Του Απόστολου Κουρουπάκη
«Το ωραίο με αυτό το φεστιβάλ, όπως και με τα άλλα κινηματογραφικά φεστιβάλ που διοργανώνονται στην Κύπρο, είναι ότι δεν απευθύνονται μόνο στους λίγους και τους “μυημένους”. Με άλλα λόγια, δεν απευθύνεται σε κάποια “ελίτ της Τέχνης” ή του κινηματογράφου, αλλά σε όλους όσοι επιθυμούν να έρθουν σε επαφή με τις διάφορες τάσεις, ρεύματα, ταινίες και δημιουργούς από διάφορα μέρη του κόσμου», λέει ο Δώρος Δημητρίου, ένας από τους επιμελητές του προγράμματος του Φεστιβάλ «Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου», στην «Κ» για την πολύ ενδιαφέρουσα κινηματογραφική αυτή διοργάνωση που εδώ και είκοσι χρόνια έχει διαγράψει μια αξιοθαύμαστη πορεία.
–Εναλλακτικός κινηματογράφος σημαίνει απαραίτητα μη εμπορικός κινηματογράφος; Πώς επιβιώνει αυτό το είδος δημιουργίας;
–Η μη εμπορικότητα δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να θεωρηθεί μια ταινία «εναλλακτική». Υπάρχουν κάποια παραδείγματα από την Ιστορία του κινηματογράφου στα οποία ταινίες εκτός συμβατικών αφηγηματικών δομών ή και εκτός των συστημάτων διανομής και προώθησης είχαν μεγάλη απήχηση στο ευρύ κοινό και αυτό μεταφράστηκε και με εμπορικούς όρους (εισιτήρια). Υπήρξαν σκηνοθέτες των οποίων ολόκληρο το έργο θεωρείται «εναλλακτικό» ή μη συμβατικό, αλλά κάποιες από τις ταινίες τους είχαν μικρή ή μεγάλη –και απροσδόκητη πολλές φορές– εμπορική επιτυχία. Χάριν παραδείγματος αναφέρω επιγραμματικά τους μεγάλους δημιουργούς Luis Buñuel, Jim Jarmusch, Chantal Akerman, Bruno Dumont και άλλους. Αρκετές από αυτές τις ταινίες τις προβάλλουμε κατά καιρούς και στο φεστιβάλ μας. Φέτος, θα προβάλουμε Pasolini, Argento και Bava, και κάτι ιδιαίτερο από τον David Lynch.
Βέβαια, η μεγάλη πλειονότητα των ταινιών που ονομάζουμε «εναλλακτικές» κινούνται εκτός των επικρατούντων συστημάτων και έτσι είναι πολύ πιο δύσκολο να έχουν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Εδώ να σημειώσω πως ο όρος «εναλλακτικό» είναι αφάνταστα ευρύς και δεν υπάρχουν ξεκάθαρα κριτήρια ή απαιτούμενα στοιχεία για να ενταχθεί κάποιο έργο σε αυτή την κατηγορία. Υπάρχουν και οι όροι «πειραματικό» ή «avant-garde», ή ακόμα «μη-αφηγηματικό» που επίσης χαρακτηρίζουν αυτό το είδος, αλλά οι ορισμοί δεν είναι τρομερά αυστηροί και αρκετές φορές τα χαρακτηριστικά μιας ταινίας μπορεί να την εντάσσουν οριακά σε αυτή την κατηγορία.
Ο λόγος που επιβιώνει αυτό το είδος είναι κυρίως επειδή οι ταινίες αυτές δεν γίνονται με στόχο την εμπορική εκμετάλλευση. Είναι καλλιτεχνικές δημιουργίες που προκύπτουν κατά κύριο λόγο από την ανάγκη των δημιουργών να εξερευνήσουν το μέσο του κινηματογράφου, να εκφραστούν με ένα διαφορετικό, πιο προσωπικό τρόπο και με ένα πιο ιδιοσυγκρασιακό ύφος.
–Ο κλασικός κινηματογράφος είναι μια ρεαλιστική αποτύπωση της πραγματικότητας, ίσως, ο εναλλακτικός διαφοροποιείται από αυτή τη σύμβαση;
–Θίγετε ένα θέμα που σηκώνει μεγάλη ανάλυση και συζήτηση. Ας αρχίσουμε από ένα κύριο χαρακτηριστικό του κλασικού εμπορικού κινηματογράφου, αυτό της αφηγηματικότητας. Οι αφηγηματικές δομές στον εναλλακτικό κινηματογράφο είναι τις περισσότερες φορές διαφορετικές από αυτές που έχουμε συνηθίσει να ακολουθούμε στις συμβατικές ταινίες. Ο τρόπος αφήγησης ή παρουσίασης μιας ιστορίας είναι για τους δημιουργούς αυτούς ένα μεγάλο πεδίο πειραματισμού και, επειδή δεν κινούνται στο αυστηρό σύστημα των στούντιο και των εταιρειών παραγωγής, έχουν μια ελευθερία στο να αναπτύξουν τους δικούς τους τρόπους κινηματογραφικής αναπαράστασης. Πρόσθετα, σε κάποιες ταινίες απουσιάζει εντελώς η αφήγηση, αφού μπορεί να αποτελούν πειραματισμούς με άλλα στοιχεία και χαρακτηριστικά της κινούμενης εικόνας, όπως τη φόρμα, το χρώμα, τον ήχο κ.λπ.
Γενικά μπορούμε να πούμε ότι ο εναλλακτικός κινηματογράφος μπορεί να προκαλεί, να αμφισβητεί ή και να αναθεωρεί αρκετά ή όλα τα στοιχεία του κλασικού κινηματογράφου, από το σενάριο μέχρι τους τρόπους κινηματογράφησης, τη χρήση του ήχου και της μουσικής, τις ερμηνείες των ηθοποιών, ακόμα και την ίδια την κινηματογραφική διαδικασία - όπως γινόταν για παράδειγμα στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1920 αλλά και αργότερα στην περίπτωση των ταινιών του Γαλλικού Νέου Κύματος.
Ο λόγος που επιβιώνει αυτό το είδος είναι κυρίως επειδή οι ταινίες αυτές δεν γίνονται με στόχο την εμπορική εκμετάλλευση.
–Εναλλακτικός κινηματογράφος και ανθρώπινα δικαιώματα... Στο φετινό πρόγραμμά σας έχετε συμπεριλάβει και το «Forensic Architecture Αναζητώντας την Αλήθεια», καθώς και την Barbara Hammer, μιλήστε μου γι’ αυτή τη σχέση...
–Κοινωνικά θέματα απασχολούν διαχρονικά πολλούς δημιουργούς του εναλλακτικού κινηματογράφου. Στο πρόγραμμα «Forensic Architecture: Αναζητώντας την Αλήθεια» που επιμελήθηκε ο Δημήτρης Μπάμπας, ο οποίος θα είναι μαζί μας από τη Θεσσαλονίκη, μια ερευνητική ομάδα που εδρεύει στο Λονδίνο, οι Forensic Architecture (δικανική αρχιτεκτονική) χρησιμοποιεί τεχνικές της αρχιτεκτονικής και ψηφιακές τεχνολογίες για τη διερεύνηση περιπτώσεων κρατικής βίας και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σ’ όλο τον κόσμο. Μεταξύ άλλων έχουν διερευνήσει τις δολοφονίες του Παύλου Φύσσα και Ζακ Κωστόπουλου, τις ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις, τα εγκλήματα πολέμου. Κατάληξη της έρευνας είναι πάντα ένα βίντεο όπου παρουσιάζονται τα πορίσματα της ερευνητικής εργασίας. Στο φεστιβάλ παρουσιάζεται μια επιλογή από αυτές τις ταινίες.
Από την άλλη το πρόγραμμα «Οραματιζόμενη το Αόρατο: το Queer Βλέμμα της Barbara Hammer», το οποίο επιμελήθηκε η Χριστιάνα Ιωάννου μαζί με τον Christopher Zimmerman, που θα είναι ξανά μαζί μας από τις ΗΠΑ, έχει ως θέμα το ανατρεπτικό και επιδραστικό έργο της μεγάλης Αμερικανίδας δημιουργού. Όπως γράφουμε και στο δελτίο Τύπου μας «Οι πειραματικές αυτές ταινίες έθεσαν τις βάσεις του queer σινεμά. Αδιάκοπα πειραματιζόμενη με πληθώρα κινηματογραφικών μορφών και ειδών, η Barbara Hammer, μέσα από τα πρωτοπόρα βίντεο και τις ταινίες της, συνυφαίνει δημιουργικότητα και ριζοσπαστικό φεμινισμό, συνθέτοντας μία απτή ταπισερί από λεσβιακά σώματα και ιστορίες. Λίγο μετά τον θάνατό της το 2019, το Φεστιβάλ παρουσιάζει μία μίνι ρετροσπεκτίβα που εξυμνεί το όραμά της για τον κινηματογράφο».
Ο κινηματογράφος γενικότερα, εκτός από το να συγκινεί και να εμπλέκει συναισθηματικά, νοητικά και πνευματικά τον θεατή, έχει και ένα άλλο μεγάλο χαρακτηριστικό, αυτό της εκπαίδευσης και της ενημέρωσης για διάφορα θέματα από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Σε αυτά τα δύο αφιερώματα, με εντελώς διαφορετικούς τρόπους το καθένα, παρουσιάζονται θέματα που απασχολούν την ανθρωπότητα έντονα τις τελευταίες δεκαετίες. Ο εναλλακτικός και πειραματικός κινηματογράφος, ευρισκόμενος εκ φύσεώς του στην «πρώτη γραμμή» και αφού έχει πάντα τις κεραίες του ανοικτές σε θέματα που απασχολούν την κοινωνία ευρύτερα, πολλές φορές είναι ο πρώτος που θίγει, εκφράζει και διερευνά τέτοιου είδους προβληματισμούς.
«Μέσα από τις ταινίες της αλλά και μέσω της πολύτιμης συμβολής του προσωπικού φίλου της Άννας Bill Mousoulis, με τον οποίο συν-επιμεληθήκαμε το πρόγραμμα, νιώθω ότι γνώρισα ένα σπουδαίο άνθρωπο και μια μεγάλη καλλιτέχνιδα» λέει ο Δώρος για το αφιέρωμα στην Άννα Καννάβα.
–Έχετε εντάξει και τρεις ταινίες της Άννα Καννάβα στο πρόγραμμά σας... Ποιος είναι ο ρόλος του εναλλακτικού κινηματογράφου στο κομμάτι μνήμη, ταυτότητα κ.λπ.;
–Το αφιέρωμα στην Άννα Καννάβα είναι κάτι πολύ κοντά στην καρδιά μου. Μέσα από τις ταινίες της αλλά και μέσω της πολύτιμης συμβολής του προσωπικού φίλου της Άννας Bill Mousoulis, με τον οποίο συν-επιμεληθήκαμε το πρόγραμμα, νιώθω ότι γνώρισα ένα σπουδαίο άνθρωπο και μια μεγάλη καλλιτέχνιδα. Από την αρχή της συνεργασίας μου το 2016 με το φεστιβάλ, με το αφιέρωμα στην σπουδαία Chantal Akerman, μέχρι και το περσινό πρόγραμμα για την πρώτη γυναίκα σκηνοθέτρια στην Ιστορία του σινεμά, την Alice Guy-Blaché (που έγινε σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο σε μια κατάμεστη αυλή του Δημοτικού Μουσείου Χαρακτικής Χαμπή), ξεχωρίζω και εκτιμώ ιδιαίτερα τις γυναίκες δημιουργούς για πολλούς και διάφορους λόγους. Αυτά τα συναισθήματα εμπλουτίστηκαν ακόμη περισσότερο με το «χτίσιμο» αυτού του αφιερώματος στην αξέχαστη Άννα Καννάβα, με την επαφή με τις ταινίες της και τα κείμενα της αλλά και αυτά που έγραψαν και είπαν για αυτήν άλλοι. Θεωρώ μεγάλη τιμή μου που θα μιλήσω για τη «δική μας» Άννα στο κυπριακό κοινό, και είναι μεγάλη η χαρά μου. Ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάνω και στην υπέροχη μητέρα της Άννας Καννάβα, την κυρία Φρειδερίκη Αποκίδου, που στηρίζει από την πρώτη στιγμή αυτή την προσπάθειά μας.
Τα θέματα μνήμης και ταυτότητας δεν είναι τυχαίο που αποτελούν κεντρικά και σημαντικά σημεία αναφοράς σε πολλές εναλλακτικές ταινίες. Κυρίως επειδή έχουμε να κάνουμε σε μεγάλο βαθμό με προσωπικές αναζητήσεις, προβληματισμούς και εξερευνήσεις. Αξίζει τον κόπο το κοινό να γίνει αποδέκτης και συμμέτοχος αυτών των εξερευνήσεων και διαδικασιών. Ίσως να ανακαλύψει πράγματα που αφορούν άμεσα τον καθένα μας. Και επιστρέφοντας στη δουλειά της Άννας Καννάβα, όπως γράφω και στο κείμενό μου για τη φετινή έντυπη έκδοση του φεστιβάλ: «Η θέαση των ταινιών της είναι μια εμπειρία στην οποία ανακαλεί κανείς πολλά στοιχεία της δικής του ύπαρξης, είναι μια εμπειρία σχεδόν ψυχαναλυτική».
Για την κινηματογραφική παιδεία στον τόπο μας υπάρχουν βέβαια ακόμα πολλά που πρέπει να γίνουν, τόσο για τους ενήλικες στους οποίους απευθύνεται το συγκεκριμένο φεστιβάλ, όσο και για πιο νεαρές ηλικίες.
–Σε αυτά τα είκοσι περίπου χρόνια που διοργανώνεται το Φεστιβάλ «Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου» έχει εκπαιδευτεί αρκετά το κοινό; Έχει αναπτυχθεί η κινηματογραφική και οπτικοακουστική παιδεία μας;
–Το φεστιβάλ μας έχει διαγράψει μια αξιοθαύμαστη πορεία μέσα από τα χρόνια. Δεν είναι υπερβολή να το ονομάσουμε πλέον ένα «θρυλικό» φεστιβάλ, του οποίου τα εξαιρετικά ενδιαφέροντα προγράμματα αποσπούν πάντα εγκωμιαστικά σχόλια από ανθρώπους τόσο στην Κύπρο αλλά και από το εξωτερικό. Το κοινό συμμετέχει πάντα με μεγάλη χαρά και γινόμαστε δέκτες ωραίων και εξαιρετικά εύστοχων παρατηρήσεων στο περιθώριο κάθε φεστιβάλ.
Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι σημαντική είναι και η έκδοση του καταλόγου του φεστιβάλ που συνοδεύει κάθε χρόνο τη διοργάνωση και που διατίθεται δωρεάν. Περιέχει όλα τα στοιχεία για τους δημιουργούς και τις ταινίες που προβάλλονται, κείμενα από τους επιμελητές, φιλμογραφίες και άλλα πολύ αξιόλογα άρθρα και άλλο υλικό που δίνει μια ολοκληρωμένη εικόνα των προγραμμάτων.
Η κινηματογραφική και οπτικοακουστική παιδεία είναι βέβαια ένας από τους κύριους σκοπούς τέτοιων διοργανώσεων. Άλλωστε, είναι σπουδαίο που το κυπριακό κοινό έχει την ευκαιρία να δει και να απολαύσει τέτοιου είδους ταινίες αλλά και να μάθει περισσότερα για αυτές, και μάλιστα με ελεύθερη είσοδο. Θεωρώ πως βάζουμε και εμείς το λιθαράκι μας στη βελτίωση της γνώσης και της επιμόρφωσης για τον κινηματογράφο. Όπως σημειώνει και εκ μέρους των διοργανωτών η Έλενα Χριστοδουλίδου, Ανώτερη Μορφωτική Λειτουργός στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας: «Όσοι είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε τα προγράμματα και τις σπουδαίες αυτές παρουσιάσεις, μέσα από την ευφορία αισθήσεων και ιδεών, μάθαμε πολλά και γίναμε σοφότεροι τόσο κινηματογραφικά όσο και πνευματικά».
Για την κινηματογραφική παιδεία στον τόπο μας υπάρχουν βέβαια ακόμα πολλά που πρέπει να γίνουν, τόσο για τους ενήλικες στους οποίους απευθύνεται το συγκεκριμένο φεστιβάλ, όσο και για πιο νεαρές ηλικίες. Και όλοι πρέπει να αγωνιστούμε για αυτό τον σκοπό, διότι τα οφέλη θα είναι πολλαπλά και έχουν τεράστια σημασία στον σύγχρονο κόσμο, με την αυξανόμενη οικουμενική παρουσία και σχεδόν καθολική επικράτηση της οπτικοακουστικής επικοινωνίας.
–Ποιο είναι το κοινό στο οποίο προσβλέπετε; Υπάρχει αυτή κρίσιμη μάζα σινεφίλ που μπορεί να στηρίξει αυτής της μορφής τέχνης στη μικρή Κύπρο;
–Το ωραίο με αυτό το φεστιβάλ, όπως και με τα άλλα κινηματογραφικά φεστιβάλ που διοργανώνονται στην Κύπρο, είναι ότι δεν απευθύνονται μόνο στους λίγους και τους «μυημένους». Με άλλα λόγια, δεν απευθύνεται σε κάποια «ελίτ της Τέχνης» ή του κινηματογράφου, αλλά σε όλους όσοι επιθυμούν να έρθουν σε επαφή με τις διάφορες τάσεις, ρεύματα, ταινίες και δημιουργούς από διάφορα μέρη του κόσμου. Ενδεικτικό είναι ότι έχουμε κατά καιρούς παρουσιάσει ταινίες από όλες τις ηπείρους, αλλά και από όλες τις περιόδους της Ιστορίας του σινεμά, πράγμα που αποδεικνύει και την ευρύτητα του φάσματος των προγραμμάτων μας. Φυσικά το φεστιβάλ είναι μια από τις αγαπημένες διοργανώσεις των σινεφίλ στην Κύπρο και έχουμε «φανατικούς» ακόλουθους που κάθε χρόνο χαιρόμαστε να έχουμε μαζί μας, να βλέπουμε μαζί τις ταινίες και να συζητούμε όλα αυτά για τα οποία μας δίνεται η αφορμή. Χαιρόμαστε όμως πολύ και όταν έχουμε μαζί μας καινούργιους φίλους.
Καλούμε όμως όλους να μελετήσουν το πρόγραμμα που είναι ευρέως διαθέσιμο στο Διαδίκτυο, να επιλέξουν ό,τι τους κεντρίζει το ενδιαφέρον και να έρθουν στο φεστιβάλ, ακόμα και από περιέργεια. Και σίγουρα δεν θα χάσουν. Αντίθετα θα περάσουν ωραία, θα ψυχαγωγηθούν, θα νοιώσουν συναισθήματα και θα έρθουν σε επαφή με παλιότερες αλλά και νέες κινηματογραφικές αναζητήσεις. Όπως και πέρυσι, η υπέροχη και άκρως φιλόξενη αυλή του Δημοτικού Μουσείου Χαρακτικής Χαμπή είναι έτοιμη να δεχτεί όλους όσους αγαπούν ή θέλουν να γνωρίσουν το εναλλακτικό σινεμά.
–Θα ήθελα τη γνώμη σας για την αντισυμβατικότητα στην τέχνη... τι σημαίνει για εσάς μη συμβατική τέχνη; Αν σημαίνει κάτι... και δεν είναι απλώς μία ακόμη ταμπέλα...
–Άλλο ένα τεράστιο και δύσκολο θέμα. Κατ’ αρχάς θα πρέπει να ορίσουμε το τι σημαίνει «σύμβαση». Ας αφήσουμε στην άκρη τις συμβάσεις που αφορούν στη δημιουργική διαδικασία, και που απασχολούν πολλές φορές τους δημιουργούς (π.χ. εναλλακτικών ταινιών), και ας επικεντρωθούμε στο περιεχόμενο.
Προσωπικά θεωρώ ότι ή Τέχνη, εκτός από το σημαντικότατο στοιχείο της συγκίνησης που πρέπει να προκαλεί στον αποδέκτη, γενικά πρέπει, οφείλει, να μην είναι συμβατική και να (προσπαθεί να) διευρύνει, να προκαλέσει και να επαναπροσδιορίσει τα όρια και τις συμβάσεις, είτε αυτά αφορούν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, είτε ακόμα αυτών που «επιτρέπονται». Με αυτό τον τρόπο υπάρχει ουσία και χρησιμότητα στον όρο «αντισυμβατικότητα». Δυστυχώς όμως πολλές φορές – και αυτό νοιώθω ότι είναι ένα χαρακτηριστικό της εποχής μας – όλα αυτά γίνονται για σκοπούς εντυπωσιασμού, πράγμα που τα κάνει να είναι όπως αναφέρετε και εσείς «ταμπέλες».
Το χρήμα δεν είναι το παν…
Χώρος για την Κύπρο και την καλλιτεχνική της δημιουργία πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, φτάνει να διεκδικήσουμε και εμείς τη θέση μας μέσα από σωστές, ειλικρινείς και ουσιαστικές δουλειές.
–Σε παλαιότερη συνέντευξή μας μου είχατε πει πως η έλευση νέων δημιουργών έφερε και στοιχεία εναλλακτικά στις ταινίες τους ή στις ευρύτερες δουλειές του. Υπάρχει χώρος για την Κύπρο σε αυτό το ιδιαίτερο δημιουργικό σύμπαν;
–Ναι, οι νέοι δημιουργοί όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο και σε όλες τις μορφές Τέχνης, είναι αυτοί που πολλές φορές δίνουν νέα πνοή στη δημιουργία. Είναι καθήκον και υποχρέωση μας να δίνουμε βήμα στους νέους δημιουργούς.
Είμαστε νομίζω τυχεροί που όλο και περισσότεροι νέοι στη χώρα μας ασχολούνται με τον κινηματογράφο και μάλιστα έχουμε και σημαντικές διακρίσεις από τις δημιουργίες τους. Και μέσα από τις δουλειές τους βλέπουμε συχνά την επιρροή των πιο εναλλακτικών, πειραματικών και πρωτοποριακών τρόπων έκφρασης, αφού πολλοί, μέσα από τις σπουδές τους αλλά και τις προσωπικές τους εμπειρίες είναι γνώστες των σύγχρονων κινηματογραφικών τάσεων.
Χώρος για την Κύπρο και την καλλιτεχνική της δημιουργία πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, φτάνει να διεκδικήσουμε και εμείς τη θέση μας μέσα από σωστές, ειλικρινείς και ουσιαστικές δουλειές. Και να θυμόμαστε ότι το χρήμα δεν είναι το παν…
–Το κυπριακό στοιχείο φέτος εκπροσωπείται από την εικαστικό / περφόρμερ Νεφέλη Κεντώνη... μίλησε μου για την επιλογή αυτή.
–Ο Ευαγόρας Βανέζης επιμελείται φέτος το πρόγραμμα live performance της Νεφέλης Κεντώνη με τίτλο Μικρή Κατάβασις, μια παραγωγή του 2022. Όπως και σε άλλα φεστιβάλ μας φιλοξενούμε και φέτος μια live περφόρμανς που, όπως αναφέρει ο Ευαγόρας «μετέχει στην αναζήτηση νέων σχέσεων μεταξύ εικόνας, ρυθμού και αφήγησης. Η Mικρή Κατάβασις είναι σε σενάριο και σκηνοθεσία της Νεφέλης Κεντώνη, που δουλεύει με τα μέσα της περφόρμανς και του βίντεο. Πραγματεύεται την παροδικότητα της ύπαρξης διαμέσου της ανακατασκευής ενός τοπίου, μετά το τέλος του κόσμου ή πριν από την αρχή ενός άλλου. Χρησιμοποιώντας εργαλεία από θεατρικές, σωματικές και εικαστικές πρακτικές, το θέμα προσεγγίζεται από διαφορετικές σκοπιές – ενός ξεναγού, μιας μητέρας, της μνήμης και των κενών της, της σκόνης». Σημειώνεται ότι το έργο Μικρή Κατάβασις είναι μία τροποποιημένη εκδοχή του έργου Κατάβασις που έκανε πρεμιέρα στο Platform Theatre, Central Saint Martins τον Μάιο 2022.
Πάντα δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην παρουσία των Κύπριων δημιουργών, οι οποίοι εκφράζονται εναλλακτικά με την οπτικοακουστική γραφή. Τα τελευταία χρόνια στο φεστιβάλ είχαμε μαζί μας με δουλειές τους τους Κύρο Παπαβασιλείου, Κατερίνα Κανά, Χριστίνα Παπακυριακού, Φάνο Κυριάκου, Κοραλία Στεργίδη, Μαρίνα Ξενοφώντος και άλλους. Άλλωστε, το φεστιβάλ δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ολοκληρωμένο εάν δεν υπήρχε η συμμετοχή από τους δικούς μας δημιουργούς. Και σίγουρα θα φιλοξενήσουμε με χαρά και άλλους στο μέλλον.
Πληροφορίες
Το Φεστιβάλ «Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου» θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 20 και 26 Ιουνίου 2022, στην εσωτερική αυλή του Δημοτικού Μουσείου Χαρακτικής Χαμπή στην παλιά Λευκωσία (παρά την Πύλη Αμμοχώστου).
Δείτε περισσότερα στο Facebook, και στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ http://ivacfestival.com/
