ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Οι νέες ταινίες της εβδομάδας: Σύγχρονοι ήρωες και υβριδικά τέρατα

«Ενας ήρωας», «Εκκόλαψη», «Τρεις χιλιάδες χρόνια προσµονής»

Kathimerini.gr

Του Αιμίλιου Χαρμπή

Ενας ήρωας ★★★½
∆ΡΑΜΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Ασγκάρ Φαραντί
Ερµηνείες: Αµίρ Γιαντιντί, Μοχσέν Ταναµπαντέ

Η πιο πρόσφατη ταινία του Ασγκάρ Φαραντί έρχεται αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες, με τον Ιρανό δεξιοτέχνη να υπογράφει την πιο σύγχρονη ίσως μέχρι τώρα δουλειά του. Πρωταγωνιστής εδώ είναι ο Ραχίμ, ένας σαραντάρης, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή εξαιτίας ενός χρέους που δεν κατάφερε να αποπληρώσει. Σε μια άδειά του, ωστόσο, έρχονται στα χέρια του αναπάντεχα μπόλικα χρυσά νομίσματα, τα οποία φυσικά θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του, εκείνος όμως επιλέγει να τα παραδώσει. Η πράξη του αυτή θα τον καταστήσει «ήρωα» στα μάτια της κοινής γνώμης, ταυτόχρονα όμως θα πυροδοτήσει μια σειρά από εξελίξεις που θα τον φέρουν ξανά σε πολύ δύσκολη θέση απέναντι στον δανειστή του. Στο αγαπημένο του παιχνίδι πάνω στις έννοιες της ηθικής και της δικαιοσύνης, ο Φαραντί πλάθει άλλον έναν μύθο, βασιζόμενος μάλιστα σε πραγματική ιστορία που συνέβη στο Ιράν. Στο επίκεντρο του σχολιασμού του εδώ, πέρα από τις κοινωνικές συμβάσεις και τα στερεότυπα, βρίσκεται η σύγχρονη αρένα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, εκεί όπου η υπόληψη των ανθρώπων ανεβαίνει στον ουρανό και γκρεμίζεται στα τάρταρα με την ίδια ευκολία. Ως συνήθως στην αφήγηση του Ιρανού κινηματογραφιστή δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί», σε ένα φιλμ που είναι σεναριακά άψογο, παρ’ όλο που χάνει κάπως σε αφηγηματικό ρυθμό, ιδιαίτερα στο τελευταίο κομμάτι του.

Εκκόλαψη ★★★½
ΘΡΙΛΕΡ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2021)
Σκηνοθεσία: Χάνα Μπέρχολµ
Ερµηνείες: Σπρι Σολάλινα, Σοφία Χέικιλε, Γιάνι Βολάνεν

Από το πάντα ενδιαφέρον φινλανδικό σινεμά –ειδικά όσον αφορά το είδος του θρίλερ– μας έρχεται αυτή την εβδομάδα το παραπάνω από ελπιδοφόρο ντεμπούτο της Χάνα Μπέρχολμ. Η πρωτάρα στις μεγάλου μήκους σκηνοθέτις, υπογράφει εδώ ένα θρίλερ ενηλικίωσης, με πρωταγωνίστρια την έφηβη Τίνια, η οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να ευχαριστήσει την απαιτητική μητέρα της. Μια μέρα στην κατοχή της θα έρθει ένα παράξενο αυγό, το οποίο ύστερα από την εκκόλαψη αποκαλύπτει ένα ακόμη πιο περίεργο υβριδικό ον. Παλεύοντας να κρατήσει την ύπαρξή του μυστική και ταυτόχρονα να ανταποκριθεί στην καθημερινότητά της, η Τίνια θα παρασυρθεί σταδιακά σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι. Η εξαρχής αλλόκοτη ατμόσφαιρα θυμίζει κάτι από Γιώργο Λάνθιμο, καθώς και από άλλα παρόμοιας υφής θρίλερ (π.χ. «Ασε το κακό να μπει»), δίχως πάντως να τα αντιγράφει. Η αλληγορία που φέρνει μαζί του αυτό το σκοτεινό παραμύθι αφορά κυρίως την έλλειψη αγάπης και τα τέρατα που αυτή μπορεί τελικά να γεννήσει. Ταυτόχρονα αποτελεί μια ιδιότυπη διπλή σπουδή πάνω στη μητρότητα με τις χαρές, τις οδύνες αλλά και την ευθύνη που αυτή συνεπάγεται, ενώ το μαύρο χιούμορ κάνει και αυτό τη δουλειά του όπου χρειάζεται.

Τρεις χιλιάδες χρόνια προσµονής ★★★
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2022)
Σκηνοθεσία: Τζορτζ Μίλερ
Ερµηνείες: Τίλντα Σουίντον, Ιντρις Ελµπα

Επιστροφή έπειτα από επτά χρόνια και για τον Τζορτζ Μίλερ, ο οποίος μας στέλνει στον κόσμο του παραμυθιού με μια ευφάνταστη αφήγηση, εμπνευσμένη από τις «Χίλιες και μία νύχτες». Πρωταγωνίστρια εδώ είναι η δρ Αλήθεια Μπίνι (Τίλντα Σουίντον), μια μοναχική Βρετανίδα ακαδημαϊκός, ειδικευμένη στην Ιστορία και τους μύθους, η οποία βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη για ένα συνέδριο. Εκεί εντελώς αναπάντεχα θα συναντήσει ένα… τζίνι (Ιντρις Ελμπα), το οποίο θα της προσφέρει τις κλασικές τρεις ευχές με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Η καχύποπτη επιστήμονας, ωστόσο, δεν πείθεται και τότε εκείνο ξεκινάει να αφηγείται τις περιπέτειες χιλιετιών που το οδήγησαν μέχρι το δωμάτιο του ξενοδοχείου της.

Ο Μίλερ γοητεύεται από τα ανατολίτικα παραμύθια και βρίσκει τρόπο να τα ζωντανέψει για τον σύγχρονο θεατή, με μια αρκετά εντυπωσιακή –αλλά όχι πελώρια– παραγωγή, η οποία μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, στις εποχές όπου μύθος και πραγματικότητα μπλέκονται, με «καύσιμο» την αχαλίνωτη φαντασία του ανθρώπου. Οδηγός της αφήγησης είναι το τζίνι του Ιντρις Ελμπα, το οποίο μάλιστα αποδεικνύεται πολύ πιο… ευαίσθητο και ρομαντικό από όσο έχουμε συνηθίσει σε ανάλογες ιστορίες.

Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες ★★
∆ΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Ολίβια Νιούµαν
Ερµηνείες: Ντέιζι Εντγκαρ-Τζόουνς, Τέιλορ Τζον Σµιθ

Βασισμένο στο ομώνυμο μπεστ σέλερ μυθιστόρημα της Ντέλια Οουενς, το φιλμ της Ολίβια Νιούμαν αφηγείται την ιστορία της Κάια, ενός κοριτσιού που τη δεκαετία του 1960 σταδιακά εγκαταλείπεται από την οικογένειά του και καταλήγει να μεγαλώσει μόνο σε μια καλύβα, καταμεσής στους βάλτους της Βόρειας Καρολίνας, με μόνη συντροφιά τα πουλιά και την άγρια φύση. Οταν πια εκείνη γίνεται γυναίκα, οι νεαροί της περιοχής αρχίζουν και γοητεύονται από τη λεπτεπίλεπτη ομορφιά της· ένας από αυτούς, ωστόσο, θα βρεθεί νεκρός και οι υποψίες των αρχών θα πέσουν πάνω στην «πιτσιρίκα του βάλτου».

Η Νιούμαν καταφέρνει ώς έναν βαθμό να μεταφέρει την ατμόσφαιρα του βιβλίου, ειδικά του πρώτου εξαιρετικού του μέρους, όμως το κάνει με τρόπο μάλλον στιλιζαρισμένο και ακαδημαϊκό. Οταν δε στο παιχνίδι μπαίνουν και τα σχετικά ρομάντζα, τότε το πράγμα αρχίζει να θυμίζει επικίνδυνα «Twilight»…

Η φλόγα που τρεµοσβήνει ★★★★
∆ΡΑΜΑ (1963)
Σκηνοθεσία: Λουί Μαλ
Ερµηνείες: Μορίς Ρονέ, Ζαν Μορό

Μία από τις πιο γνωστές και αγαπητές ταινίες του Λουί Μαλ κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα σε επανέκδοση. Ο Αλέν, ένας αλκοολικός συγγραφέας, αφού αναρρώνει σε κλινική απεξάρτησης στις Βερσαλλίες, αποφασίζει να επισκεφθεί τους φίλους του στο Παρίσι. Εχοντας ωστόσο χωρίσει πια από την αγαπημένη του σύζυγο, κυριεύεται από αυτοκτονικές σκέψεις, αναζητώντας έναν λόγο για να συνεχίσει να ζει. Ο Μαλ καταδύεται αριστοτεχνικά στο σκοτάδι της ανθρώπινης ύπαρξης, φέρνοντας ταυτόχρονα στην οθόνη πολλά από τα χαρακτηριστικά που αναγνωρίζονται στις καλύτερες από τις δημιουργίες της νουβέλ βαγκ.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Σινεμά: Τελευταία Ενημέρωση