Ήταν αργά το απόγευμα στην πισίνα της παιδικής χαράς Jesse Owens στη γειτονιά Bedford-Stuyvesant του Μπρούκλιν. Τα παιδιά έπαιζαν μέσα και έξω από την πισίνα, ορισμένα όμως έδειχναν να ξεφεύγουν και έσπρωχναν κάποια μικρότερα. Τότε ένα σφύριγμα σταμάτησε τα πάντα. Σκαρφαλωμένος στην καρέκλα του ναυαγοσώστη, ο Ντάνιελ Κάλμαν ξεχώριζε ανάμεσα στα παιδιά. Φορούσε πορτοκαλί σορτσάκι, καπέλο και ήταν πολύ μεγαλύτερος από οποιονδήποτε άλλον στον χώρο. Έμοιαζε παππούς κάποιου παιδιού.
Θα μπορούσε επίσης να τον περάσει κανείς για βετεράνο ναυαγοσώστη που έχει προστατεύσει λουόμενους για αμέτρητα καλοκαίρια. Αλλά όχι. Αυτό είναι το πρώτο του καλοκαίρι. «Κάποιοι από αυτούς με βλέπουν ως την αυστηρή φιγούρα εξουσίας με τη σφυρίχτρα μου», είπε. «Εγώ είμαι ο πρωτάρης εδώ».
Μέχρι φέτος, ο γηραιότερος ναυαγοσώστης στην πόλη ήταν 64 ετών, όμως για να αντιμετωπιστεί η έλλειψη, το αρμόδιο τμήμα του δήμου της Νέας Υόρκης έθεσε πιο ελαστικά ηλικιακά κριτήρια. Στα 69 του, ο Καλμάν δεν είναι καν ο γηραιότερος της νέας φουρνιάς ναυαγοσωστών, καθώς υπάρχουν ορισμένοι μεγαλύτεροι του.
Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους για καθίσει στην καρέκλα πάνω από την πισίνα. Τα 21 δολάρια άλλωστε, την ώρα, δεν είναι μεγάλη αμοιβή, ωστόσο πολλοί εξ’ αυτών αναφέρουν ότι τους τιμά ιδιαίτερα το αίσθημα της υπηρεσίας.
Η έλλειψη, την οποία αντιμετωπίζουν και πολλές άλλες πόλεις, οφείλεται κυρίως στις χαμηλές αμοιβές, στο δύσκολο τεστ προσόντων και στη γενική έλλειψη ενδιαφέροντος για αυτό που πολλοί θεωρούν ως καλοκαιρινή δουλειά για εφήβους. Tην ίδια ώρα, η Νέα Υόρκη διαπραγματεύεται μια νέα σύμβαση με το σωματείο που εκπροσωπεί τους ναυαγοσώστες. Ως αποτέλεσμα, ξεκίνησε την κολυμβητική περίοδο τον Μάιο με μόλις 480 ναυαγοσώστες. Κανονικά, σύμφωνα με εκπρόσωπο του αρμόδιου τμήματος, η Νέα Υόρκη χρειάζεται περίπου 1.000.
Οι υποψήφιοι ναυαγοσώστες περνούν ένα κατατακτήριο τεστ για να εξασφαλίσουν μια θέση στο τετράμηνο πρόγραμμα κατάρτισης που τους προετοιμάζει για τις τελικές εξετάσεις. Για περίπου τρεις ώρες κάθε εβδομάδα, μαθαίνουν τεχνικές διάσωσης στο νερό, πρώτες βοήθειες και κάρπα. Εκεί ο Ντάνιελ Κάλμαν γνώρισε τη Μαίρη, μια 65χρονη κοινωνική λειτουργό που συνταξιοδοτείται τον Ιούλιο, και τον Λιάνγκ, ο οποίος, στα 66 του, έψαχνε κάτι για να απασχοληθεί αφού έχασε τη δουλειά του. Εκπαιδεύτηκαν μαζί με άλλους 81, πολλοί από τους οποίους ήταν έφηβοι. Ολες οι προπονήσεις αποδείχθηκαν εξαντλητικές.
Μετά από 16 εβδομάδες προπόνησης, ο καθένας τους αντιμετώπισε την περιβόητη δύσκολη τελική δοκιμασία κολύμβησης. Για να περάσουν περισσότεροι υποψήφιοι, η πόλη επέκτεινε και τα κριτήρια κολύμβησης στα 50 μέτρα. Ο Λιάνγκ πέρασε με επιτυχία τις νέες χρονικές απαιτήσεις, αλλά ο Κάλμαν και η Μαίρη χρειάστηκε να προσπαθήσουν πολλές φορές. Ο Κάλμαν έφτασε στο σημείο να ξυρίσει το μουσάκι του για να μειώσει μερικά δευτερόλεπτα ακόμα.
Και οι τρεις τώρα ανάμεσα στα 800 άτομα που είναι επιφορτισμένα με την προστασία των κολυμβητών της Νέας Υόρκης.
Πηγή: New York Times
