντος. Και εδώ είναι που ξεκινούν τα ερωτήματα. Γιατί δεν ζητήθηκαν οι απόψεις από το Τμήμα Περιβάλλοντος αλλά και το Τμήμα Δασών; Γιατί για ακόμη μία φορά οι αρμόδιες υπηρεσίες τρέχουν πίσω από τα γεγονότα για να διαπιστώσουν τι πήγε λάθος; Πολλές φορές η πρώτη σκέψη είναι το ποιος μπορεί να είναι πίσω από τέτοιες παρεμβάσεις, ποιους ξέρει και με ποιο τρόπο εξασφάλισε (αν εξασφάλισε) άδεια. Όμως τελικά πρέπει να βάλουμε στη συζήτηση και τον τρόπο που λειτουργούν όσα τμήματα είναι αρμόδια για την προστασία του περιβάλλοντος. Η εμπειρία μάς έχει δείξει ότι κάποια τμήματα του δημοσίου έχουν (στην καλύτερη περίπτωση) αργά αντανακλαστικά, με το μπαλάκι της ευθύνης να πηγαινοέρχεται με αποτέλεσμα όταν φτάσουμε στην ώρα της απόφαση να είναι πλέον αργά.
Στην περίπτωση της οικοδομής στον Κρυό ποταμό ευτυχώς οι εργασίες έχουν παγώσει ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσο υπήρχε παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον. Αν όντως προκύψει ότι έγινε παρέμβαση αντιλαμβανόμαστε τη ζημιά που έγινε σε ένα οικοσύστημα που χρειάστηκε χρόνια να δημιουργηθεί. Ήδη αρκετοί χρήστες που ανάρτησαν φωτογραφίες από την περιοχή κάνουν λόγο για νεκρά ψάρια και για πλαστικά στην κοίτη του ποταμού. Η ζημιά λοιπόν στη χλωρίδα και την πανίδα δεν είναι κάτι που μπορεί να αποκατασταθεί από τη μία μέρα στην άλλη ούτε μπορεί να επανέλθει στην πρότερή της μορφή με μια επιστολή. Σε αυτή την κατηγορία μπαίνουν και τα όσα βιώσαμε πρόσφατα με τους παράνομους σκυβαλότοπους, οι οποίοι πέραν από τη μόλυνση του περιβάλλοντος, την αντιαισθητική εικόνα που δημιουργούν ήταν και η αιτία για τη μεγάλη πυρκαγιά στην Πάφο. Στην κατηγορία αυτή μπαίνουν επίσης και τα στιάδια στον Ακάμα που μετατράπηκαν σε παράνομα υποστατικά.
Η καταστροφή στο φυσικό από τέτοιου είδους παρεμβάσεις είναι σε αρκετές περιπτώσεις ανυπολόγιστη και γι’ αυτό τον λόγο θα πρέπει οι υπηρεσίες να είναι αμείλικτες. Ο καλύτερος συντονισμός μεταξύ αυτών των τμημάτων είναι απαραίτητος ώστε να διασφαλιστούν οι ελάχιστοι πνεύμονες πρασίνου που μας έχουν απομείνει στο νησί. Σε μια εποχή όπου οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης είναι πιο έντονες από κάθε άλλη φορά, σε μια εποχή που ο ανθρώπινος παράγοντας λειτουργεί με τρόπο ζημιογόνο προς περιβάλλον απαιτούνται θαρραλέα μέτρα από όσους βρίσκονται σε θέση ευθύνης.
Ο «ωχαδερφισμός» ειδικά σε αυτές τις περιπτώσεις έχει κόστος όχι μόνο για εμάς αλλά και για τις γενιές που θα έρθουν. Είναι ένα πρόβλημα που αν δεν αντιμετωπιστεί συλλογικά θα είμαστε μάρτυρες τέτοιων περιπτώσεων. Στο σημείο που έχουμε φτάσει την αρχή πρέπει να κάνουν οι αρμόδιοι οι οποίοι οφείλουν να δείξουν αποφασιστικότητα και μηδενική ανοχή σε οποιαδήποτε μορφή παρανομίας, παρέμβασης, επιπολαιότητας που έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή του περιβάλλοντος. Πρέπει να υπάρξει επιτέλους ένα αυστηρό πλαίσιο με πρόνοιες οι οποίες να επιβάλλουν όταν και όπου υπάρχουν τέτοια έργα ενέργειες που θα αναδεικνύουν το φυσικό περιβάλλον και όχι να λειτουργούν επιβαρυντικά προς αυτό. Και αν αυτές οι πρόνοιες υπάρχουν τότε αυτοί που είναι υπεύθυνοι καλό θα ήταν να μεριμνήσουν ώστε να τηρούνται στους σωστούς χρόνους.
