Μία αντιπολιτευόμενη βιτρίνα

Την ώρα που η Πινδάρου ανέμενε να διαβάσει την πολυδιαφημιζόμενη συνέντευξη του τέως προέδρου του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, μία νέα κρίση ξέφευγε από τους διαδρόμους του οικοδομήματος και ανακινείτο σε όλα τα ΜΜΕ. Ο πρόεδρος του Οργανισμού Νεολαίας Κλεάνθης Κουτσόφτας και ο Μάριος Τσέλεπος ανακοίνωναν την απόφασή τους να παραιτηθούν, ο πρώτος από μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος και ο δεύτερος από μέλος του Συναγερμού. Το κοινό των δύο αποχωρήσεων δεν ήταν μόνο οι καταγγελίες τους για τους χειρισμούς της ηγεσίας γύρω από το μεγάλο κεφάλαιο των δημοτικών εκλογών, αλλά οι παρασκηνιακοί χειρισμοί του αναπληρωτή προέδρου του ΔΗΣΥ Ευθύμιου Δίπλαρου. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, ο κ. Δίπλαρος δεν βρισκόταν απλώς σε ανοικτή επικοινωνία με το Προεδρικό, αλλά είχε και την άνεση να διαπραγματεύεται μαζί με τον Νίκο Χριστοδουλίδη αξιώματα για συναγερμικούς που θα έμεναν για διάφορους λόγους δυσαρεστημένοι. Όλο αυτό ήγειρε ευλόγως ερωτήματα για το πόσο αντιπολιτευόμενο κόμμα είναι τελικά ο ΔΗΣΥ. Πώς ένα κόμμα που δηλώνει πως βρίσκεται κατά τα άλλα στην αντιπολίτευση, μπορεί παράλληλα να μπαίνει σε συνδιαλλαγές με το Προεδρικό και κυρίως με τι ανταλλάγματα;

Αντιπολίτευση, με δούρειους ίππους

Η απάντηση του Δημοκρατικού Συναγερμού μπροστά στις παραιτήσεις ήταν άμεση, όμως κινήθηκε στο ίδιο πλαίσιο της απάντησης που δόθηκε, όταν ανακοινώθηκε η μεταγραφή του Μάριου Πελεκάνου. Απέδωσαν στα δύο στελέχη προσωπικές φιλοδοξίες που ξεπερνούν το κομματικό συμφέρον και τους πρότειναν να πάνε στο καλό. Μόνο που οι δύο περιπτώσεις έχουν την εξής διαφορά: ο Μάριος Πελεκάνος αντέδρασε με το αποτέλεσμα που έβγαλε η κάλπη του Πολιτικού Γραφείου και κατ’ επέκταση διαφωνούσε με την καταστατική πρόνοια για την ανάδειξη υποψηφίων, οι Κουτσόφτας και Τσέλεπος ζητούσαν να τηρηθεί το καταστατικό. Μάλιστα, για να αποφευχθούν οι εντάσεις και μετά που οι αναπάντητες επιστολές Τσέλεπου δημοσιεύθηκαν, ο κ. Δίπλαρος εξήγησε στον κ. Τσέλεπο πως ο Κωστάκης Κωνσταντίνου έχει μεγαλύτερο εκτόπισμα από εκείνον και από τη στιγμή που δεν κατάφεραν να υπουργοποιήσουν –στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη– μέλος της οικογένειάς του, τότε θα πρέπει να τον βάλουν υποψήφιο περιφερειάρχη. Στην επιστολή Κουτσόφτα από την άλλη, αποκαλύπτεται πως ο Ευθύμιος Δίπλαρος τού ζήτησε να κάνει πίσω και αντ’ αυτού να επιβραβευθεί με την παραμονή του στο πηδάλιο του Οργανισμού Νεολαίας. Από τα δύο περιστατικά προκύπτουν δύο συμπεράσματα:

• Ο Συναγερμός λέει επίσημα πως βρίσκεται στην αντιπολίτευση, ωστόσο μία σειρά παρασκηνιακών κινήσεων καταδεικνύει πως τουλάχιστον ένα μέρος της ηγεσίας θέλει να βρίσκεται κοντά στον Νίκο Χριστοδουλίδη.

• Αποδυναμώνεται το άλλοτε ισχυρό επιχείρημα της νέας ηγεσίας του ΔΗΣΥ πως κληρονόμησαν όλα τα προβλήματα, καθώς προκύπτει πως οι χειρισμοί τής νέας ηγεσίας έχουν καταφέρει να προκαλέσουν σοβαρές εντάσεις σε όλους τους δήμους.

Οι αποκαλύψεις των Κουτσόφτα και Τσέλεπου δεν ήταν οι πρώτες που είδαν το φως της δημοσιότητας και οδηγούσαν στο συμπέρασμα πως παρά τις δημόσιες τοποθετήσεις ότι ο ΔΗΣΥ βρίσκεται στην αντιπολίτευση, υπάρχει εμμέσως συνεργασία. Δεν ήταν μόνο η φημολογία ότι στελέχη, μεταξύ των οποίων οι Δίπλαρος και Τορναρίτης, πάνε συχνά στο Προεδρικό. Η φημολογία που προήλθε από το περιβάλλον του Φίλιππου Χατζηζαχαρία ότι όχι μόνο του προτάθηκε να είναι ο υποψήφιος του ΔΗΣΥ για τη δημαρχία Λάρνακας, αλλά και ότι σε αντάλλαγμα αυτής της αυτοθυσίας θα του δοθεί απλόχερα η θέση του αντιπροέδρου του ΔΗΣΥ προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων με την ηγεσία να το διαψεύδει αμέσως. Αυτό το ντόμινο αποκαλύψεων ήγειρε ερωτήματα για το αν όλα τα στελέχη έχουν μπει σε μία διαδικασία διασποράς ψευδών που όλως τυχαίως πάντοτε εμπλέκουν τον κ. Δίπλαρο. Για ποιο λόγο να θέλουν όλοι αυτοί να πολεμήσουν τη νέα ηγεσία, ή μήπως μέρος όσων αποκαλύπτονται ενέχουν τουλάχιστον ψήγματα αλήθειας;

Οι συνδιαλλαγές 

Η αλήθεια βεβαίως είναι πως η πρώτη πολιτική πράξη της Αννίτας Δημητρίου ως προέδρου του ΔΗΣΥ ήταν ακριβώς να σφραγίσει την αντιπολιτευτική τάση του κόμματος μέσω συνεδρίου. Δεν είναι τυχαίο πως η ίδια και το περιβάλλον της απορρίπτουν αναφανδόν όλο αυτό το διάστημα και τις φήμες αλλά και το ενδεχόμενο ο ΔΗΣΥ να βρεθεί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες στο κυβερνητικό σχήμα. Η φθορά που υπέστη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα ο Νίκος Χριστοδουλίδης θεωρείται πως επιβραβεύει την απόφαση να μείνει το κόμμα εκτός κυβέρνησης. Το ζήτημα ωστόσο, που προκύπτει είναι πως η πλήρης απομάκρυνση από την εκτελεστική εξουσία και η μετωπική επίθεση απέναντι στον Νίκο Χριστοδουλίδη αφενός απομακρύνει τις χριστοδουλιδικές ψήφους σε μία πολύ κρίσιμη εκλογική μάχη για το κόμμα και αφετέρου στελέχη που ενισχύθηκαν λόγω των πελατειακών σχέσεων που έκτισαν την τελευταία δεκαετία αποδυναμώνονται, χωρίς προσβάσεις προς την εξουσία. Καθόλου τυχαίο ότι στελέχη ιδιαίτερα της ανώτατης πυραμίδας έχουν ανοικτή γέφυρα επικοινωνίας, τόσο με το υπουργείο Υγείας όσο και με τον υπουργό Εσωτερικών για ζητήματα που αφορούν ψηφοφόρους τους. Σε αυτό το περιβάλλον συνεπώς, πόσο εύκολη κρίνεται μία μετωπική αντιπαράθεση με το Προεδρικό; Τα ελλιπή αντιπολιτευτικά αντανακλαστικά φάνηκαν, όταν το καλοκαίρι, αντί να αντιπαρατίθενται με την κυβέρνηση απαντούσαν μέσω δήλωσης στην κριτική του Κωνσταντίνου Πετρίδη για την οικονομία, αλλά και με γενικές αναρτήσεις, όπως για παράδειγμα αυτή του Νίκου Τορναρίτη προς τις επικρίσεις του Μιχάλη Σοφοκλέους. Την προετοιμασία για τις απαντήσεις απέναντι στην κριτική Πετρίδη, αποκάλυψε άλλωστε και ο Μάριος Πελεκάνος στην «Κ». Φάνηκε βεβαίως και πρόσφατα όταν η αρχικά αιχμηρή ανακοίνωση του κόμματος για την διάσκεψη Τύπου του Νίκου Χριστοδουλίδη την οποία ανήρτησε η Αννίτα Δημητρίου προκάλεσε αντιδράσεις εντός της ηγεσίας, με αποτέλεσμα να ακολουθηθεί μία πολύ πιο μετριοπαθής, ως και αδιάφορη στάση. Σιωπηλή στάση τήρησαν και στην περίπτωση του διορισμού του Χριστόδουλου Πατσαλίδη ως κεντρικού τραπεζίτη, παραχωρώντας στο ΑΚΕΛ όλο το έδαφος της κριτικής για τον εν λόγω διορισμό.

Ο ρόλος του Δίπλαρου

Τα κύρια πρόσωπα εντός της ηγεσίας που ευνοούν σχέσεις με την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη είναι οι Ευθύμιος Δίπλαρος και Νίκος Τορναρίτης, οι οποίοι πολλές φορές στον πρωινό καφέ και στο Εκτελεστικό Γραφείο έχουν επιχειρηματολογήσει υπέρ μιας πιο συγκαταβατικής πολιτικής απέναντι στην κυβέρνηση. Για τον Νίκο Τορναρίτη είναι πολύ σημαντική η συναίνεση με την κυβέρνηση και τα συγκυβερνώντα κόμματα, λόγω και της υποψηφιότητάς του. Ο Ευθύμιος Δίπλαρος από την άλλη, δεν έχει κρύψει εξαρχής τις προθέσεις του. Ενδεικτικό ότι στον προϋπολογισμό ξεκαθάρισε ότι στόχος του δεν είναι να κάνει αντιπολίτευση, ενώ σε τηλεοπτική παρουσία του με τον βουλευτή του ΑΚΕΛ Χρίστο Χριστοφίδη, ήγειρε ερωτήματα για ποιο κόμμα εκπροσωπούσε. Αν δηλαδή αγνοούσε πως ο ΔΗΣΥ ήταν ο μεγάλος ηττημένος των προεδρικών ή αν τοποθετείτο ως στέλεχος συγκυβερνώντος κόμματος. Βεβαίως ο Ευθύμιος Δίπλαρος δεν δρα μόνος του, αλλά, όπως εκτιμάται, εκφράζει την κύρια επιθυμία του Νίκου Αναστασιάδη. Είναι ευρέως γνωστό πως ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε στηρίξει σθεναρά στις εσωκομματικές εκλογές τον Ευθύμιο Δίπλαρο, ενώ κομματικοί κύκλοι σημειώνουν πως γι’ αυτό τον λόγο είχε αποτρέψει τον Γιάννη Καρούσο από το να διεκδικήσει τη θέση του δεύτερου τη τάξει. Ο Νίκος Αναστασιάδης είχε δείξει ξεκάθαρα την επιθυμία του να προσχωρήσει ο ΔΗΣΥ στην κυβέρνηση μέσω συνέντευξής του στον «Φιλελεύθερο», ενώ η σειρά παρόμοιων καλεσμάτων που ακολούθησαν από αξιωματούχους τής κυβέρνησης με αποκορύφωμα αυτήν του Νίκου Χριστοδουλίδη ενίσχυσαν την πεποίθηση πως όλο αυτό ήταν ενορχηστρωμένο και προσυνεννοημένο. Το έδειξε, ωστόσο, και με την –για πολλούς– εξωθεσμική παρέμβασή του στο Πολιτικό Γραφείο του ΔΗΣΥ, όταν στήριξε την υποψηφιότητα του Κωστάκη Κωνσταντίνου. Σύμφωνα με πολιτικούς κύκλους είναι και το πρόσωπο που ευνοεί ιδιαίτερα τον διορισμό του Χάρη Γεωργιάδη στη θέση του Ευρωπαίου επιτρόπου. Μία φημολογία που επικρατεί από το περασμένο καλοκαίρι, με τον Χάρη Γεωργιάδη να δηλώνει πως δεν του έχει γίνει επί του παρόντος καμία πρόταση. Κάτι τέτοιο πάντως –παρότι ο κ. Γεωργιάδης φέρεται αρνητικός– θεωρείται σύμφωνα με το περιβάλλον της Αννίτας Δημητρίου ως αιτία πολέμου με το Προεδρικό, καθώς θα στείλει το μήνυμα πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης επιχειρεί να υπονομεύσει με κάθε τρόπο τον ΔΗΣΥ.

Το ιδανικό για την Αννίτα

Η συνεχής φθορά του Νίκου Χριστοδουλίδη φέρεται πως ανέστειλε τις όποιες επιδιώξεις στελεχών να προσχωρήσουν στο κυβερνητικό άρμα, ωστόσο αυτό που σημειώνεται πλέον από τους οπαδούς της συγκυβέρνησης, είναι ότι ο ΔΗΣΥ, ως σοβαρό κόμμα που επιδιώκει τη σταθερότητα, ίσως να αναγκαστεί να οδηγηθεί στη συγκυβέρνηση. Καθόλου τυχαία η συνεχής αναφορά του κ. Δίπλαρου σε στελέχη πως το ΔΗΚΟ είναι με το ένα πόδι εκτός κυβέρνησης, καλλιεργώντας κατ’ επέκταση το έδαφος για την προσχώρηση του ΔΗΣΥ.

Το ιδανικό για την Αννίτα Δημητρίου είναι να παραμείνει στα χαρτιά αντιπολίτευση. Η ίδια θεωρείται η κύρια αντίπαλος του Νίκου Χριστοδουλίδη για το 2028. Αν λοιπόν προσχωρήσει στο κυβερνητικό σχήμα, όχι μόνο δίνει σανίδα σωτηρίας στον Νίκο Χριστοδουλίδη, για να διεκδικήσει ενισχυμένος, αλλά την ίδια στιγμή χάνει την όποια επιχειρηματολογία γύρω από το για ποιον λόγο διεκδικεί την προεδρία. Μία επαμφοτερίζουσα στάση, ως κόμμα της αντιπολίτευσης, επικρίνοντας κυβερνητικές πολιτικές τόσο όσο, μπορεί αφενός να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους του Νίκου Χριστοδουλίδη κοντά στο κόμμα και αφετέρου να βοηθούν τα κυβερνητικά στελέχη, στελέχη του κόμματος, με μικροεξυπηρετήσεις. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο θεωρείται πως εντάσσεται και η συνειδητή απόφαση να μείνουν εκτός πειθαρχικών παραπτωμάτων και κατ’ επέκταση να διατηρούν της ταυτότητα μέλους, στελέχη της κυβέρνησης, όπως ο υπουργός Εσωτερικών Κωνσταντίνος Ιωάννου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο οποίος λέγεται πως ψήφισε στις εσωκομματικές εκλογές, Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης και η υφυπουργός Ναυτιλίας Μαρίνα Χατζημανώλη. Απόφαση, ωστόσο, που προκαλεί συζητήσεις, δεδομένου ότι στελέχη που στάθηκαν στο κόμμα κατά την κρίσιμη μάχη των προεδρικών εκλογών αλλά σήμερα διεκδικούν ως ανεξάρτητοι υποψήφιοι έχουν να αντιμετωπίσουν πειθαρχικά παραπτώματα.

Μπορεί ωστόσο ο ΔΗΣΥ να κινείται σε δύο βάρκες; Και αν ναι, για πόσο καιρό θα μπορεί να το κάνει επιτυχώς; Η Αννίτα Δημητρίου θέλησε να μείνει εκτός των διαβουλεύσεων για τις τοπικές εκλογές, όμως αυτό που σημειώνεται είναι ότι όσα γίνονται, γίνονται με τις ευλογίες της. Οι αποκαλύψεις των δυσαρεστημένων στελεχών των τελευταίων ημερών, σε συνδυασμό με τη συνέντευξη του Αβέρωφ Νεοφύτου στον «Φιλελεύθερο», καλώντας όλους να ψηφίσουν τον ΔΗΣΥ, αποδυναμώνουν πλέον το μέχρι σήμερα διττό επιχείρημα της νέας ηγεσίας, ότι κάποιοι, φωτογραφίζοντας τον Αβέρωφ Νεοφύτου, εργάζονται για την αποδυνάμωση του ΔΗΣΥ, και πως η νέα ηγεσία πληρώνει τα λάθη των δύο τέως. Αυτό που φαίνεται να ενισχύεται είναι πως η ηγεσία έχει ακολουθήσει διαφορετική στάση σε κάθε δήμο, εγείροντας ερωτήματα για τις προθέσεις, τις ατζέντες και σίγουρα οδηγώντας σε ένα πρωτοφανές χάος. Στον Δήμο Λευκωσίας επιλέχθηκε αρχικά η μέθοδος των δημοσκοπήσεων, βάζοντας τελικά σφήνα από το πουθενά τον Νίκο Τορναρίτη, στη Λεμεσό η ηγεσία προσπάθησε αρχικά να περάσει τον Ανδρέα Αρμεύτη, προκαλώντας την εξέγερση της τοπικής, ενώ στη Λάρνακα έμειναν μέχρι την υστάτη για την επιλογή υποψηφίου δήμαρχου. Οι δήμοι, ωστόσο, που προκάλεσαν τεράστια ζητήματα ήταν αυτοί της Πάφου και της Ελεύθερης Αμμοχώστου. Πέραν του Μάριου Τσέλεπου του οποίου η πρόθεσή του να διεκδικήσει αγνοήθηκε για μήνες, με την ηγεσία να στηρίζει υπόγεια την επιλογή Κωστάκη Κωνσταντίνου, υπήρξε και η φημολογία κρούσης της Μαίρης Λάμπρου αντί του Φαίδωνα Φαίδωνος. Οι χειρισμοί σε Πάφο και Λεμεσό θεωρήθηκαν από το περιβάλλον του Μάριου Πελεκάνου ο λόγος για τον οποίο έμεινε εκτός ψηφοδελτίου και πως πλήρωσε τις αποφάσεις της υπόλοιπης ηγεσίας. Το μεγάλο θέμα, ωστόσο, που θα λάβει προεκτάσεις είναι οι χειρισμοί στον δυνατό –για τον ΔΗΣΥ– Δήμο της Ελεύθερης Αμμοχώστου. Όσα κατήγγειλε ο Κλεάνθης Κουτσόφτας, αλλά και οι ισχυρισμοί πως το περιβάλλον του Ευθύμιου Δίπλαρου επέβαλε τον Γιώργο Νικολέττο και τα δικά του πρόσωπα, αγνοώντας τις καταστατικές πρόνοιες, ενεργοποίησαν νέα εσωστρέφεια στο κόμμα. Το ερώτημα που παραμένει ανοικτό είναι αν θα καταφέρει η Πινδάρου να απορροφήσει όλους αυτούς τους κραδασμούς πριν από την κρίσιμη εκλογική μάχη, ή αν η κατάσταση έχει φύγει εκτός ελέγχου, ανοίγοντας άλλα σοβαρά μέτωπα την επόμενη μέρα των εκλογών.