Του Απόστολου Κουρουπάκη
Θυμάμαι γυμνασιόπαιδο, πόσο αδιάφορο μ’ είχαν αφήσει και εμένα και την υπόλοιπη τάξη μου όσα μας είπαν για τη Διάσκεψη Κορυφής του Ρίο για το Περιβάλλον το 1992, τότε σκεφτόμασταν πως το 2020-22 ήταν πολύ μακριά, στην Κρήτη, όπου το απέραντο ασημί χρώμα των ελαιώνων ήταν μια ζώσα πραγματικότητα, η βαριά βιομηχανία σχεδόν ανύπαρκτη, οι καθαρές θάλασσες και το ροζ χρώμα στις παραλίες Ελαφονήσι και Φαλάσαρνα αλήθεια που τη βλέπαμε, το περιβάλλον που κινδυνεύει και η τρύπα του όζοντος ήταν κάτι σαν τις ταινίες φαντασίας... και πόσο λάθος τελικά πήγαιναν όλα, και εμείς κλεισμένοι σ’ έναν μικρόκοσμο, ασφαλή... για λίγο μόνο... Αυτά σκέφτηκα, παρακολουθώντας το «Α future to die for» σε σύλληψη, σκηνοθεσία και συγγραφή της Λίας Χαράκη σε συζήτηση, έρευνα και ανάπτυξη με τη δημιουργική ομάδα καλλιτεχνών/ ερμηνευτών Aλέξη Βασιλείου, Ανδρέα Κέντη, Αριάνας Μαρκουλίδου, Ελεάνας Αλεξάνδρου.
Την παράσταση «Α future to die for» την είδα στο Θέατρο Πόλης – ΟΠΑΠ στη Λευκωσία, τον περασμένο Οκτώβριο. Μια παράσταση για το περιβάλλον και τον ίδιο τον άνθρωπο, δημιουργημένη μέσα από έναν πολύ δυτικό τρόπο αντιμετώπισης της επικείμενης καταστροφής, με καπιταλιστικά κριτήρια, με όχημα την αναζήτηση χρημάτων και χορηγών οι ήρωες της Χαράκη καταφέρνουν να δώσουν στον θεατή το παράλογο και οξύμωρο της σωτηρίας του πλανήτη και των κατοίκων του, ανθρώπων και ζώων, επιδιδόμενοι σ’ έναν αγώνα αναζήτησης χρημάτων. Ο καθένας από τους πέντε καλλιτέχνες (Ελεάνα Αλεξάνδρου, Aλέξης Βασιλείου, Ανδρέας Κέντης, Αριάνα Μαρκουλίδου και Λία Χαράκη) ζούσε σ’ έναν κόσμο δικό του, και έμοιαζε ανήμπορος να λειτουργήσει εν συνόλω, αλλά χρειαζόταν μόνο λίγο κουράγιο για να τα καταφέρει... να πάει παρακάτω, όπως άλλωστε και η κοινωνία μας, με το αποτέλεσμα να είναι άδηλο. Η ζωή μας χρειάζεται για όλα πια έναν life coach, είναι απαραίτητη η κατάλληλη προτροπή και η εξεύρεση ενός στόχου και είμαστε πια έτοιμοι να πεθάνουμε για οτιδήποτε... πουλώντας και ξεπουλώντας τα πάντα.
Ο λαμπερός κόσμος του μάρκετινγκ, ο σωστός τρόπος πώλησης, η αγωνία του κάθε χαρακτήρα στο «Α future to die for» ήταν έκδηλη, με τον εμψυχωτή / παρουσιαστή (Αλέξης Βασιλείου) να έχει εκείνο το παγωμένο, οικείο χαμόγελο των τηλεοπτικών διαφημίσεων και των billboards, ό,τι και αν διαφημίζεται, στόχος είναι η αγορά και η προσέλκυση πελατών... με την καταστροφή να είναι προ των πυλών, με την κλιματική καταστροφή να είναι πραγματικότητα.
Όλοι οι περφόρμερ / χορευτές του «Α future to die for» διατήρησαν τις θολές πολλές φορές γραμμές μεταξύ θεάτρου και αρτ περφόρμανς, και στάθηκαν με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο στη σκηνή. Σε καθένα από τα τέσσερα μέρη της παράστασης (Ελεάνα Aλεξάνδρου, Ανδρέας Κέντης, Αριάνα Μαρκουλίδου και Λία Χαράκη) υπήρχε χιούμορ, απόγνωση, αφέλεια, αδιαφορία, υπεροψία σε ικανές δόσεις, χωρίς εξάρσεις και αχρείαστες υπερβολές, αν και σε κάποια μέρη το υπερβολικό acting προσέδιδε στην παράσταση, αφού εντασσόταν, στη δική μου οπτική, στη συνολική εικόνα της ιδέας του... «to die for».
Η μουσική και ο σχεδιασμός ήχου του Γιάννη Χριστοφίδη και η επιμέλεια του σκηνικού χώρου από τον Γιάννη Τουμαζή λειτούργησαν εξαιρετικά και έντυναν με τον καλύτερο τρόπο ηχητικά και οπτικά την παράσταση.
Το αποτέλεσμα ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση / περφόρμανς με κύριο θέμα την ίδια μας την ύπαρξη ως ανθρώπινο είδος και πώς λειτουργούμε ακόμα και σε περιόδους έκτακτης ανάγκης. Έφυγα από το Θέατρο Πόλης ΟΠΑΠ, με ερωτήματα, όπως τελικά τι χρειαζόμαστε για το αύριό μας, πώς θέλουμε να ζούμε στις πόλεις μας, στα χωριά μας, ποια χρώματα και μυρωδιές θέλουμε να μας περιβάλλουν, θα πεθαίναμε για το αύριό μας, παλεύουμε ικανά για το σήμερά μας; Τελικά, ισχύει ότι χρειάζονται χρήματα για τα πάντα και χωρίς αυτά δεν είναι δυνατόν να γίνει τίποτε από αυτά που πρέπει; Δεν ξέρω, ίσως να χρειάζεται ένας κόσμος λιγότερο εγωιστής και λιγότερα μεγάλα λόγια και υποσχέσεις τύπου: «Α future to die for».
Σημαντική και μόνη ένσταση είναι η επιλογή της γλώσσας, θα το ήθελα στα ελληνικά, για πολλούς λόγους, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.
Πληροφορίες
«A future to die for», σύλληψη και σκηνοθεσία Λίας Χαράκη.
Δύο παραστάσεις στις 3 και 4 Φεβρουαρίου, ώρα 8:30 μ.μ., στο Θέατρο Ριάλτο, στη Λεμεσό.
Εισιτήρια από rialto.interticket.com
Πληροφορίες 25343902 και www.rialto.com.cy
* Του Νίκου Γκάτσου
