Kathimerini.gr
ΤΟΥ ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΧΑΡΜΠΗ
Είναι όλο και πιο συχνό φαινόμενο τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, η σύμπραξη πολλών διαφορετικών συμπαραγωγών για την πραγματοποίηση μιας κινηματογραφικής ταινίας ή σειράς. Παραγωγοί και συντελεστές από δύο, τρεις ή και παραπάνω χώρες ενώνουν τις δυνάμεις τους, κάτι το οποίο ευνοείται από σύγχρονες συμφωνίες και νομοθετικές ρυθμίσεις που στοχεύουν ακριβώς στη «διάχυση» του σινεμά –και συνεπώς του πολιτισμού γενικότερα– και σε περιοχές έξω από τα παραδοσιακά κινηματογραφικά κέντρα της Ευρώπης.
Μια τέτοια είναι και η Ελλάδα, με τη Βουλή να κυρώνει πρόσφατα την αναθεωρημένη σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τις κινηματογραφικές συμπαραγωγές, η οποία επί της ουσίας διευκολύνει τους Ελληνες παραγωγούς να ανοίξουν παραέξω το βλέμμα τους και να επιδιώξουν διεθνείς συνεργασίες. «Η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που υπέγραψαν τη σύμβαση το 2017, ωστόσο στη συνέχεια οι ηγεσίες του υπουργείου Πολιτισμού αδράνησαν σοβαρά, παρόλο που τους κατέστη σαφές ότι δεν υπάρχει κανένα επιπλέον οικονομικό κόστος από την υιοθέτηση της συγκεκριμένης νομοθεσίας. Ακόμα και τώρα υπήρξε καθυστέρηση, ωστόσο είναι σίγουρα θετικό ότι πλέον διαθέτουμε αυτό το εργαλείο που θα μας βοηθήσει άμεσα και έμμεσα», μας λέει ο πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Μάρκος Χολέβας.
Ορια συμμετοχής
Πράγματι οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των βαλκανικών, τις οποίες υποτίθεται ότι ανταγωνιζόμαστε, έχουν ήδη κυρώσει τη σύμβαση. Τι προβλέπει όμως ακριβώς η τελευταία; Εως τώρα το κατώτατο όριο συμμετοχής για να θεωρηθεί κάποιος συμπαραγωγός ενός κινηματογραφικού έργου ήταν το 10% για τις τριμερείς συμβάσεις και το 20% για τις διμερείς. Αυτά τα δύο ποσοστά πλέον πέφτουν στο 5% και στο 10%, αντίστοιχα. Με απλά λόγια, μια σχετικά μικρή ευρωπαϊκή παραγωγή των 2 εκατ. ευρώ θα απαιτούσε προηγουμένως τουλάχιστον 200.000 ευρώ από τον Ελληνα μειοψηφικό συμπαραγωγό, ποσό δυσθεώρητο αν λάβει κανείς υπόψη το σύστημα χρηματοδοτήσεων στη χώρα μας. Τώρα αυτό μειώνεται στο μισό, ενώ παράλληλα αυξάνεται και το μέγιστο ποσοστό για τις πλειοψηφικές παραγωγές από το 80% στο 90%.
«Δεν είναι μόνο το οικονομικό κομμάτι που μετράει. Μπορεί το 5% μιας παραγωγής να ακούγεται αμελητέο, ωστόσο σημαίνει πάρα πολλά για την εξωστρέφεια του Ελληνα παραγωγού, ο οποίος θα μπει σε μια διαδικασία ισότιμης ώσμωσης με τους ξένους συνεργάτες του, αντλώντας πολύτιμη τεχνογνωσία και επαφές. Επίσης, σε καλλιτεχνικό επίπεδο, ως μειοψηφικός συμπαραγωγός μπορεί κανείς να διευκολύνει τις μεμονωμένες συνεργασίες με Ελληνες επαγγελματίες του χώρου, ηθοποιούς, σκηνογράφους κ.ο.κ.», σημειώνει ο κ. Χολέβας.
Κάτι ακόμα στο οποίο στέκεται ο πρόεδρος του ΕΚΚ είναι η γενικότερη προβολή της χώρας στο διεθνές κινηματογραφικό γίγνεσθαι. «Είναι σημαντικό και η πολιτική ηγεσία να εμπεδώσει ότι ο κινηματογράφος και η τηλεόραση είναι το πιο ραγδαία αναπτυσσόμενο πολιτιστικό προϊόν. Το να μπορεί ένας Ελληνας παραγωγός να συμμετέχει σε δουλειές με παγκόσμια απήχηση, οι οποίες μάλιστα πλέον μπαίνουν κατευθείαν στα σπίτια των ανθρώπων, είναι ευεργετικό για τη χώρα συνολικά».
