Τα όσα από την προηγούμενη εβδομάδα και εντεύθεν λαμβάνουν χώρα ανάμεσα σε Ισραήλ και Τουρκία, είναι μόνο η αρχή και θα επιδεινωθούν περαιτέρω οι σχέσεις των δυο χωρών μπροστά στις εξελίξεις που έρχονται, είπαν στην «Κ» διπλωματικές πηγές με γνώση του παρασκηνίου.
Αυτό που αναμένεται όπως ήδη γράψαμε είναι η στάση της Τουρκίας στη μεταφορά της πρωτεύουσας του Ισραήλ, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι αποκαλύψεις μας σχετικά και με το ενεργειακό παρασκήνιο που έχει επιφέρει επίσης βαρύ κλίμα ανάμεσα στις δυο πλευρές. Στα προαναφερόμενα προστίθεται ότι σε επίπεδο ρητορικής τουλάχιστον, η Τουρκία εξακολουθεί να θέλει πρωταγωνιστικό ρόλο γενικότερα στα ενεργειακά παρά τις εξελίξεις.
Και ενώ αυξάνονται ή και διογκώνονται υφιστάμενα μέτωπα της Τουρκίας είτε με την ΕΕ είτε με τις ΗΠΑ για διπλωματικούς, ενεργειακούς και στρατιωτικούς λόγους, η Ρωσία φαίνεται να διατηρεί ανοιχτά τα κανάλια επικοινωνίας με την Άγκυρα. Η επίσκεψη του Βλαντίμιρ Πούτιν για την κατάθεση του θεμέλιου λίθου στον πυρηνικό σταθμό στο Άκκιουγιου και η συνάντηση με τον Ερντογάν, στέλνει πολλά μηνύματα στο ενεργειακό αλλά και στο διπλωματικό μέτωπο.
Δεν είναι τυχαίο σε αυτά τα πλαίσια όταν διπλωμάτες και αξιωματούχοι τόσο στη Λευκωσία όσο και στις Βρυξέλλες υποστηρίζουν παρασκηνιακά και όχι μόνο, πως η ενεργειακή απομόνωση της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο είναι «υπεύθυνη» για τη συμπεριφορά της στην περιοχή, μόλις χθες ο Τούρκος Υπουργός Ενέργειας Μπεράτ Αλμπαϊράκ να δηλώνει πως το Άκκιουγιου θα μεταφέρει την Τουρκία «στην πρώτη κατηγορία στον τομέα της ενέργειας». Οπότε ο ρόλος που θέλει για τη χώρα του ο Ερντογάν, πραγματώνεται και με αυτό τον τρόπο.
Μέσα δηλαδή από την υλοποίηση των πυρηνικών φιλοδοξιών η οποία ξεκινάει από τον πυρηνικό σταθμό και ο οποίος αναμένεται να κατασκευαστεί στην επαρχία της Μερσίνας, βόρεια της Κύπρου, 48 ναυτικά μίλια απόσταση από την Κερύνεια. Ωστόσο υπάρχει και μια ακόμη σημαντική πτυχή. Το πρώτο πυρηνικό εργοστάσιο της Τουρκίας θα είναι έτοιμο έως το 2023, όπως ανακοίνωσε άλλωστε πρόσφατα και η Rosatom, μια εξέλιξη η οποία συνιστά τη λογική ακολουθία των συζητήσεων και –εν συνεχεία– συνεργασιών που έχει η Άγκυρα με τη συγκεκριμένη ρωσική εταιρεία ήδη από το 2010, όταν υπογράφηκε η σχετική διακρατική συμφωνία. Αυτό το δεδομένο δίνει και άλλο τόνο στις σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας.
Από την άλλη πλευρά, το ότι αναμένεται ο Πρόεδρος της Ρωσίας να συναντηθεί και με τον Ιρανό πρόεδρο Χασάν Ροχανί, σημαίνει ότι η κατάσταση στη Συρία, η εμπλοκή της Τουρκίας, ο ρόλος της Ρωσίας και πως εξελίσσεται το όλο σκηνικό στο Άφριν, θα είναι στην πρώτη γραμμή της συζήτησης.
Η δύσκολη διπλωματική ισορροπία
Η διαδικασία για την επανεκκίνηση των συνομιλιών στο κυπριακό την ίδια ώρα, με βάση όλα τα προαναφερόμενα αλλά και τα ακόλουθα, αυτή την ώρα έχει ουσιαστικά έναν υποβοηθητικό άξονα. Τις όποιες κινήσεις κάνουν τα ΗΕ. Από το αποτέλεσμα αυτών, θα φανεί πόσο μακριά μπορεί να πάει η διαδικασία, μετά το δείπνο Αναστασιάδη-Ακιντζί που και πηγές κοντά στις δυο πλευρές, προσπαθούν να κατεβάσουν τους τόνους τόσο για το περιεχόμενο αυτού όσο και για το αποτέλεσμα.
Παράλληλα, στη Σύνοδο ΕΕ-Τουρκίας, ο Ερντογάν τοποθέτησε και πάλι πίσω από τις κλειστές πόρτες, όχι το θέμα της επίλυσης του κυπριακού προς τους Γιούνκερ και Τουσκ αλλά του ρόλου που θέλει να έχει η Τουρκία στο κυπριακό ΦΑ, προτάσσοντας τα συμφέροντα και πάλι των τ/κ. Τούτων λεχθέντων, το συμπέρασμα που παραδέχονται και διπλωμάτες ότι κανείς επί της ουσίας αυτή την ώρα πλην του Πούτιν δεν μπορεί ουσιαστικά να μιλήσει στον Ερντογάν για το κυπριακό, δεν είναι αυθαίρετο.
Το αν θα πέσει στο τραπέζι της αυριανής συνάντησης είναι απομακρυσμένο ως ενδεχόμενο, ωστόσο η Λευκωσία έχει κι ένα ακόμη πονοκέφαλο που διαχειρίζεται με λεπτούς χειρισμούς. Λόγω της υπόθεσης Σκριπάλ έχει βρεθεί εν μέσω διπλωματικού μπρα ντε φερ μεταξύ χωρών της ΕΕ και όχι μόνο που απελαύνουν διπλωμάτες. Από τη μια η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει προχωρήσει ούτε και πρόκειται να το κάνει σε μια ανάλογη κίνηση.
Από την άλλη, δεν είναι πρόθεση να βγει προς τα έξω μια φιλορωσικού προσήμου ανάγνωση με τη στάση αυτή εφόσον η θέση της στη διεθνή διπλωματία είναι ευαίσθητη και θα πρέπει να κρατήσει ισορροπίες και με τις ΗΠΑ και με άλλες χώρες που πρωταγωνιστούν στην υπόθεση Σκριπάλ.
