Ενα μοναχικό rātā, που μοιάζει να διασχίζει ράθυμα το πράσινο τοπίο σαν άλλος ήρωας του Τόλκιν, είναι εδώ και μερικές ημέρες το «δέντρο της χρονιάς» στη Νέα Ζηλανδία.
Η Ενωση Δενδροκομίας της Νέας Ζηλανδίας –η οποία διοργανώνει τον διαγωνισμό για να τιμήσει τα δέντρα της χώρας– αποκαλύπτει πως το «υπέροχο» rātā κέρδισε το προσωνύμιο «Το δέντρο που περπατά», χάρη στην ομοιότητά του με τα Ents, τα ανθρωπόμορφα δέντρα στον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών».
Το ύψους 32 μέτρων δέντρο, που βρίσκεται στη δυτική ακτή του Νότιου Νησιού, «κατέκτησε τις καρδιές και τη φαντασία των Νεοζηλανδών με τη μοναδική του εμφάνιση και τη συναρπαστική ιστορία της ζωής του», σημειώνει η Ενωση.
Το δέντρο (Metrosideros robusta) ήταν ο ξεκάθαρος νικητής στον τρίτο ετήσιο διαγωνισμό, εξασφαλίζοντας το 42% των ψήφων και κερδίζοντας ακόμη και ένα από τα πιο γνωστά και πολυφωτογραφημένα δέντρα της χώρας, την περίφημη ιτιά που αναδύεται από τη λίμνη Wānaka.
Το βόρειο rātā είναι ενδημικό της Νέας Ζηλανδίας και ένα από τα ψηλότερα δέντρα που ανθίζουν. Είναι περισσότερο γνωστό για τα λαμπερά, κόκκινα άνθη του που εμφανίζονται σε αφθονία από τον Νοέμβριο έως τον Ιανουάριο –αναλόγως τοποθεσίας–- και είναι ορατά και από απόσταση.
View this post on Instagram
Το δέντρο, που μπορεί να ζήσει έως και μία χιλιετία, ξεκινά τη ζωή του ως επίφυτο (σ.σ. το φυτό που αναπτύσσεται και στηρίζεται πάνω σε άλλα δέντρα, χωρίς ωστόσο να είναι παράσιτο) στην κομοστέγη του δέντρου-ξενιστή. Οταν αναπτύξει ριζικό σύστημα στη γη, τελικά περικλείει τον ξενιστή του, δημιουργώντας ένα δέντρο ύψους έως και 40 μέτρων, με διάμετρο κορμού έως και τρία μέτρα. Το συγκεκριμένο rātā δεν είναι σαφές πόσων ετών είναι, αν και η παρουσία του ιστορείται στην περιοχή τουλάχιστον από το 1875.
Σύμφωνα με τον Πιτ Κάρι, εδώ και γενιές ντόπιο της περιοχής Καραμένα όπου φύεται το δέντρο, οι πρόγονοί του καθάρισαν το σημείο όταν έφτασαν εκεί, το 1875. «Η γη ήταν γεμάτη θάμνους και ο προπάππους μου και τα αδέλφια του την εκχέρσωσαν για καλλιέργεια», ανέφερε ο ίδιος στην εφημερίδα The Press του Κράιστσερτς.
Παρ’ όλα αυτά, άφησαν ανενόχλητο το περήφανο rātā. «Πρέπει να κατάλαβαν πως το δέντρο αυτό ήταν μοναδικό, γιατί δεν άφησαν τίποτα άλλο, τα έκοψαν και τα έκαψαν όλα τότε».
Ο πρόεδρος της Ενωσης, Ρίτσι Χιλ, χαρακτήρισε το «Δέντρο που περπατά» ως το βασικό πρότυπο της ιδιαιτερότητας των δέντρων της Νέας Ζηλανδίας.
«Το βραβείο αυτό αποτελεί αναγνώριση του σημαντικού ρόλου που παίζουν τα δέντρα αυτά μέσα στις κοινότητες, όχι μόνο αναβαθμίζοντας το τοπικό περιβάλλον, αλλά και παρέχοντας μια αίσθηση εντοπιότητας για τις προηγούμενες, τις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές».
