Του Ονασαγόρα
Ο φετινός Αύγουστος είναι ιδιαίτερα θερμός, όχι μόνο εξαιτίας των θερμοκρασιών, των πυρκαγιών και της ναυμαχίας Κανάρη-Γιαννάκη αλλά και από πλευράς παρασκηνιακών διαβουλεύσεων για το κυπριακό. Ξέρω ότι το φλέγον θέμα που ενδιαφέρει περισσότερο από όλα είναι το ξεκατίνιασμα των δύο Μεγάλων Κυριών του Υπουργείου Υγείας. Και όταν λέω Μεγάλων δεν το εννοώ ηλικιακά αλλά κυρίως με τη σημασία που έχει όταν για παράδειγμα το χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την Ανόρθωση σαν Μεγάλη Κυρία.
Σήμερα θα κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα από το θέμα που όχι μόνο κέντρισε αλλά και μονοπώλησε το ενδιαφέρον στο φιλοθεάμον -και συνήθως απαθές- κυπριακό κοινό. Υποσχόμαστε όμως να επανέλθουμε γιατί εσείς το ζητήσατε. Διότι το κυπριακό μπορεί να το έχουμε γραμμένο αλλά το πτυχίο της Γιαννάκη απ’ το Κάιρο μας εξιτάρει όλους, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, μπαγάσες αναγνώστες.
Απ τις Μεγάλες Κυρίες περνάμε στο μικρό Νίκο. Οι κακεντρέχείς ισχυρίζονται πως ο Πρόεδρος πήγε διακοπές σε μια ακατάλληλη περίοδο. Εγώ όμως γνωρίζω, επειδή είδα και τη σχετική φωτογραφία με τον Άγιο στην αγκαλιά του, πώς το ταξίδι του Νίκου μας ήταν κυρίως για προσκύνημα και το συγκεκριμένο προσκύνημα δεν θα μπορούσε να έρθει σε πιο κατάλληλη χρονική στιγμή. Και εξηγούμαι: με τον Πούτιν να ακυρώνει τη συμφωνία για αποφυγή διπλής φορολογίας μεταξύ Κύπρου Ρωσίας και να ανοίγει γραφείο διεκπεραίωσης προξενικών υποθέσεων στα κατεχόμενα, πιστεύω πως η επίσκεψη στον όσιο Ιωάννη τον Ρώσσο μπορεί να χαρακτηριστεί και ως διπλωματική αποστολή.
Από την εποχή του μεγάλου Πέτρου η Ρωσία επεκτείνεται συνεχώς με ρυθμό, περίπου, ένα Βέλγιο τον χρόνο. Χένρι Κίσιγκερ
Δεν αποτελεί αναγνώριση του ψευδοκράτους η κίνηση της Μόσχας, σπεύδει να μας καθησυχάσει η Κυβέρνηση με πρόδηλη τη νευρικότητα της για τις εξελίξεις. Ούτε φυσικά και οι πρόσφατες εμπορικές συμφωνίες με Πακιστάν και Μαλαισία. Τίποτε από αυτά και πολλά άλλα δεν αποτελεί αναγνώριση. Όχι ακόμη.
Όσο όμως και αν εθελοτυφλούμε ο αδυσώπητος χρόνος θα φέρει σύντομα και τις πρώτες αναγνωρίσεις. Και κάπου εκεί θα μπει και επίσημα η ταφόπλακα στα οποιαδήποτε όνειρα για λύση του κυπριακού. Και θα μείνουμε με την υφιστάμενη κατάσταση -που όσο και αν την συνηθίσαμε δεν παύει να είναι μια κατάσταση ανωμαλίας- για την οποία ο Πρόεδρος πολύ ορθώς δήλωσε ότι δεν μπορεί ποτέ να γίνει αποδεχτή σαν το μέλλον αυτού του τόπου.
Τα περί τελευταίας ευκαιρίας αναφέρθηκαν πολλές φορές στο παρελθόν. Δυστυχώς -και εκ των υστέρων κρίνοντας- πιθανόν η τελευταία ευκαιρία να μας προσπέρασε χωρίς καν να το πήραμε είδηση. Αυτό δείχνει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η Διεθνής κοινότητα δικαιολογημένα κουράστηκε. Και δεν θα μας αφήσει ξανά να ξεγλιστρήσουμε χωρίς συνέπειες.
Θύτης και θύμα έχουν εδώ και καιρό εξισωθεί και το μέλλον αναμένεται να κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα: Θα έρθει μια στιγμή -πιο σύντομα απ’ όσο νομίζουμε- που από θύματα θα αρχίσουν να μας αντιμετωπίζουν σαν θύτες, όσο τρελό και αν ακούγεται αυτό. Και δεν πρέπει να μας έρθει σαν κεραυνός εν αιθρία. Μισός αιώνας συνεχομένων λαθών και αδέξιων χειρισμών μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Στα χέρια σου Πρόεδρε να ανακόψεις τις αρνητικές εξελίξεις ή να γίνεις ο επίσημος νεκροθάφτης του κυπριακού.
