Kathimerini.com.cy
Καλεσμένη της Οριάνας Παπαντωνίου στη ραδιοφωνική εκπομπή «Διασπορά Ειδήσεων» βρέθηκε –τηλεφωνικά- η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, Δέσπω Μιχαηλίδου.
Με αφορμή την χθεσινή παρουσίαση της έκθεσης της Επιτρόπου για τις επιπτώσεις που είχε η πανδημία στα παιδιά, η κυρία Μιχαηλίδου απάντησε σε πολλά και ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με τα ευρήματα και τα συμπεράσματα.
Με εκφράσεις όπως «Φοβάμαι ότι η μαμά μου θ’αρρωστήσει και θα πεθάνει» και «Το σπίτι μας έχει γίνει φυλακή» που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη χθεσινή παρουσίαση και αποτελούν αυτούσια λόγια παιδιών η δημοσιογράφος έθεσε αρχικά το ερώτημα για το τι κρατά και τι ανησυχεί την Επίτροπο από τα πόσα διαπίστωσε. Η κυρία Μιχαηλίδου ανέφερε πως «τα λόγια που κρατήσατε και πολλά απ’αυτά εκθέσαμε στην χθεσινή παρουσίαση αντανακλούν τις συνέπειες που είχαν τα μέτρα στην ψυχολογία των παιδιών». Πρόσθεσε πως η αγνότητα και η αλήθεια των παιδιών δείχνει και την αμακιγιάριστη άποψη τους για όσα βίωσαν, ενώ έκανε λόγο για προστασία πρωτίστως της σωματικής υγείας στην περίοδο της πανδημίας.
Ερωτηθείσα για το εάν έπρεπε τα σχολεία ήδη να παρέχουν υποστήριξη με παιδοψυχολόγους και αν θα έπρεπε κομμάτι της Παιδείας να επενδύσει σε αυτό τον τομέα η Επίτροπος δήλωσε πως σαφώς και θα έπρεπε να έχουν ληφθεί οι απαραίτητες δράσεις ενώ εξήρε το ρόλο τόσο της οικογένειας όσο και της σχολικής κοινότητας για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου καλώντας τους να προσέξουν ποια παιδιά χρειάζονται στήριξη, ποια έχουν αλλαγή συμπεριφοράς ενώ έθεσε και το ζήτημα της οικονομικής στενότητας που δυσκόλεψε πολλές οικογένειες. «Για παράδειγμα, υπήρχαν παιδιά που έπαιρναν πρωινό που προσφερόταν στο σχολείο και μετά το στερήθηκαν. Όλα αυτά είναι ένα πακέτο, δεν πρέπει να τα απομονώνουμε» πρόσθεσε.
Ιδιαίτερα σημαντική ήταν και η τοποθέτηση της κυρίας Μιχαηλίδου σε ότι αφορά τους τρόπους αντιμετώπισης των περιστατικών αυτών. Αυτό σύμφωνα με την ίδια θα πρέπει να γίνει διαδραστικά (φέρνοντας ως παράδειγμα κουκλοθέατρα) για να βοηθήσει το μυαλό των παιδιών να «φύγει» από τις επιπτώσεις. «Δεν μπορεί αν γίνεται μόνο υπό την μορφή οδηγιών και εγκυκλίων, αυτά είναι στεγνά πράγματα που δεν αποροφώνται εύκολα από ένα παιδί» για να προσθέσει καταληκτικά «Διαπιστώνεται ότι λαμβάνουμε αποφάσεις για τα παιδιά, χωρίς τα παιδιά και αυτή είναι αντίληψη που επικρατεί ευρέως».
Επεσήμανε την ανάγκη του «ν’ακούμε τα παιδιά» κάτι που προσπαθεί να περάσει και στους γονείς αλλά και εκπαιδευτικούς κυρίως μέσω εκδηλώσεων και σεμιναρίων δηλώνοντας πως αναλόγως της ηλικίας και της ωριμότητας του παιδιού μπορεί να διεξαχθεί εποικοδομητικός διάλογος. «Μπορεί ένα παιδί να θέλει να επιλέξει Γερμανικά αντί για Αγγλικά. Και τι έγινε. Παρατηρείται μία εκ των άνωθεν επιβολή «Είμαι γονιός σου, είμαι πατέρας σου, μητέρα σου, είμαι ενήλικας». Δε μπορεί έτσι να γίνει διάλογος, πώς θα μεγαλώσουμε παιδιά με κριτική σκέψη, αναρωτήθηκε.
Καταληκτικά η Οριάνα Παπαντωνίου έθεσε το ερώτημα στην Επίτροπο για το εάν τα συμπεράσματα της έκθεσης θα χρησιμοποιηθούν κάπου με την κυρία Μιχαηλίδου να απαντά «Ήδη έχουν αποσταλεί σε όλα τα υπουργεία, ερωτηματολόγιο με 102 ερωτήσεις. Εισηγηθήκαμε την εκτίμηση αντικτύπου πριν τη ρύθμιση ή την ψήφιση νομοθεσιών, αφού πρέπει να ρωτούνται και τα παιδιά. Υπάρχουν παραδείγματα –όπως οι προεισαγωγικές εξετάσεις- όπου κατατίθεται νομοσχέδιο για την τροποποίηση εξετάσεων και στην αντίστοιχη εκτίμηση αντικτύπου δεν υπάρχουν γνώμες παιδιών. Γίνεται? Θέλουμε να κάνουμε ένα νόμο για μια επαγγελματική ομάδα (οδηγούς ταξί, εστιατόρια πχ) και παίρνουμε τα οργανωμένα σύνολα και ρωτούμε τις απόψεις τους. Τα παιδιά?».
