Του Αντρέα Γιωργαλλά
Οι κάμερες φωτοεπισήμανσης αντιμετωπίστηκαν με το καλημέρα με δυσπιστία από τους πολίτες αφού έμπαινε στην συζήτηση ότι το μέτρο –κατά κύριο λόγο– θα λειτουργούσε καταγγελτικά και όχι προληπτικά. Με το που τέθηκαν σε λειτουργία οι κινητές κάμερες τροχαίας οι φωνές που έκαναν λόγο για μια κατάσταση χωρίς πλαίσιο που θα έχει ως προτεραιότητά της την είσπραξη προστίμων παρά την αποτροπή σοβαρών ατυχημάτων επιβεβαιώθηκαν. Στον αντίποδα αναδύθηκε ένα «κίνημα» κατά των καμερών με ακραίες αντιδράσεις που έθεταν σε κίνδυνο την ζωή των εργαζομένων. Η αστυνομία αντί να προνοήσει ώστε να αποφευχθούν τα πιο πάνω, βρίσκεται σε ρόλο «τροχονόμου». Οι Αρχές ψάχνουν να βρουν τις λύσεις στο μπάχαλο που έχει δημιουργηθεί, προσπαθώντας από την μια να χειριστούν τις παρατυπίες και τις παρανομίες των χειριστών καμερών και από την άλλη να αποτρέψει μερίδα πολιτών που παρεμποδίζει το έργο του συστήματος φωτοεπισήμανσης.
Όπως και να το δούμε πρόκειται για μια κατάσταση που επαναφέρει στο προσκήνιο αυτό που μας χαρακτηρίζει ως λαό, και έχει να κάνει με την τάση μας να κινούμαστε είτε στο άσπρο είτε στο μαύρο αγνοώντας επιδεικτικά την ύπαρξη του γκρίζου. Μερίδα των βασικών πρωταγωνιστών της όλης υπόθεσης (χειριστές, πολίτες, αστυνομία) λειτουργούν ακραία μη επιτρέποντας στο σύστημα να δουλέψει ωφέλιμα, μειώνοντας τις παρανομίες και κατ’ επέκταση τα σοβαρά τροχαία ατυχήματα. Η αστυνομία, έστω και ετεροχρονισμένα, άρχισε να επιβάλλει τις ενδεδειγμένες ποινές στις παρατυπίες που γίνονται από τα βανάκια. Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί αρχικά είχε δοθεί η οδηγία από την ηγεσία της αστυνομίας ώστε να μην γίνονται έλεγχοι - παρατηρήσεις στους χειριστές καμερών. Πού αποσκοπούσε η συγκεκριμένη ενέργεια που είχε ως αποτέλεσμα να φουντώνει την δυσπιστία των πολιτών σε κάτι που ήδη είχε αντιμετωπιστεί αρνητικά; Οι χειριστές των καμερών ή –πιο καλά– κάποιοι από αυτούς έχουν δείξει σε αρκετές περιπτώσεις ότι λειτουργούν τουλάχιστόν αντιεπαγγελματικά.
Καμουφλαρισμένα βαν πίσω από θάμνους, απουσία της απαιτούμενης σήμανσης που προειδοποιεί τους οδηγούς για ύπαρξη κάμερας και πρόσφατα κρούσματα παρανομιών με χειριστή να είναι θετικός σε έλεγχο νάρκοτεστ και βανάκι παρκαρισμένο σε χώρο στάθμευσης ΑμεΑ. Μέσα σε όλα αυτά έκαναν την εμφάνισή τους και οι «αρνητές» καμερών. Μέσα στους μήνες λειτουργίας του συστήματος έχουμε περιστατικά με πυροβολισμούς κατά αυτοκινήτων των κινητών καμερών φωτοεπισήμανσης, ενώ το τελευταίο διάστημα έχουμε το φαινόμενο των αυτοκινήτων που παρκάρουν πίσω από τα βανάκια μη επιτρέποντάς τους να φωτογραφίσουν όσους παρανομούν. Και κάπως έτσι, λοιπόν, φτάνουμε στο σημείο να αποπροσανατολιζόμαστε και να απομακρυνόμαστε από την ουσία. Πόσο ωφέλιμα λειτουργεί η αστυνομία όταν κάνει πλάτες σε χειριστές καμερών που δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους; Πόσο ωφέλιμο είναι να στήνονται οι κάμερες πάνω στα πεζοδρόμια, σε στάσεις λεωφορείων, κρυμμένες πίσω από ένα δέντρο απλά για να κάνουν λογαριασμό; Σε τι χρησιμεύουν οι επαναστάτες χωρίς αιτία που σταθμεύουν πίσω από τα βανάκια και έχουν την κάμερα του κινητού τους ανοιχτή για να το αναρτήσουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ψάχνοντας τα πέντε λεπτά δημοσιότητάς τους; Γιατί πρέπει να κινδυνεύει ένας εργαζόμενος από κάποιον που οπλίζει ένα δίκαννο;
Βαδίζοντας στην ζώνη του γκρίζου, κάνοντας την απλοποίηση η απάντηση στα πιο πάνω είναι ξεκάθαρη. Ο καθένας ας κάνει την δουλειά του όπως πρέπει. Η αστυνομία να βρει τους τρόπους να ελέγχει και να βελτιώνει τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος και της εταιρείας που το διαχειρίζεται. Οι χειριστές να είναι σε σημεία που να δικαιολογούν και να εξυπηρετούν τον λόγο ύπαρξης τους. Και οι οδηγοί να κατανοήσουμε ότι, όταν παραβιάζουμε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας πρέπει να υπάρχουν επιπτώσεις. Σε περίπτωση που συνεχίσουμε να λειτουργούμε στον παραλογισμό των δύο άκρων δεν θα υπάρξει κανένα αποτέλεσμα σε ένα από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα του τόπου, που δεν είναι άλλο από τα θανατηφόρα τροχαία. Το οποιοδήποτε μέτρο είναι καταδικασμένο να αποτύχει αν δεν εφαρμοστεί σωστά και δεν τύχει αποδοχής από την κοινωνία.
