Αννίτα-Στέφανος: Το καλό, το κακό και το εφιαλτικό σενάριο

Η 9^η Ιουνίου είναι μία νύχτα όπου όλα τα σενάρια της εκλογικής μάχης– βάσει των δημοσκοπήσεων- είναι ανοικτά. Είναι πολύ πιθανόν να εξελιχθεί ένα θρίλερ για το ποιος θα λάβει τελικά την πρωτιά, μεταξύ του Δημοκρατικού Συναγερμού και του ΑΚΕΛ, δεν αποκλείεται όμως την ίδια στιγμή, να υπάρξουν τέτοιες εκπλήξεις που να απειλήσουν ακόμη και τη δεύτερη έδρα. Από τη μάχη αυτή δεν θα καταμετρηθούν μόνο τα ποσοστά τους, αλλά θα διαπιστωθεί και το μέλλον που έχουν οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, Αννίτα Δημητρίου και Στέφανος Στεφάνου στην κομματική σκακιέρα. Τρεις παράγοντες θα κρίνουν εν πολλοίς το αποτέλεσμα:

• Η συσπείρωση των δύο κομμάτων- το μέγεθος της αποχής και από ποιόν χώρο προέρχεται
• Το ποσοστό που θα λάβει το ΕΛΑΜ
• Η τ/κ ψήφος

Η τακτική της περασμένης δεκαετίας

Στον ΔΗΣΥ κύριος στόχος είναι η συσπείρωση του κόμματος, καθώς κάτι τέτοιο διασφαλίζει την πρωτιά και την αποτροπή της περαιτέρω εσωστρέφειας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, έχει ήδη ξεκινήσει το μανιχαϊστικό δίλημμα Δεξιάς-Αριστεράς, με τον συνδυασμό των δύο άκρων. Ο ΔΗΣΥ φρόντισε να κάνει λόγο για αγκυλώσεις και δογματισμούς του ΑΚΕΛ, αλλά και να θυμίσει τη διακυβέρνηση Χριστόφια με το «έκαναν σκουπίδια την οικονομία μας». Στην Πινδάρου η μέθοδος της «καταστροφικής» διακυβέρνησης Χριστόφια και του φόβου επανόδου της, χρησιμοποιείται την τελευταία δεκαετία με σχετική επιτυχία. Το ερώτημα είναι αν ένα τέτοιο αφήγημα έχει οποιαδήποτε θέση στη σημερινή κοινωνία, όπου οι προκλήσεις είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που ήταν την περασμένη δεκαετία. Δεν είναι τυχαίο που χρησιμοποιήθηκε και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Ιωάννης Κασουλίδης για να ψέξει τις πολιτικές του ΑΚΕΛ και της Αριστεράς. Μία κίνηση που ενδεχομένως να συσπειρώσει, ενδεχομένως όμως να γυρίσει μπούμερανγκ, αν ληφθεί υπόψη η εξής αντίφαση: ο Ιωάννης Κασουλίδης που τοποθετήθηκε αλλά και άλλα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΔΗΣΥ ήταν υπέρ της υπέρβασης στις προεδρικές εκλογές του 2023, χωρίς να ανησυχούν για την επέλαση της Αριστεράς.

Η απουσία από το Pride

Η ανησυχία για τις διαρροές προς το ΕΛΑΜ, έχουν ήδη κινητοποιήσει την Πινδάρου να παρουσιάσει το αφήγημα των δύο άκρων. Ένα αφήγημα που χρησιμοποιείται -και από εκεί υιοθετήθηκε- στην Ελλάδα. Πράγματι, ΕΛΑΜ και ΑΚΕΛ είχαν κοινές θέσεις στην οικονομία, όπως όμως και ο ΔΗΣΥ με το ΕΛΑΜ, παρουσιάζει πολλές ομοιότητες, πέραν της μετακίνησης στελεχών του. Δεν είναι τυχαία η τοποθέτηση της Αννίτας Δημητρίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, όταν είπε πως δεν είναι έτοιμη η κοινωνία. Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαία η πλήρης απουσία του ΔΗΣΥ-πλην της Χριστιάνας Ξενοφώντος- από το Gay Pride. Κίνηση που συζητήθηκε εντόνως και από την ίδια την Accept την Κυριακή που πέρασε.

Η καθιέρωση και η πανωλεθρία

Για την Αννίτα Δημητρίου υπάρχουν διάφορα σενάρια στο τραπέζι για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της 9^ης Ιουνίου. Αν διατηρήσει την πρωτιά και ένα ποσοστό της τάξεως του 27%, τότε η ίδια καθιερώνεται στο πολιτικό σκηνικό, σβήνει τις σκιές αμφισβήτησης και βλέπει με αυτοπεποίθηση το 2028. Ένα ποσοστό μεταξύ 25-27% είναι πάλι διαχειρίσιμο καθώς θα χρησιμοποιήσει το χαρτί της κρίσης που προηγήθηκε για να δικαιολογήσει το αποτέλεσμα. Τα βήματά της βεβαίως θα είναι κρίσιμα μέχρι και τις βουλευτικές του 2026 όπου αν υπάρξει ένα κακό αποτέλεσμα τότε δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο αμφισβήτησής της. Ένα ποσοστό που θα φτάνει το 22% θεωρείται πανωλεθρία και δεν αποκλείεται να ανοίξει πρόωρα το κεφάλαιο της αμφισβήτησής της από στελέχη της προηγούμενης φρουράς που ήδη ενοχλούνται από την διαχείριση που κάνει. Μεγάλο στοίχημα για την ίδια σε αυτή τη μάχη είναι να φέρει κόσμο κοντά, καθώς είναι εμφανές πως πλέον δεν υπάρχουν τα στελέχη, ούτε μία δυνατή και έμπιστη ομάδα στο πλευρό της.

Το «φάγωμα» της Αννίτας

Το κακό σενάριο πάντως είναι κάτι που φημολογείται ιδιαίτερα, όχι από τους εσωκομματικούς αντίπαλους της Αννίτας Δημητρίου, αλλά από την ίδια την Πινδάρου. Το είδαμε στην περίπτωση της Προέδρου του ΔΗΣΥ όταν μίλησε για ανελέητο πόλεμο και όταν είπε πως κάποιοι θέλουν να μην τα πάει καλά το κόμμα. Την ίδια ρητορική χρησιμοποίησε στην τελική ευθεία ο υποψήφιος για την Δημαρχία της Λευκωσίας Νίκος Τορναρίτης, όταν σε συνέντευξή του στο Legalmatters ανέφερε ότι κάποιοι θέλουν να χάσει ο ίδιος για να «φάνε την Αννίτα». Είναι για πολλούς μία προσπάθεια διαχείρισης της ήττας, είναι για άλλους όμως ένδειξη της βαθιάς εσωστρέφειας που υπάρχει στο κόμμα, λίγο πριν την μεγάλη μάχη. Το αν θα βοηθήσει ή αν θα επιδεινώσει την κατάσταση είναι βεβαίως ανοικτό.

Για το ΑΚΕΛ η μάχη της 9^ης Ιουνίου είναι μία μάχη με πολλά διακυβεύματα. Και αυτό γιατί οι ευρωεκλογές δεν ήταν ποτέ το δυνατό κομμάτι της Αριστεράς, αντιθέτως επειδή για χρόνια υπήρχε έντονο το στοιχείο του ευρωσκεπτικισμού, το κόμμα της Αριστεράς δεν κατάφερνε να συσπειρώνει. Σε αντίθεση με τον ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ θέλει να περάσει όσο το δυνατόν απαρατήρητο σε αυτή την εκλογική μάχη και σίγουρα να αποφύγει τις έντονες αντιπαραθέσεις. Αφενός γιατί θεωρεί πως η αρνητική ατζέντα γυρίζει μπούμερανγκ στο κόμμα, αφετέρου γιατί δεν θέλει επουδενί να συσπειρώσει εναντίον του την δεξιά –που είναι και η πλειοψηφική στην Κύπρο- ψήφο.

Το ερώτημα ωστόσο για το ΑΚΕΛ είναι αν η πολιτική της πλήρους μετριοπάθειας, των χαμηλών εώς και ανύπαρκτων τόνων, μπορεί να το βοηθήσει πρώτα και κύρια να συσπειρωθεί αλλά και στην συνέχεια να κερδίσει την πρωτιά. Ο Στέφανος Στεφάνου αποφεύγει με κάθε τρόπο να μιλήσει για πρωτιά, περιορίζεται σε ένα καλό αποτέλεσμα, στην διατήρηση των δύο εδρών. Όλο αυτό ωστόσο στέλνει το μήνυμα ότι δεν υπάρχει σαφές πολιτικό αφήγημα αλλά και διακύβευμα για να συσπειρώσει τον κόσμο του. Στο ζήτημα της συσπείρωσης, αλλά και της αυτοπεποίθησης, δεν βοηθά και το γεγονός ότι ενώ το κόμμα επιχείρησε να προχωρήσει σε συνεργασίες στην τοπική αυτοδιοίκηση, έχει ελάχιστα στελέχη δικά του που αγωνίζονται σε αυτές ως υποψήφιοι δήμαρχοι-περιφερειάρχες σε αντίθεση με τον ΔΗΣΥ.

Τα στοιχήματα

Στόχος του Στέφανου Στεφάνου από την κάλπη της 9^ης Ιουνίου είναι να αποτελεί το σκαλί για την πρωτιά στις βουλευτικές του 26 και μετέπειτα σε μία καθαρή νίκη στις προεδρικές του 28. Μία καθαρή πρωτιά τον καθιερώνει στο πολιτικό σκηνικό, του δίνει την ευκαιρία να προχωρήσει σε ανοίγματα στις βουλευτικές εκλογές και πολύ πιθανό σε συνεργασίες στις προεδρικές εκλογές του 28, γιατί όχι, με τον ίδιο υποψήφιο. Η δεύτερη θέση, ενισχύει τα μουρμουρητά εντός του κόμματος, καθώς το μομέντουμ –με διασπασμένο τον ΔΗΣΥ και προβλήματα στην εικόνα του Προέδρου- ευνοούσαν πλήρως το ΑΚΕΛ να πετύχει πρωτιά. Το χειρότερο ωστόσο σενάριο για το κόμμα και τον ίδιο είναι η απώλεια της δεύτερης έδρας. Οι αλλαγές που έκανε εντός του κόμματος μπορεί να θεωρήθηκαν επουσιώδη για το ευρύτερο εκλογικό ακροατήριο, όμως για τον σκληρό κομματικό πυρήνα και ιδίως παροικούντες την Εζεκία Παπαϊωάννου θεωρείται πως απονεύρωσε σημαντικά την ιδεολογία του κόμματος. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το στοίχημα για τον ίδιο είναι μια καθαρή νίκη η οποία θα στείλει το μήνυμα πως οι εσωκομματικές αλλαγές επιβραβεύθηκαν από την κοινωνία. Σε ένα αντίθετο αποτέλεσμα, ανοίγει η πόρτα της εσωστρέφειας, κυρίως από στελέχη που είχαν εκφράσει σαφή διαφωνία με τον νέο τρόπο λειτουργίας του ΑΚΕΛ το οποίο αποτίναζε δογματισμούς και σκληρές ιδεολογίες. Δεν είναι τυχαίες οι διαφωνίες για παράδειγμα του επαρχιακού Λευκωσίας-Κερύνειας και βουλευτή Χρίστου Χριστόφια, όπως και άλλων έμμισθων στελεχών για τη νέα κατάσταση πραγμάτων.

Ο γρίφος των Τ/κ

Η πρωτιά θα κριθεί - αν ληφθούν υπόψη οι δημοσκοπήσεις- από τον αριθμό των Τ/κ. Κατά την προηγούμενη μάχη των ευρωεκλογών οι Τ/κ που συμμετείχαν έφτασαν σχεδόν τις 6.000. Ήταν η υποψηφιότητα Νιαζί Κιζίλγιουρεκ που συγκέντρωσε όπως υπολογίζεται περίπου 4000, ήταν όμως και το Κίνημα Γιασεμί με τον Σενέρ Λεβέντ. Αν ληφθεί υπόψη πως οι Τ/κ υποψήφιοι είναι τρεις –ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ έχει στο πλευρό του τον μηχανισμό του CTP ενώ ο Χουλουσι Κιλίμ προτού ενταχθεί στο Volt ήταν στο κόμμα του Ακιντζί- θεωρείται πως θα υπάρξει περαιτέρω κινητοποίηση και προσέλευση. Αν η πρωτιά κριθεί στις τ/κ ψήφους, ο ΔΗΣΥ θα το διαχειριστεί με το αφήγημα πως η νίκη είναι δική του στους Ε/κ. Στο ΑΚΕΛ πάντως, αντιλαμβάνονται πως το διακύβευμα της τ/κ ψήφου είναι πολύ μεγάλο. Όχι μόνο γιατί μπορεί να ενισχύσει τα ποσοστά του κόμματος, αλλά και για το αποτέλεσμα. Δεν είναι κρυφό ότι στο κόμμα υπάρχει ανησυχία στο ενδεχόμενο που ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ αποκλειστεί, καθώς αυτό θα στείλει ένα πολύ άσχημο μήνυμα στην τ/κ κοινότητα αλλά και στο CTP που ήδη εργάζεται για την υποψηφιότητα Κιζίλγιουρεκ.