ΠΗΓΗ: skai.gr
Για τους συγγενείς των 57 θυμάτων στα Τέμπη ο χρόνος παγωσε στις 28 Φεβρουαρίου του 2023. Γροθιά στο στομάχι ειναι οι μαρτύριες όσων επεζήσαν, που όπως λένε, οι εφιάλτες τους στοιχειώνουν ακόμα και σήμερα. Μία εξ αυτών η Ντίνα Μαγδαλιανίδη που μιλά για τη ζωή της πριν το δυστύχημα, για το βράδυ της σύγκρουσης αλλά και τα ανοιχτά τραύματα στο σώμα της και την ψυχή της.
Μαρτυρίες που σοκάρουν, που ραγίζουν καρδιές. Ένας χρόνος σήμερα από την ημέρα που πάγωσε όλη η Ελλάδα, 57 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και αρκετοί τραυματίστηκαν σοβαρά. Άλλοι ακόμη στη ΜΕΘ και άλλοι παλεύουν με τραύματα και μνήμες που τους άλλαξαν για πάντα τη ζωή.
«Μου έδιναν πολλά φάρμακα, οπότε το μόνο που θυμόμουν ήταν ένα τρένο να καίγεται», υπογραμμίζει η πολυτραυματίας, Ντίνα Μαγδαλιανίδη στην ΕΡΤ. «Βγήκα και έπεσα πάνω σε σιδερά με τα ποδιά και σύρθηκα προς ένα χωράφι εκεί πέρα.(..) Οι πρώτες μου σκέψεις όπως και στο ατύχημα ήταν η οικογένεια μου», προσθέτει η ίδια.
Η Ντίνα Μαγδαλιανίδη, πολυτραυματίας των Τεμπών δεν μπορεί πλέον καν να αυτοεξυπηρετηθεί.
«Μου άφησε κάποιες μόνιμες βλάβες γιατί είχα παρά πολλά κατάγματα σε όλο μου το σώμα ακόμα και σε σπονδύλους, στον αυχένα, στη μέση αλλά το χειρότερο ήταν το πόδι μου που είχε σχεδόν ακρωτηστιαστεί στο ατύχημα», αναφέρει η πολυτραυματίας, Ντίνα Μαγδαλιανίδη στην ΕΡΤ. «Εκεί που ήμουν ανεξάρτητη είχα μάθει να τα κάνω όλα μονή μου, να δουλεύω, να περνάω τον χρόνο μου, ξαφνικά χρειάζομαι κάποιον ακόμα και για να μου φέρει το νερό. Δεν μπορώ να είμαι λειτουργική», συμπληρώνει η ίδια.
Πόνος αβάσταχτος, θλίψη παντοτινή, ένα κενό που δεν θα γεμίσει ποτέ για τους συγγενείς των θυμάτων. Ταυτόχρονα όμως οργή, ερωτηματικά και αναμονή για την απόδοση δικαιοσύνης.
Η Ελένη Βασάρα αποχαιρέτησε για πάντα την φοιτήτρια κόρη της Αγάπη Τσακλίδου. Πονάει κάθε μέρα και μιλά στον ΣΚΑΪ για τον αγώνα διαρκείας που δίνει μέχρι οι ένοχοι να τιμωρηθούν.
«Εγώ έχασα το μονάκριβο παιδί μου το καταλαβαίνετε; Μπορείτε να το διανοηθείτε; Δηλαδή πήγε το παιδί για ένα βράδυ και δε γύρισε. Γιατί δε γύρισε; Ένα θέμα που υπάρχει βέβαια και μας τους συγγενείς μας απασχολεί πολύ και μας εξοργίζει, είναι ότι οι κατηγορίες για πολλούς από αυτούς είναι πλημμεληματικές. Δηλαδή είναι αδιανόητο να ακούμε για κατά συρροή ανθρωποκτονία από αμέλεια. Εγώ αυτά σκέφτομαι και οργίζομαι και αδυνατώ να πιστέψω πώς έχασα το παιδί μου», αναφέρει η Ελένη Βασάρα, μητέρα της 23χρονης Αγάπης.
Ο Χρήστος Χούπας έχασε την 28χρονη Ελπίδα του. Ένα κορίτσι που θα αποφοιτούσε πέρσι από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αλλά δεν πρόλαβε.
«Για το πώς είμαι και πως είναι οικογένεια μου είναι αυτονόητο. Τι να απαντήσω; Φρικτά είμαστε. Παλεύουμε και μοχθούμε να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθούν οι ευθύνες σε αυτούς που ευθύνονται. Ενδεχομένως κάποια άτομα από απανθρακώθηκαν κι άλλα που εξαϋλώθηκαν, ενδεχόμενο σήμερα να ζούσαν. Και να ήταν απλώς τραυματίες. Ναι, αλλά να ζούσαν. Άρα λοιπόν τι μετέφερε (η αμαξοστοιχία);», τονίζει ο Χρήστος Κούπας, πατέρας της 28χρονης Ελπίδας.
57 νεκροί... 57 οικογένεις που ξεκληρίστηκαν... και για τους συγγενείς των θυμάτων κάθε μέρα είναι ένα μνημόσυνο.
