Τα επόμενα βήματα του Προέδρου - Οι εν δυνάμει αντικαταστάτες

Την ώρα που το Ανώτατο Δικαστήριο ανακοίνωνε την απόφασή του να παύσει για ανάρμοστη συμπεριφορά τον γενικό ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη και ενόσω η κοινωνία κατατασσόταν σε δύο στρατόπεδα μπροστά σε αυτή τη νέα θεσμική κρίση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης βρισκόταν στην Αθήνα για εκδήλωση που θα γινόταν εις μνήμην του Γιάννου Κρανιδιώτη το ίδιο βράδυ. Η απουσία του σε συνδυασμό με τη σημειολογία τού να υπογράφει τελικώς η Πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου την παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, δημιούργησε έναν νέο κύκλο συζητήσεων και αντιδράσεων γύρω από την ατζέντα του Προέδρου.

Ήταν άραγε όπως υπεραμύνονταν κύκλοι στο Προεδρικό ένα προγραμματισμένο ταξίδι που αν το ανέβαλλε θα προκαλούσε την καχυποψία πως γνώριζε εκ των προτέρων το αποτέλεσμα; Ή ήταν μήπως μία προμελετημένη κίνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη για να αποφύγει και τη φθορά που συνεπαγόταν από το αποτέλεσμα, αλλά και την απώλεια του πολύτιμου για τον ίδιο πολιτικού κεφαλαίου; Η κίνησή του να αποφύγει την όποια τοποθέτηση επί του ζητήματος, να αναρτά συνεχώς τις παρεμβάσεις του στην Αθήνα τη στιγμή που στο εσωτερικό τα κόμματα βρίσκονταν σε ευθεία κόντρα, μέρος του πολιτικού συστήματος άρχισε να αμφισβητεί την απόφαση του Ανωτάτου και κύκλοι καλούσαν σε επανάσταση, ενίσχυσε τη θέση πως ο Πρόεδρος ήθελε να αποφύγει να λάβει θέση στη νέα κρίση. Το ερώτημα πλέον που τίθεται είναι ποιες είναι οι κινήσεις του, όχι μόνο για να εκτονώσει το ήδη τεταμένο κλίμα, αλλά και ποιες είναι οι σκέψεις του γύρω από την αντικατάσταση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη.

Άλλως Πιλάτος

Η κίνηση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη να βάλει τον Νίκο Χριστοδουλίδη στο κάδρο εκείνου του συστήματος που επιχείρησε το φάγωμά του, αναπόφευκτα προκάλεσε συζητήσεις. Ήταν άραγε η ομολογουμένως ποντιοπιλατική στάση που επέλεξε μπροστά στη θεσμική κρίση ή κάτι περισσότερο που ενέτεινε το κακό κλίμα; Η αλήθεια είναι πως οι δύο πολιτικοί άνδρες είχαν μία πολύ καλή σχέση αρχικά. Τόσο που ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης δήλωνε πως η συνεννόηση είναι πολύ καλύτερη από ό,τι με την προηγούμενη διακυβέρνηση.

Τα σύννεφα βεβαίως δεν άργησαν να έρθουν. Όχι μόνο με τη δημοσιοποίηση της έκθεσης του γενικού ελεγκτή γύρω από τα ωφελήματα και τα επιδόματα που λάμβανε ο Νίκος Χριστοδουλίδης ενόσω ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος, ούτε μόνο με την επίβλεψη που επιχείρησε να κάνει στην ανακαίνιση του Προεδρικού, αλλά και με την έκθεση που –σύμφωνα με το Προεδρικό– βολικά διέρρευσε στα ΜΜΕ αναφορικά με τη μετακίνηση των θυγατέρων του. Και λέμε βολικά, γιατί ήταν το ίδιο διάστημα που ανακοινώθηκε το αίτημα παύσης του γενικού ελεγκτή για ανάρμοστη συμπεριφορά από τη Γενική Εισαγγελία. Η στάση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη συνεπώς ερμηνεύθηκε με δύο τρόπους. Η μία ανάγνωση ήταν ότι συνέχισε να κάνει τη δουλειά του όπως ήξερε, υποβαθμίζοντας την μήνιν του νεοεκλεγέντα Προέδρου και τις προθέσεις του. Η δεύτερη ήταν ότι ήθελε να ασκήσει πιέσεις στον Πρόεδρο οδηγώντας τη σχέση τους στα άκρα. Να ασκήσει πιέσεις καθώς στο χειρότερο σενάριο της παύσης του θα ηρωοποιείτο στον κόσμο και θα περνούσε το μήνυμα πως η εξόντωσή του ήταν πολιτική. Στο καλύτερο σενάριο και αυτό που επικρατούσε στο μυαλό του ήταν πως αν αθωωνόταν, όχι μόνο θα δικαιωνόταν, αλλά θα μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει, κτίζοντας κεφάλαιο για μετέπειτα.

Το πράσινο φως

Το κατά πόσο ο Νίκος Χριστοδουλίδης αντιλήφθηκε τις επιδιώξεις του είναι ένα ζήτημα που εγείρει ερωτήματα και δεν έχει ακόμη απαντηθεί. Το σίγουρο είναι πως προτού κατατεθεί η αίτηση για παύση του, συναντήθηκε με τον γενικό εισαγγελέα και τον βοηθό οι οποίοι του ζήτησαν να συνυπογράψει την αίτηση. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, όπως λέγεται, αρνήθηκε με το πρόσχημα του σεβασμού στο ανεξάρτητο των θεσμών, ενώ κύκλοι του περιβάλλοντός του σημειώνουν πως επιχείρησε να τους πείσει να μην προχωρήσουν. Την ίδια στιγμή, βεβαίως, πολιτικοί κύκλοι αμφισβητούν τα περί αποστάσεως του Προέδρου Χριστοδουλίδη σημειώνοντας ότι σε συγκεκριμένους κύκλους που του πρότειναν να αναλάβει πρωτοβουλία για να αποκατασταθούν οι σχέσεις τους, είχε αποκαλύψει πως αν και δεν υπέγραψε, έδωσε ο ίδιος το πράσινο φως να προχωρήσουν.

Το ερώτημα πλέον είναι ποιος θα διαδεχτεί τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη και πότε. Επί του παρόντος, ο βοηθός γενικός ελεγκτής εκτελεί χρέη γενικού και κυβερνητικοί κύκλοι αποκλείουν το ενδεχόμενο να αποτελέσει τον αντικαταστάτη του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Οι όποιες αποφάσεις φέρεται πως θα ληφθούν με την επιστροφή του Νίκου Χριστοδουλίδη από τη Νέα Υόρκη, το πιθανότερο στις αρχές Οκτωβρίου. Αυτή τη στιγμή, δύο πρόσωπα ακούγονται για την εν λόγω θέση. Ο ένας είναι ο διευθυντής του ελεγκτικού γραφείου της Ιεράς Συνόδου Γιάννος Χαριλάου. Ο δεύτερος είναι ο Θεοδόσης Τσιόλας. Ο κ. Τσιόλας ήταν ο γενικός γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου επί διακυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη και με την ολοκλήρωση της θητείας του πήρε άδεια άνευ απολαβών για να εργαστεί ως επικεφαλής του γραφείου του νέου μέλους του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου Λευτέρη Χριστοφόρου, στο Λουξεμβούργο. Η ειρωνεία στην περίπτωση του κ. Τσιόλα είναι πως η άδειά του αποτέλεσε θέμα έρευνας στην Ελεγκτική Υπηρεσία, με τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη να υποστηρίζει πως όφειλε να παραιτηθεί από το πόστο του και όχι να λάβει άδεια άνευ απολαβών.

Ο διορισμός του κ. Τσιόλα προκαλεί ωστόσο πολιτικές προεκτάσεις, καθώς αποτελεί ένα πρόσωπο πλήρως συνδεδεμένο με τον Νίκο Αναστασιάδη. Όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές, ο Πρόεδρος δεν πρόκειται να κάνει μία κίνηση που θα τον ταυτίσει πλήρως με την προηγούμενη διακυβέρνηση, ιδιαίτερα ενώπιον της κρίσης που προκλήθηκε και της ταύτισης που επιχείρησε να κάνει ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης μεταξύ τέως και νυν Προέδρου γύρω από το φάγωμά του.

Ο εν δυνάμει αντίπαλος

Πέραν της αντικατάστασης, ωστόσο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να διαχειριστεί και τις εντάσεις στο εσωτερικό. Παρότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος αγνόησε αρχικά την παύση του γενικού ελεγκτή αναρτώντας ευχάριστες στιγμές στο Λονδίνο με την οικογένειά του, επανήλθε την περασμένη Παρασκευή λαμβάνοντας ξεκάθαρη θέση υπέρ του γενικού ελεγκτή. Είναι ευρέως γνωστό πως το συγκυβερνών κόμμα, διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον γενικό ελεγκτή, όπως και στελέχη του κόμματος που δυσφορούν ήδη από την απραξία του Προέδρου γύρω από το φλέγον αυτό θέμα. Την ίδια στιγμή, ο Πρόεδρος θα πρέπει να χειριστεί το ΑΚΕΛ, που καλώντας τους πολίτες σε διαμαρτυρία ενάντια στη διαφθορά εντείνει τους αντιπολιτευτικούς τόνους. Κυρίως όμως θα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται τις επόμενες κινήσεις του γενικού ελεγκτή. Όχι μόνο γιατί τον τοποθέτησε απέναντί του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αλλά και γιατί ο ίδιος ήδη ετοιμάζεται να μπει στην πολιτική αρένα, έχοντας –επί του παρόντος– και αφήγημα αλλά και ένα πολύ δυνατό ακροατήριο.