Σε μια περίοδο όπου δεκάδες κινηματογραφικές αίθουσες μεγάλων πόλεων κλείνουν, το παγκόσμιο box office βρίσκεται σε κάμψη και η βιομηχανία παραγωγής ταινιών βιώνει μια πολυεπίπεδη κρίση, η θετική είδηση για το σινεμά έρχεται από ένα, μάλλον, απρόσμενο ακροατήριο. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, η «σινεφιλία» που -κατά την συγγραφέα-κριτικό Σούζαν Σόνταγκ έχει «πεθάνει» προ πολλού- φαίνεται πως έχει επιστρέψει στις ηλικίες 19 με 25 ετών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός ότι μια πρόσφατη ρετροσπεκτίβα για τον Βιμ Βέντερς η οποία περιελάμβανε το «Wings of Desire» και το «The American Friend» έκανε εισπράξεις 225.000 λίρες, το διπλάσιο από όσο είχε υπολογίσει η εταιρεία διανομής. Αντίστοιχα μεγαλύτερη του αναμενόμενου επιτυχία είχε και μια σειρά επανεκδόσεων ταινιών του Μπέλα Ταρ. Κι όλα αυτά σε μια εποχή όπου οι παραπάνω ταινίες είναι διαθέσιμες ψηφιακά.
Όπως σημειώνει το ρεπορτάζ του Guardian παρά το γεγονός ότι τα εισιτήρια που κόβονται στις αίθουσες δεν έχουν επιστρέψει στα προ- πανδημίας επίπεδα, παρατηρείται μια τάση της λεγόμενης gen Z να ανακαλύπτει κλασικές ταινίες παλαιότερων δεκαετιών.
Ο διευθυντής του Glasgow Film Theatre Πολ Γκάλαχερ σχολιάζει ότι στη διάρκεια της καραντίνας, οι νέοι είχαν την ευκαιρία να ερευνήσουν διαδικτυακά ταινίες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχε τον χρόνο να ανακαλύψει. Ο ίδιος σημειώνει πως σε αντίθεση με την επωδό που θέλει το streaming να καταστρέφει το σινεμά, υπάρχει μια άλλη ανάγνωση που λέει ότι η διαδικτυακή αναζήτηση ταινιών ανοίγει δρόμους στις νεότερες γενιές ώστε να γνωρίσουν αριστουργήματα άλλων εποχών. Η τάση αυτή αποκρυσταλλώνεται στην υψηλή δημοφιλία της πλατφόρμας Letterboxd στην οποία οι νεότερες ηλικίες μοιράζονται τις ταινίες που βλέπουν και ανακαλύπτουν νέες προτάσεις αλληλεπιδρώντας με άλλους χρήστες.
Ενδιαφέρον έχουν επίσης τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποίησαν διανομείς κλασικών ταινιών στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι η ζήτηση στην αγορά για κλασικές ταινίες το 2022 και το 2023 αυξήθηκε κατά 139% σε σύγκριση με το 2019.
Η αρχισυντάκτρια του Letterboxd’s Journal της ομώνυμης πλατφόρμας εξηγεί την τάση αυτή λέγοντας πως στη διάρκεια της πανδημίας, νέοι άνθρωποι οργάνωναν μαζώξεις παρακολούθησης ταινιών, διακινούσαν αυτοσχέδιες θεματικές λίστες και δημιουργούσαν παιχνίδια για το ποια ταινία θα παρακολουθήσουν.
Το 1996 η Σόνταγκ στο περιβόητο άρθρο της στους NYT με θέμα την «παρακμή του σινεμά», η συγγραφέας αναπολούσε την εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι παθιάζονταν με το σινεμά, ερωτεύονταν με τις ταινίες, μιλούσαν για αυτές. Εγραφε επίσης πως αυτές οι εποχές έχουν παρέλθει και πως ο μόνος τρόπος «αναγέννησης» του σινεμά είναι να γεννηθεί ένα νέο είδος σινεφιλίας από τις νεότερες γενιές. Ισως αυτό το νέο είδος σινεφιλίας να εντοπίζεται στις δημοφιλείς λίστες ταινιών στο Letterboxd, σχολιάζει το δημοσίευμα του Guardian.
Την ίδια στιγμή, φαίνεται πως αυτή η νέα γενιά των gen z σινεφίλ έχει ξεπεράσει τις αγκυλώσεις των boomer σε σχέση με την ανάγνωση και την ερμηνεία μιας ταινίας. Κάπως έτσι, το «Barry Lyndon» που για χρόνια θεωρούνταν ευρέως ως η χειρότερη ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, ενθουσιάζει τους gen Ζ σινεφίλ, ενώ αντίστοιχα το κάποτε κατακρεουργημένο από την κριτική «In the Cut» της Τζέιν Κάμπιον αυξάνει διαρκώς τον μέσο όρο βαθμολογίας του σε νεανικές κινηματογραφικές πλατφόρμες.
Παρατηρώντας τα παραπάνω, ο Γκάλαχερ σημειώνει: «Οχι, δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτή η γενιά έσωσε το σινεμά. Αλλα σίγουρα κινείται στη σωστή κατεύθυνση».
Πηγή: Guardian
