Kathimerini.com.cy
Η πρόσφατη πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ και κατ’ επέκταση οι φωνές αμφισβήτησης που ενισχύθηκαν σχετικά με την ηγετική επάρκεια του Αλέξη Τσίπρα προκάλεσαν αίσθηση στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό, προκάλεσαν όμως και ιδιαίτερη αμηχανία στην Εζεκία Παπαϊωάννου. Ήταν ένα επώδυνο déjà vu των βουλευτικών εκλογών του 2021, όταν δηλαδή η αντιπολίτευση στην Κύπρο πέρασε τη δική της ήττα για τους ίδιους περίπου λόγους. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για «χούντα Μητσοτάκη», οι εδώ αντιπολιτευτικές δυνάμεις κατάγγελλαν την «πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση» Αναστασιάδη, έπαιζαν αντισυστημικά τη στιγμή που ήταν επί χρόνια μέρος του συστήματος και ακολουθούσαν σύμφωνα με πολλούς τοξική ρητορική, για την οποία η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν ήταν προετοιμασμένη.
Το πιο σημαντικό και που αφορά κυρίως το ΑΚΕΛ είναι πως ενώ είχε σύνθημα την «αλλαγή» δεν έδωσε καθ’ όλη τη διάρκεια εκείνης της προεκλογικής, εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης με ένα ψύχραιμο πολιτικό αφήγημα. Αυτή την καχυποψία –κατά πόσο μπορεί το ΑΚΕΛ να κυβερνήσει– θέλει να αποτινάξει από πάνω του το κόμμα της Αριστεράς. Το ερώτημα βεβαίως είναι πόσο έτοιμο είναι το κόμμα για αλλαγές και τι συμβιβασμούς προτίθεται να κάνει. Εχει ήδη μπει σε μία διαδικασία διαβουλεύσεων και διεργασιών για να αλλάξει δομές ίσως και να προσαρμόσει τις πολιτικές προτάσεις που μπορεί να φέρουν κοντά ένα ευρύτερο ακροατήριο.
Διαβάστε το ρεπορτάζ της Μαρίνας Οικονομίδου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
