Kathimerini.com.cy
Ο Κ. Βήτα εδώ και χρόνια δίνει συνεντεύξεις μόνο με e-mail. Σε μία από αυτές είχε πει: «Επικοινωνώ καλύτερα με τα σκυλιά, τα δέντρα και τα κτίρια της Αθήνας». Παρ’ όλα αυτά, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ, Το χέρι, πρότεινα να βρεθούμε από κοντά για μια κουβέντα εφ’ όλης της ύλης· η συζήτηση συνεχίστηκε ηλεκτρονικά και η συνέντευξη τελικά ολοκληρώθηκε γραπτώς. Δώσαμε ραντεβού στο Κουκάκι. Ήρθε με ένα σκούρο μπλε μπουφάν, ήρεμος, γλυκός, προσιτός. Καθώς μιλούσαμε, έπεφτε το βράδυ. Βλέπαμε όλο και λιγότερο ο ένας τον άλλο. Σε μια στιγμή, μόνο για ένα δευτερόλεπτο, οι προβολείς ενός αυτοκινήτου έπεσαν πάνω του και τον φώτισαν. Είχε κάτι ποιητικό και ταυτόχρονα εντελώς αστικό και καθημερινό αυτή η εικόνα, σαν τις εικόνες των στίχων του, τις οποίες αυτή η παράγραφος προσπαθεί μάταια να μιμηθεί.
Όλες οι συνεντεύξεις σας που έχω δει στο YouTube είναι κάπως άβολες. Αισθάνομαι ότι σας είναι δύσκολο να μιλάτε…
Όντως αισθάνομαι αμήχανα να βλέπω κάμερες γύρω μου που με τραβάνε, νιώθω ότι βρίσκομαι σε ταινία θρίλερ. Κατά τα άλλα, μου αρέσει να συνομιλώ με τους ανθρώπους γύρω μου, να συζητάμε γι’ αυτά που μας ενδιαφέρουν, γι’ αυτά που συμβαίνουν. Όσον αφορά τις συνεντεύξεις, η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι άβολα να με ρωτάνε και να πρέπει να δώσω απαντήσεις, είναι μια αμήχανη στιγμή. Ζούμε επίσης σε μια εποχή όπου είναι πολύ εύκολο να παρεξηγηθείς ή να παρεξηγήσεις. Η παρεξήγηση είναι ένα πολύ έντονο στοιχείο της εποχής μας, λόγω της υπερβολικής έκθεσης μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.
Μήπως και το ότι γράφετε (στίχους, ποιήματα) είναι απόρροια της δυσκολίας σας να εκφραστείτε προφορικά;
Όχι, το ότι ασχολήθηκα με τη μουσική και την ποίηση δεν είχε κάποια σχέση με τη δυσκολία μου στον προφορικό λόγο. Έγραφα κάποιες φορές τραγούδια στον ελεύθερο χρόνο μου, πολλά χρόνια πριν. Πριν ξεκινήσω, μου άρεσε πολύ η μουσική, η ιδέα ότι μπορεί να συνθέσω – και όταν ήρθε η σωστή στιγμή, το επιχείρησα. Ανακάλυψα πως οι στίχοι μου είχαν ένα στοιχείο που τους έκανε αποσπασματικούς. Τα τραγούδια μου είναι σαν σπασμένα βάζα, σαν θραύσματα που προσπαθώ με επιμονή να τα κολλήσω για να ανακαλύψω την τελική εικόνα. Μου αρέσει οι στίχοι μου να έρχονται μέσα από την καρδιά μου, να περιέχουν αυτά που έχω κατανοήσει.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 09 Ιουνίου με την «Καθημερινή».
