Της Μαρίνας Οικονομίδου
Τα όσα διαδραματίζονται τους τελευταίους μήνες εντός του ΔΗΣΥ έκαναν πολλούς να ανησυχήσουν πως αναβιώνει η περίοδος του 2003. Όταν ο Αλέκος Μαρκίδης εξήγγειλε απέναντι από τον Γλαύκο Κληρίδη που ζητούσε 16 μήνες παράταση για να λύσει το κυπριακό.
Αν και η κόπωση η φθορά της διακυβέρνηση δέκα ετών και οι διαφορετικές προσωπικές ατζέντες είναι στοιχείο του τότε και του τώρα, μία σειρά ζητημάτων καθιστούν την κατάσταση εντελώς διαφορετική. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου σίγουρα δεν είναι ο Γλαύκος Κληρίδης, ο οποίος ήταν ήδη πρόεδρος της δημοκρατίας, ήταν ο ιδρυτικός ηγέτης του ΔΗΣΥ και η βάση είχε ιδιαίτερο δέσιμο μαζί του. Ούτε βεβαίως ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ο Αλέκος Μαρκίδης, ένα πρόσωπο που ήταν χρόνια ζυμωμένο στο κόμμα, είχε εμπειρία σε εκλογικές μάχες και ήταν πνευματικό τέκνο του αντιπάλου του. Η Πινδάρου ποντάρει στον κομματικό πατριωτισμό χρησιμοποιώντας όρους όπως η αποστασία και η διάσπαση. Πόσο ρόλο όμως παίζουν όλα αυτά σήμερα με τους πολίτες να έχουν ήδη χαλαρώσει πολύ τους κομματικούς δεσμούς;
Διαβάστε το ρεπορτάζ της Μαρίνας Οικονομίδου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια βδομάδα δωρεάν συνδρομή.
