Του Απόστολου Κουρουπάκη
Με την Αθηνά Κάσιου και την Άννα Γιαγκιώζη κάναμε μία διαδικτυακή κουβέντα σχετικά με το έργο «Girls and Boys», του Dennis Kelly, που ανεβάζουν στο Space, στη Λευκωσία, με την Ομάδα Open Arts, για λίγες μόνο παραστάσεις. Η Αθηνά σκηνοθετεί την παράσταση και επί σκηνής βρίσκεται η Άννα Γιαγκιώζη, σε ένα έργο πρόκληση, μ’ έναν μονόλογο γεμάτο προκλήσεις.
Γνωρίζοντας ότι δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε πολλά για το έργο, ρώτησα την Αθηνά Κάσιου ποιο ήταν αυτό το στοιχείο του έργου που την παρακίνησε να το παρουσιάσει. Η Αθηνά μού απάντησε πως δεν είναι μόνο η θεματική του ή αυτά που προσπαθεί να εξερευνήσει ο συγγραφέας σε αυτό το έργο που είναι επίσης σημαντικά –καθημερινά– σοκαριστικά -και μέσα στη φύση μας, αλλά το ποσό ειλικρινά τα κουβεντιάζει ο χαρακτήρας που δημιούργησε μαζί μας. «Όταν διαβάζεις κάτι πρέπει ν’ αγγίξει κάτι μέσα σου –δεν είναι εγκεφαλικό αλλά το νιώθεις– και αν δεν μπορείς να το ξεχάσεις και το έχεις αυτό το αίσθημα για μέρες μετά τότε επενδύεις σε αυτό, γιατί μπορεί να το νιώσουν αυτό και άλλοι. Γι’ αυτό το μοιράστηκα με την Άννα, τη Λυδία, την Καρολίνα, τον Αντώνη».
Στις συζητήσεις μας με την Αθηνά σκεφτόμουν συνέχεια πως σε αυτό το έργο τίθενται ερωτήματα, τα οποία απασχολούν τον άνθρωπο από αρχαιοτάτων χρόνων.
Από την πλευρά της η Άννα Γιαγκιώζη που ερμηνεύει τον ρόλο, όταν τη ρώτησα τι σκέφτηκε για πρώτη φορά, όταν το διάβασες, μου είπε χαρακτηριστικά: «Θυμάμαι πως ξεκίνησα να το διαβάζω και προσπαθούσα να φανταστώ πού μπορεί να οδηγούσε όλη αυτή η εξιστόρηση. Όταν το ολοκλήρωσα, δεν μπορούσα να μιλήσω γι’ αυτό για λίγες μέρες. Είχα ταραχθεί τόσο πολύ, γιατί ξαφνικά άλλαξε ολόκληρη η στάση μου απέναντι στο ανθρώπινο είδος. Ποι@ ήμαστε, τι είμαστε ικαν@ να κάνουμε, πώς υπάρχουμε σε αυτό το κόσμο που “έχουμε τηn τύχη να απολαμβάνουμε»... Στις συζητήσεις μας με την Αθηνά σκεφτόμουν συνέχεια πως σε αυτό το έργο τίθενται ερωτήματα, τα οποία απασχολούν τον άνθρωπο από αρχαιοτάτων χρόνων, για τα οποία πάντα έχουμε την ψευδαίσθηση πως βρίσκουμε λύσεις, ξεπερνάμε κτλ. κτλ. Στην πραγματικότητα όμως ζούμε τη νύχτα της μαρμότας. Ένας φαύλος κύκλος που στη ρίζα του δεν αλλάζει».
Ποια ήταν η υποκριτική ποιότητα που αναζήτησε στην ηθοποιό της η Αθηνά; Τι συμβούλευσες την Άννα να αποφύγει με κάθε τρόπο; τη ρώτησα: «Το έργο από μόνο του κάπως σου δείχνει τι ποιότητες χρειάζεται, όταν δοκιμάζαμε κάτι άλλο κλωτσούσε, δεν έβγαινε. Ως σκηνοθέτης είσαι το κοινό στην πρόβα και πρέπει να μπορείς ν’ ακούσεις, να καταλάβεις να νιώσεις την ιστορία. Αυτή είναι και η δουλειά πιστεύω, όσο πιο καθαρά βγει κάτι προς τα έξω/ στο κοινό και οι πρώτοι θεατές είσαι εσύ και η ομάδα σου, και μαζί γίνονται τα πάντα σε συνεργασία, προσθέτει η μία στην άλλη, είναι ειλικρινής η μία με την άλλη για πράγματα που δουλεύουν ή όχι – και εμπιστεύεσαι. Επίσης, ο φόβος είναι αναγκαίο συστατικό, γιατί μόνο έτσι αναγνωρίζεις ότι εξερευνάς περιοχές που δεν γνωρίζεις αλλά τολμάς γιατί… γιατί όχι! Και η Άννα ήταν μέσα 100%. Και την αγαπώ για τη σκληρή δουλειά της και την επιμονή της.
Πάντα είναι πρόκληση ένας μονόλογος για κάθε ηθοποιό, ισχύει, άραγε; ρωτώ την Άννα: «Είναι η πρώτη φορά στην καριέρα μου που νιώθω αυτό το βάρος να με συντροφεύει σε όλη μου την καθημερινότητα. Κοιμάμαι και ξυπνάω με τα λόγια στο στόμα και στο κεφάλι μου. Ο βαθμός συγκέντρωσης είναι άκρως απαιτητικός. Αλλά το χειρότερο είναι η μοναξιά επάνω στη σκηνή. Τα μάτια, που σε ένα άλλο έργο με έστω και ακόμα ένα άτομο συναντιέσαι και βρίσκεις αποκούμπι, δεν υπάρχουν πια. Υπάρχουν όμως άλλα τόσα ζευγάρια που περιμένουν την κάθε σου λέξη. Και ακόμα και ένα υπέροχο κείμενο να έχεις και μόνο, η δυσκολία του να κερδίσεις και να κρατήσεις το ενδιαφέρον του κοινού είναι τεράστια. Η ευθύνη είναι τεράστια. σε ένα μονόλογο δοκιμάζεσαι σε όλα σου τα υποκριτικά μέσα. Δεν μπορείς να βάλεις ευκολίες μπροστά, δεν «πουλάνε». Θέλει ψυχή. Και καλ@ σκηνοθετ@. Και το οποίο είχα την ευλογία να έχω, με τη λατρεμένη Αθήνα Κάσιου». Έχει πάντως ο ρόλος σου αρκετές προκλήσεις... σε φόβισε κάτι; συνεχίζω, την ερώτησή μου: «Ίσως να φοβήθηκα το κείμενο αυτό καθ' αυτό. Να μπορέσει να κατέβει στο κοινό και όχι απλώς να κατέβει, αλλά να γίνει κουβέντα, αληθινή κουβέντα, γεμάτη ειλικρίνεια. Κατά τ’ άλλα οι ανησυχίες που έχεις με κάθε ρόλο που αναλαμβάνεις. Η Αθήνα δεν με άφησε λεπτό όμως να φοβηθώ. Safe Space. Μου το προσέφερε απλόχερα».
Ποια γραμμή, αν υπάρχει, θελήσατε να μην περάσετε, παρουσιάζοντας αυτό το έργο, με την Αθηνά; «Η τέχνη είναι εκεί για να ξεπερνάει τα όρια. Εάν δεν ήμαστε διατεθειμέν@ να περάσουμε γραμμές, τότε γιατί να κάνουμε αυτό που κάνουμε;» μού λέει η Άννα και τα υπόλοιπα όλα επί σκηνής, προσθέτω εγώ!
Κάποια λάθη είναι τελεσίδικα, άλλα όμως...
Πόσο εύκολα μπορούν να πάνε όλα λάθος και πόσο δύσκολα διορθώνονται Αννα; «Πολύ εύκολα μπορούν τα πάντα να πάνε λάθος. Κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται με τη σωστή συνταγή της ζωής. Τρώμε τα μούτρα μας μαθαίνουμε ή και όχι. Τώρα το να τα διορθώσεις... εξαρτάται από το λάθος. Κάποια λάθη είναι τελεσίδικα». Υπάρχουν συνταγές για να αποκτήσει ένα πρόσωπο κάθε λογής ελευθερία; «Η ελευθερία μου σταματά εκεί που αρχίζει η δική σου» μού απαντάει η Άννα, αμέσως και.
Συντελεστές
Ηθοποιός Άννα Γιαγκιώζη. Σκηνοθεσία Αθηνά Κάσιου. Σκηνικά Κοστούμια Λύδια Μανδρίου. Σχεδιασμός Φωτισμού Καρολίνα Σπύρου. Επιμέλεια Μουσικής Σχεδιασμός Ήχου Αντώνης Αντωνίου. Μετάφραση Άννα Γιαγκιώζη Αθηνά Κάσιου
Πληροφορίες/Παραστάσεις
Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου, και Παρασκευή 16, Σάββατο 17, Κυριακή 18 και Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου, ώρα 8:30 μ.μ.
SPACE - Κωστή Παλαμά 12, Λευκωσία.
Πληροφορίες/ Κρατήσεις - 99461186 /info@openartstheatre.com
