Του Ονασαγόρα
Ιδιαίτερα ενοχλημένος ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών κος Νουρής από τις δηλώσεις του νυν -γνωστού και ως Ψηλού- περί της αναποτελεσματικότητας του συρματοπλέγματος στην πράσινη γραμμή αλλά και της πιθανής ζημιάς που θα μπορούσε να προκαλέσει στο εθνικό μας θέμα ενισχύοντας την αίσθηση συνόρων. Θα είχε ενδιαφέρον να ακούσουμε τις απόψεις του Χριστοδουλίδη σε αυτή τη διαμάχη αφού ο ίδιος προεκλογικά δήλωνε υποστηριχτής της φιλοσοφίας του κυρίου Νουρή. Αυτό βέβαια προτού ο κύριος Νουρής στηρίξει με πάθος -τουλάχιστον φραστικά- τον Αβέρωφ.
Τον έχω άξιο τον νεαρό Νίκο να στηρίξει ξεκάθαρα και τους δύο, έτσι για να μην κακοκαρδίσει κανένα. Μεταξύ μας, αν ο Πρόεδρος γράψει βιβλίο για το πώς να χρησιμοποιείτε συνεχώς τη λέξη “ξεκάθαρα”, χωρίς ποτέ να παίρνετε ξεκάθαρη θέση για τίποτα, θα γίνει το απόλυτο παγκόσμιο μπεστ σέλερ. Θα ξεπεράσει σε αντίτυπα ακόμη και την Βίβλο.
Και τα μυαλά στα κάγκελα. Τζίμης Πανούσης
Αν θέλουμε πάντως να κρίνουμε χρησιμοποιώντας την κοινή λογική είναι νομίζω προφανές πως με μια πένσα οποιοσδήποτε μπορεί να περάσει μέσα από το συρματόπλεγμα. Ίσως με λίγο σκισμένο το πουκάμισο ή το παντελόνι, ίσως με λίγες γρατσουνιές. Δεν θα τους σταματούσε ένας χαμηλός φράχτης -που σύντομα θα γέμιζε με τρύπες- όπως δεν τους σταμάτησε στην Αμερική ο γιγαντιαίος τοίχος του Ντόναλντ Τραμπ. Είναι σαν να προσπαθείς να σταματήσεις ποταμό με σουρωτήρι. Σε αυτό το ζήτημα χρειαζόμαστε μια νέα στρατηγική, που θα ‘λεγε και ο εθνικός μας πρίγκιπας.
Τουρκοκύπριος αξιωματούχος δηλώνει -ή καλύτερα ψευδοδηλώνει- ότι “ο Χριστοδουλίδης πιέζει να επαναρχίσουμε συνομιλίες από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά ενώ είναι αυτός που ήταν η αιτία για την κατάρρευση των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά.’ Είναι αυτό μια η ιστορική πραγματικότητα ή μήπως προπαγάνδα της άλλης πλευράς; Σε κάθε περίπτωση είναι ένα αφήγημα που έχει υιοθετήσει και σημαντική μερίδα ελληνοκυπρίων. Σε αυτήν την εντύπωση συνέβαλε και ο πονηρός χειρισμός του Νίκαρου -μάνα σε αυτά τα παιχνίδια- που κατάφερε εντέχνως να φορτώσει μερίδιο της ευθύνης για την αποχώρησή μας σε Κοτζιά και Χριστοδουλίδη.
Ο νεαρός Νίκος πάντως -που έχει χαρακτηρισθεί μεταξύ άλλων και σαν νέος Μακάριος- από τη μέρα της εκλογής του δεν κάνει τίποτε άλλο από το να τρέχει δεξιά αριστερά και να πιέζει με κάθε τρόπο για επανέναρξη συνομιλιών. Είναι αυτό από τύψεις για όσα έγιναν στο Κραν Μοντανά, μια ειλικρινής αναζήτηση νέας πρωτοβουλίας ή απλώς προσπάθεια δημιουργίας άλλοθι για το επόμενο προμελετημένο ναυάγιο; Σύντομα θα ξέρουμε. Το γεγονός πάντως πως αρκετοί -εντός και εκτός Κύπρου- βλέπουν με ιδιαίτερη καχυποψία τις κινήσεις του Προέδρου βάζει σε αυτόν μια έξτρα πίεση.
Σε κάθε περίπτωση δεν θέλω να μου αγχώνεστε. Και σας συμβουλεύω στις δύσκολες στιγμές να σιγοτραγουδάτε το άσμα του Ρουβά “όλα καλά θα μας πάνε”. Όσοι δεν ξέρετε τους στίχους να τους μάθετε. Μιλάμε για τον απόλυτο ύμνο της αισιοδοξίας.
