Του Αντρέα Γιωργαλλά
Την πρόθεσή του να διεκδικήσει μία θέση στην ηγεσία του Ευρωκοινοβουλίου σε περίπτωση επανεκλογής του, εξέφρασε σε συνέντευξή του στην «Κ» ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ, κύριος Κώστας Μαυρίδης. Επίσης τονίζει την ανάγκη για ουσιαστικά κοινά βήματα στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας, ώστε να υπάρξει η διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων με κοινούς μηχανισμούς.
–Ποιο είναι το διακύβευμα των επικείμενων εκλογών;
–Το διακύβευμα των ευρωεκλογών αφορά τους μακρόπνοους στόχους του ευρωπαϊκού οράματος για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κρατών-μελών μέσω ειρηνικής συνύπαρξης και ασφάλειας. Ωστόσο, είμαστε στην εποχή των συγκρούσεων και αντιπαλότητας με αυταρχικά καθεστώτα γύρω μας, όπως το τουρκικό καθεστώς, τα οποία χρησιμοποιούν αδίσταχτους μηχανισμούς για υβριδικές επιθέσεις που περιλαμβάνουν το μεταναστευτικό. Αδυναμία έναντι τέτοιων καθεστώτων αποτελεί ευκαιρία για εκβιασμό μας. Για να επιτύχουμε λοιπόν τους οικονομικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς μας στόχους ως Ε.Ε., θα πρέπει να προχωρήσουμε σε ουσιαστικά βήματα κοινής άμυνας και ασφάλειας, π.χ. διαφύλαξη των εξωτερικών συνόρων με κοινούς μηχανισμούς. Αυτό απαιτούν οι συνθήκες και αυτό επιβάλλει ο ορθολογισμός.
–Τι στοχεύετε να υλοποιήσετε αυτή την πενταετία, αν εκλεγείτε, το οποίο δεν προλάβατε να υλοποιήσετε μέχρι σήμερα;
–Στην τελευταία πενταετία υπήρξα ο πρώτος ευρωβουλευτής από Κύπρο ή Ελλάδα, πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής για τη Μεσόγειο, όπου συμμετέχει και η Τουρκία. Επίσης, υπήρξα ο διαπραγματευτής της Πολιτικής Ομάδας μου για τον Μηχανισμό Ανάκαμψης (το μεγαλύτερο χρηματοδοτικό εργαλείο της Ε.Ε.) και διαπραγματευτής για την κοινή άμυνα και ασφάλεια που διαμόρφωσε τις θέσεις του Ευρωκοινοβουλίου. Αυτά συνέβησαν για πρώτη φορά και βάσει της επικρατούσας εμπειρίας, εάν επανεκλεγώ, θα διεκδικήσω μία θέση στην ηγεσία του Ευρωκοινοβουλίου, κάτι που θα γίνει επίσης για πρώτη φορά.
Σχετικά με την Κύπρο, δύο συγκεκριμένα προβλήματα θα θέσω πιο επιτακτικά για συμμόρφωση στην πράξη, και όχι απλώς νομότυπα, με ευρωπαϊκές νομοθεσίες. Καταρχάς, η απονομή της δικαιοσύνης σε δύο τομείς πάσχει, ως εάν η ευρωπαϊκή νομοθεσία να μην «έφτασε» στην Κύπρο: α) στις παράνομες πρακτικές/όρους των τραπεζών με υπερχρεώσεις εις βάρος μιας ολόκληρης κοινωνίας και οικονομίας και β) στα εργασιακά δικαιώματα που δεν προστατεύονται επαρκώς π.χ. λόγω κόστους και χρόνου εκδίκασης, μικρό μέγεθος της αγοράς εργασίας που αποτρέπει τον εργαζόμενο να «συγκρουστεί» με τον εργοδότη, κ.ά.
Το άλλο τεράστιο πρόβλημα αφορά τη στέγαση, η οποία από δικαίωμα για τους πλείστους έγινε προνόμιο για τους λίγους. Ο υποψήφιος για πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Νίκολας Σμιτ, με τον οποίο διατηρώ στενή συνεργασία, έχει υιοθετήσει την πρότασή μου για πανευρωπαϊκή πολιτική για προώθηση της στέγασης. Όμως, ενόσω η παράνομη κατοχή εδάφους της Ε.Ε. στην Κύπρο συνεχίζεται, αυτό ήταν και παραμένει στο επίκεντρο των δράσεών μου.
–Η θέση του ΔΗΚΟ στον κομματικό χάρτη απειλείται ανοιχτά από τη δυναμική που παρουσιάζει το ΕΛΑΜ. Τι θα σημαίνει για το κόμμα η απώλεια της τρίτης θέσης;
–Δεν μπορώ να εκτιμήσω τώρα τι θα σημαίνει μια τέτοια ανατροπή, αφού θα έχουν σημασία τα ποσοστά κι η συμμετοχή. Με το ισχυρό ευρωψηφοδέλτιο του ΔΗΚΟ διεκδικούμε με αξιοπρέπεια την ψήφο των πολιτών εντός και εκτός κομματικού χώρου και προσωπικά, έχω επίγνωση της ευθύνης μου στους παραδοσιακούς μας ψηφοφόρους αλλά και σε πολλούς προβληματιζόμενους πολίτες. Οι απαντήσεις στις εύλογες ανησυχίες τους, από το μεταναστευτικό, όπου ως Κύπρος έχουμε προ πολλού υπερβεί τα όριά μας, μέχρι μια πιο ηθική Ευρώπη, βρίσκονται σε όσους έχουν το πολιτικό βάρος και σθένος να προτάξουν πολιτικές με πρακτικά αποτελέσματα.
–Πιστεύετε πως ένας από τους λόγους φθοράς του ΔΗΚΟ είναι το γεγονός ότι βρίσκεται στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη;
–Ευρωπαϊκά, όσο και στην Κύπρο, επικρατεί μια εναντίωση σε «συστημικά κόμματα» που δεν αφορά αποκλειστικά το ΔΗΚΟ, αφού η πίεση σε άλλα κόμματα είναι μεγαλύτερη. Για τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, το ΔΗΚΟ έχει μια θετική συνδρομή πολιτικών με απτά αποτελέσματα σε δύσκολα θέματα κι εν μέσω πρωτόγνωρων δυσχερειών, εντάσεων εντός Κύπρου (π.χ. Πύλα) και συγκρούσεων στην περιοχή μας. Σε σχεδόν ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης υπήρξαν λάθη αλλά και λύσεις σε χρονίζοντα προβλήματα. Συνεπώς, η εκλογή προέδρου με την καθοριστική στήριξη του ΔΗΚΟ, χωρίς στήριξη από ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, είναι πρωτόγνωρη εξέλιξη που διάφοροι επιδιώκουν τον εκμηδενισμό της. Η επιτυχία αυτή προέκυψε λόγω αυξημένης απελευθέρωσης των πολιτών από περιχαρακωμένους κομματικούς φραγμούς, προσδοκώντας ότι αυτό θα συνεχιστεί.
–Ένα από τα κύρια ζητήματα είναι η δυναμική που παρουσιάζει πλέον η Ακροδεξιά πανευρωπαϊκά. Με ποιον τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί;
–Το φαινόμενο της Ακροδεξιάς σε παραδοσιακά φιλελεύθερες κοινωνίες δεν μπορεί να ερμηνευτεί μόνο με υπεραπλουστεύσεις που βολεύουν την ελίτ των Βρυξελλών. Οι ψευδείς ειδήσεις και η εκμετάλλευση των σοβαρών προβλημάτων εξηγούν μερικώς το φαινόμενο, αλλά οι ανοικτές φιλελεύθερες κοινωνίες με ριζωμένη τη φιλοξενία ξένων και κατατρεγμένων, δεν έγιναν ξαφνικά ακροδεξιές! Υπάρχουν εύλογες ανησυχίες της κοινωνίας που η υποκριτική και επιφανειακή προσέγγιση της ελίτ στις Βρυξέλλες, έχει μετατρέψει σε οργή π.χ. η εργασιακή φτώχεια, η παράνομη μετανάστευση, αδυναμία προστασίας των εξωτερικών μας συνόρων, η επιδίωξη να ανατραπεί το δικαίωμα βέτο, η στρεβλωτική εφαρμογή της «πολιτικής ορθότητας». Η απάντηση δεν βρίσκεται στους μισαλλόδοξους ακραίους, ούτε στους δογματιστές των «ανοικτών συνόρων» αλλά στον ευρωπαϊκό ορθολογισμό για προστασία της Ευρώπης. Η ενίσχυση ακραίων ή υπάκουων εγχώριων ευρωλάγνων που δεν προασπίζονται το δικαίωμα βέτο ως ύστατη προστασία ενός μικρού κράτους υπό κατοχή, όπως η Κύπρος, αποτελεί πλήγμα για μια δυνατή Κύπρο στην Ε.Ε.
–Οι ευρωτουρκικές σχέσεις είναι ένα κεφάλαιο που ανακινείται πλέον. Με ποιο τρόπο θα μπορούσατε ως Κύπριοι ευρωβουλευτές να επηρεάσετε τη συζήτηση επί της ουσίας;
–Η στάση της Ε.Ε. απογοητεύει, αφού οι πραγματικές δυνατότητες είναι πολύ περισσότερες και φάνηκαν στην περίπτωση της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Φυσικά, υπάρχει σαφής στήριξη για ένα επανενωμένο κράτος εντός της Ε.Ε., αλλά αυτό δεν αρκεί απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό. Πάντως, στο παρόν η επιβολή μέτρων είναι εκτός συζήτησης με τη συναίνεση κυρίως της Αθήνας, αλλά ευτυχώς η Λευκωσία συνέδεσε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την πρόοδο στα ευρωτουρκικά με το Κυπριακό. Αυτό αποτελεί μια αφετηρία για να αγωνιστούμε. Υπάρχουν κι άλλες δυνατότητες, όπως στο όργιο της παράνομης οικοδόμησης στα Κατεχόμενα και ο εποικισμός ως έγκλημα που κατάγγειλα στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο κ.α. Δεν αρκούν τα ευχολόγια. Χρειάζεται μεθόδευση κι επιμονή, ειδικά τώρα που συζητείται η κοινή άμυνα και ασφάλεια.
