Kathimerini.com.cy
Ανακοίνωση σχετικά με το νομοσχέδιο της Θέσπισης Μητρώου Καλλιτεχνών και Καλλιτεχνικής Χορηγίας εξέδωσε και η Κλαδική Καλλιτεχνών Θέατρου ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ, με την οποία αντιτίθεται στο εν λόγω νομοσχέδιο, θεωρώντας πως αυτό είναι πρόχειρο και δεν λαμβάνει υπόψη του τις πραγματικές ανάγκες της καλλιτεχνικής κοινότητας της χώρας. Μέσω της ανακοίνωσης καλούν την κυβέρνηση και το υφυπουργείο Πολιτισμού να αποσύρουν το νομοσχέδιο και να προχωρήσουν στην κατάρτιση δύο διαφορετικών νομοσχεδίων, ένα για την αναγνώριση της ιδιότητας του καλλιτέχνη και του καλλιτεχνικού επαγγέλματος και της θέσπισης μητρώου καλλιτεχνών για μισθωτούς και αυτοτελώς εργαζόμενους και ένα για τον καθορισμό για κάθε καλλιτεχνική ιδιότητα. Επίσης καλούν την κυβέρνηση να ανοίξει ουσιαστικό διάλογο με τις συλλογικές οργανώσεις των καλλιτεχνών και να καταρτίσει επιτροπή σύνταξης των νομοσχεδίων με συμμετοχή καλλιτεχνών με γνώση πεδίου πάνω στα ζητήματα του κλάδου.
Στην ανακοίνωσή της η Κλαδική αναφέρει πως οι καλλιτέχνες της Κύπρου αγωνίζονται εδώ και δεκαετίες για την κατοχύρωση του επαγγέλματός τους και την αναγνώριση της ύπαρξής τους από το κράτος.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Κάποιοι προφανώς πιστεύουν πως οι καλλιτέχνες της Κύπρου απορρίπτουν το “Νομοσχέδιο Θέσπισης Μητρώου Καλλιτεχνών και Καλλιτεχνικής Χορηγίας” από ιδιοτροπία.
Κάποιοι προφανώς πιστεύουν πως οι καλλιτέχνες της Κύπρου ζητούν την απόσυρση του Νομοσχεδίου γιατί προτιμούν να παραμένουν αόρατοι.
Κάνουν λάθος!
Οι καλλιτέχνες της Κύπρου αγωνιζόμαστε εδώ και δεκαετίες για την κατοχύρωση του επαγγέλματος μας και την αναγνώριση της ίδιας αυτής της ύπαρξης μας, από το κράτος.
Θα καλωσορίζαμε το Νομοσχέδιο, αν ήταν δίκαιο.
Θα το καλωσορίζαμε αν δεν άφηνε έξω όλους τους μισθωτούς συναδέλφους μας.
Αν ικανοποιούσε έστω και τα μισές ανάγκες του κλάδου.
Αν καθόριζε επιτέλους με σαφήνεια τη σχέση μας με το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Αν δημιουργούσε έστω την αμυδρή ελπίδα για μια ελάχιστη σύνταξη.
Αν οι συντάκτες του αντιλαμβάνονταν τι σημαίνει για ένα ηθοποιό να εργάζεται μόνο τρεις μήνες το χρόνο. Τι σημαίνει για ένα σκηνοθέτη να εργάζεται μια φορά στα δύο χρόνια. Για ένα ζωγράφο να παρουσιάζει έργο μια φορά στα πέντε χρόνια.
Τι σημαίνει να σε καταδικάζει η αδιαφορία του κράτους για πολιτιστική ανάπτυξη σε μόνιμη απραξία χωρίς κανένα δικαίωμα σε επιδόματα ανεργιακού ή ασθενείας.
Θα το καλωσορίζαμε αν δεν καταπατούσε την αξιοπρέπειά μας, με την αξίωση να αποδεικνύουμε ανά τριετία την καλλιτεχνική μας ιδιότητα.
Αν δεν μας αντιμετώπιζε μέσω αυτού η κυβέρνηση, ως μια ομάδα επαιτών που το μόνο που ζητάνε είναι άλλο ένα χορηγικό πρόγραμμα.
Ένα χορηγικό πρόγραμμα με θολές προϋποθέσεις και αντιφατικές διατάξεις.
Ένα χορηγικό πρόγραμμα που σπρώχνει τον κλάδο να αποποιηθεί την προσπάθεια υπογραφής συλλογικών συμβάσεων μισθωτής εργασίας.
Ένα πρόγραμμα που βάζει όλους τους καλλιτέχνες στο ίδιο καζάνι, για να τους ξαφρίσει μετά με την ίδια κουτάλα.
Είναι με θλίψη που απορρίπτουμε το Νομοσχέδιο.
Είναι με λύπη που νιώθουμε πως πετάχτηκαν στα σκουπίδια οι ατέλειωτες ώρες που τα μέλη της συντεχνίας μας μελέτησαν, κατέθεσαν ιδέες, συνεργάστηκαν με όλους τους φορείς, ανταποκρίθηκαν σε όλα τα καλέσματα και πάλεψαν να συντηρήσουν ανοικτό ένα ουσιαστικό διάλογο, ο οποίος όμως δεν έγινε ποτέ.
Με επιστολή στο Υφυπουργείο (18/06/24) δηλώσαμε από την αρχή τους δύο βασικούς λόγους που το νομοσχέδιο δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό.
Η εκκωφαντική εξαίρεση των μισθωτών από την πρόνοια του νόμου και η προσπάθεια συμπερίληψης όλων των καλλιτεχνικών επαγγελμάτων κάτω από μια ομπρέλα. Επιπλέον επισημάναμε πως ο τρόπος με τον οποίο ήταν δομημένη κατ’ άρθρο η ηλεκτρονική διαβούλευση δεν θα επέτρεπε βελτιώσεις σε ένα νομοσχέδιο χτισμένο πάνω σε λανθασμένη φιλοσοφική βάση και σημειώναμε:
“την ανάγκη καθορισμού για μία εκ του σύνεγγυς συνάντησή μας,προκειμένου να υπάρξει ένας ουσιαστικός και εποικοδομητικός διάλογος.”
Στείλαμε προτάσεις, προσπαθήσαμε να είμαστε θετικά δημιουργικοί και επανήλθαμε με επιστολή στο Υφυπουργείο (30/07/24) σημειώνοντας ξανά τις ενστάσεις μας και κλείνοντας με τα εξής:
“επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό σας καλούμε όπως ορίσετε μία συνάντηση μας για να εξηγήσουμε τους λόγους της αντίθεσης μας και να συζητήσουμε τρόπους να τους υπερβούμε.”
Η κατ’ ιδίαν συνάντηση που ζητούσαμε δεν έγινε ποτέ.
Αντ’ αυτού ορίστηκε από το Υφυπουργείο μια ανοιχτή διαβούλευση στην Ιφιγενείας στην οποία προσκλήθηκαν όλοι οι φορείς με ταυτόχρονη παρουσία.
Μια ανοιχτή συνάντηση η οποία δεν οδήγησε σε κανένα θετικό αποτέλεσμα, γιατί δεν μπορούν να υπάρξουν μαγικές ομαδικές λύσεις σε μοναδικά προβλήματα και γιατί οι ταυτόχρονες φωνές αγωνίας των καλλιτεχνών -έστω και αν το Υφυπουργείο άκουγε προσεκτικά- δεν είναι δομημένος κοινωνικός διάλογος.
Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να πιστέψουμε πως η e-διαβούλευση ήταν ένα επικοινωνιακό τέχνασμα. Και ούτε θέλουμε να πιστέψουμε πως η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο επιθυμεί απλώς να ξεμπερδεύει στα σβέλτα μαζί μας.
Η προχειρότητα όμως του Νομοσχεδίου, σε συνδυασμό με την άρνηση της κυβέρνησης να αποδεχτεί τη συλλογική απόρριψη του και τις εκκλήσεις μας για απόσυρση, επιβεβαιώνει την αρχική μας αγωνία.
Η κυβέρνηση εξάντλησε την προσπάθεια της στα πολύ όμορφα αλλά άνευ πραγματικού αντικρίσματος, λόγια του προοιμίου.
Λόγια που δεν κοστίζουν τίποτα.
Εμείς όμως δεν θα τα παρατήσουμε.
Γιατί δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα.
Και ενώ μας είναι πολύ εύκολο να σταθούμε απέναντι και να επιλέξουμε την ολική ρήξη, επιλέγουμε ξανά να είμαστε θετικοί.
Τα μέλη της Κλαδικής Καλλιτεχνών Θεάτρου ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ καλούμε για άλλη μια φορά την κυβέρνηση και το Υφυπουργείο Πολιτισμού να αποσύρουν άμεσα το νομοσχέδιο και να προχωρήσουν στην κατάρτιση δύο διαφορετικών νομοσχεδίων για τα εξής θέματα:
α. Την αναγνώριση της ιδιότητας του καλλιτέχνη και του καλλιτεχνικού επαγγέλματος και της θέσπισης μητρώου καλλιτεχνών για μισθωτούς και αυτοτελώς εργαζόμενους.
β. Τον καθορισμό για κάθε καλλιτεχνική ιδιότητα της σχέσης των αντίστοιχων επαγγελμάτων με το ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων, με την παράλληλη κάλυψη των κενών της παρούσας νομοθεσίας και τον ορισμό προϋποθέσεων παραχώρησης οικονομικής χορηγίας βασισμένο στις πραγματικές συνθήκες εργασίας των καλλιτεχνών..
Καλούμε το Υφυπουργείο Πολιτισμού άμεσα να ανοίξει ουσιαστικό διάλογο με τις συλλογικές οργανώσεις των καλλιτεχνών και
να καταρτίσει επιτροπή σύνταξης των νομοσχεδίων με συμμετοχή καλλιτεχνών με γνώση πεδίου πάνω στα ζητήματα του κλάδου.
Καλούμε όλους τους συνάδελφους καλλιτέχνες και όλους τους καλλιτεχνικούς φορείς του νησιού να σταθούν ενωμένοι.
Η αναγνώριση του επαγγέλματος μας από το κράτος δεν είναι ένα τεχνοκρατικής φύσης ζήτημα.
Είναι για εμάς θέμα πρωτίστως υπαρξιακό.
Είναι θέμα ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας και ως τέτοιο είμαστε υποχρεωμένοι να το αντιμετωπίσουμε.
